Anna Review

Spy Games.

Με background τον κόσμο της μόδας, η Anna είναι ένα εντυπωσιακά εμφανίσιμο μοντέλο, πίσω από αυτό ωστόσο, κρύβει μυστικά που σχετίζονται με την παγκόσμια κατασκοπεία.

Ο Luc Besson των Fifth Element, Leon και Nikita,

στρέφεται εδώ σε μια ακόμη κατασκοπική περιπέτεια, με πρωταγωνίστρια την Helen Mirren. Με μεγάλης διάρκειας πλάνα και γρήγορο μοντάζ και ρυθμό, ο Besson ξαναφέρνει στο προσκήνιο το είδος του eurospy, των ευρωπαϊκών ταινιών κατασκοπείας, με μία κεντρική ηρωίδα στο ύφος της γνώριμης femme fatale, που βρίσκει μια ιδανική ενσάρκωση στο πρόσωπο της Helen Mirren. Ο Besson γενικά είναι άριστος γνώστης των skills με την κάμερα, έχει άριστη αίσθηση του ρυθμού και είναι γενικώς τεχνίτης που και στο Anna, χρησιμοποιεί άρτια όλα τα εκφραστικά μέσα που διαθέτει, ώστε να παράγει ένταση, σωστό ρυθμό, δράση και καλή υποκριτική, όλα κάτω από μία άρτια ενορχήστρωση. Το Anna ωστόσο, δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερές του στιγμές, έχοντας εμφανή αδύναμα σημεία, που το τοποθετούν σε μια περιπέτεια δεύτερης διαλογής, που δεν προσφέρεται για παραπάνω από μια θέαση, ειδικά όταν στο παρελθόν, έχουμε δει εξαιρετικά δείγματα απ' τον εν λόγω δημιουργό, που εδώ δεν βρίσκεται στο peak έμπνευσης.

Ο Besson αναλώνεται εδώ σε σκηνές και γεγονότα που τραβούν αρκετά σε διάρκεια και κόβουν πολύ απ' τη δράση, σκηνές γνωριμιών ή μικρό love story της πρωταγωνίστριας, που δείχνουν κουραστικές μέσα στο σύνολο, χωρίς να προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο, ενώ έχουμε μια σειρά από μονοδιάστατους χαρακτήρες που γνωρίζουμε μεν, χωρίς όμως κάποιο υποτυπώδες βάθος, εκπέμποντας μια προχειρότητα στον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν στο σενάριο και μια ευκολία που δεν βοηθά την σωστή ανάπτυξή τους στο φιλμ. Το ίδιο ισχύει για τους περισσότερους χαρακτήρες της ταινίας, που σκηνοθέτης και σεναριογράφοι άφησαν υπανάπτυκτους, ρίχνοντας όλο το βάρος στην Helen Mirren, λογικά μεν, δεν βγαίνει σε καλό δε εν τέλει, κάτι που φαίνεται στο πανί, γενικώς όλα τα πρόσωπα ήθελαν παραπάνω δουλειά στο χαρτί. Κάποια σημεία, είναι χωρίς λόγο μπερδεμένα σε θέμα πλοκής, με στόχο να δημιουργήσουν ερωτηματικά και μυστήριο στο θεατή για τη συνέχεια, κάτι που γίνεται με άτσαλο τρόπο ωστόσο και περισσότερο αποπροσανατολίζουν και κουράζουν, μοιάζοντας ατυχής επιλογή των δημιουργών.

Παρά κάποια σημεία που παρουσιάζουν όντως ενδιαφέρον και όμορφη αγωνιώδη ατμόσφαιρα, θυμίζοντας παλιό καλό Besson, υπάρχει ανά στιγμές πάρα πολύς όγκος μακρόσυρτων διαλόγων και γενικότερης πρόζας, χωρίς να υπάρχει λόγος, καθώς αυτό γίνεται εις βάρος της δράσης, με τους ηθοποιούς να λένε και να λένε, αντί να έχουμε action σκηνές που θα καθηλώσουν και θα ανεβάσουν την αδρεναλίνη, απεναντίας οι σκηνές δράσης είναι πολύ λίγες στο φιλμ και η φανερή έλλειψή τους, δίνει μια έντονη αίσθηση του κενού. Ατυχής επίσης η επιλογή χρησιμοποίησης πολλών σκηνών ερωτικών περιπτύξεων, σε μια γενικότερη συρραφή σκηνών άλλοτε με ενδιαφέρον, άλλοτε άνισων, το σενάριο ωστόσο ήθελε σίγουρα ένα δεύτερο ή τρίτο πέρασμα, κάτι πoy δυστυχώς εδώ αγνοήθηκε. Η Helen Mirren απ' την άλλη, είναι το καλύτερο στοιχείο του φιλμ, ενσαρκώνοντας με νεύρο και πάθος την Anna, συνδυάζοντας την όψη μοντέλου που ούτως ή άλλως κατέχει, το μυστήριο της femme fatale, αλλά και το δυναμισμό και skills που απαιτούνται για μια ταινία δράσης, η Mirren διαθέτει τα σωματικά και κινητικά προσόντα σε μεγάλο βαθμό, δημιουργώντας ένα χαρακτήρα πολυεπίπεδο και με βάθος, σκληρό και συναισθηματικό ταυτόχρονα. Η Mirren γενικώς κλέβει (και δίκαια) τις εντυπώσεις, ενώ ο Besson προσπαθεί να ισορροπήσει κάπου ανάμεσα στο Atomic Blonde, το Nikita (σαφώς) και ελαφρώς το Kill Bill, κυρίως όσον αφορά τη φιγούρα της Anna-Mirren. Γενικώς, το φιλμ διαθέτει κάποιες καλοσκηνοθετημένες άρτιες στιγμές, μια έξοχη παρουσία της Mirren στον κεντρικό ρόλο, αλλά γενικώς δεν ξεφεύγει απ' τη μετριότητα, στο είδος του κατασκοπικού φιλμ.

IGN Greece Playing With Fire - Επίσημο Trailer Spies in Disguise - Trailer #2 Ο 'μονομάχος' Russell Crowe παραλίγο να γίνει Aragorn στο "Lord of the Rings"

Πηγή: IGN Greece