Δημήτρης Τσάκωνας: Ο τιμονιέρης του παγοθραυστικού που σπάει τον πιστωτικό πάγο της χώρας

Παγοθραυστικό, που βγαίνει στην αφιλόξενη θάλασσα της Ανταρκτικής. Θρυμματίζει τους πάγους που βρίσκει μπροστά του και διαμορφώνει με αυτόν τον τρόπο ένα ασφαλές «κανάλι» διέλευσης για τα πλοιάρια που ακολουθούν… Κάπως έτσι θα μπορούσε να απεικονιστεί παραστατικά ,η προχθεσινή έκδοση του 15ετούς ομολόγου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Μια έκδοση η οποία ήρθε να «σπάσει τον πάγο» του πιστωτικού κινδύνου της χώρας και να ανοίξει το δρόμο για την ολική επαναφορά στην κανονικότητα.

Στην προκειμένη περίπτωση, ο… τιμονιέρης του παγοθραυστικού δεν είναι άλλος απ’ τον Δημήτρη Τσάκωνα. Γέννημα θρέμμα

του Αιγάλεω και Γενικός Διευθυντής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους. Στις υπηρεσίες του οποίου θητεύει τα τελευταία 20 χρόνια. Προερχόμενος από τη «μητρική» θέση του μόνιμου υπαλλήλου του Υπουργείου Οικονομικών.

Πτυχιούχος μαθηματικός, απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του οικονομικού πανεπιστημίου Αθηνών στη χρηματοοικονομική και τραπεζική, ο 57χρονος σήμερα Δημήτρης Τσάκωνας είναι ένας ενδελεχής γνώστης των αγορών. Φροντίζοντας όμως «δια ροπάλου» να διατηρεί τους εξαιρετικά χαμηλούς τόνους, σε ότι αφορά την προσωπική προβολή και την υπηρεσιακή του εμβέλεια. Πιστός θιασώτης της άποψης ότι «όπως δεν με ξέρατε πριν, έτσι και μετά δεν θα έχω λόγους να σας απασχολώ»…

Στις αρχές του 2018 και μετά από την αποχώρηση του Στέλιου Παπαδόπουλου από τον ΟΔΔΗΧ, ο Δημήτρης Τσάκωνας ανέλαβε τα διοικητικά ηνία του Οργανισμού, ως Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής. Αναβαθμίστηκε τον περσινό Ιούλιο, μετά από τις εθνικές εκλογές που έφεραν στην κυβερνητική εξουσία τη Νέα Δημοκρατία. Έχοντας εξ αρχής την εμπιστοσύνη ως αποτελεσματικού τεχνοκράτη, τόσο του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, όσο και του «τσάρου» της Οικονομίας, Χρήστου Σταϊκούρα, που είναι ο πολιτικός του προϊστάμενος.

Στη θητεία του στον ΟΔΔΗΧ, ο Δημήτρης Τσάκωνας έχει διαχειριστεί σειρά σύνθετων και ιδιαίτερα απαιτητικών ζητημάτων για το Δημόσιο χρέος στα «σκληρά» χρόνια της κρίσης, ενώ ως επικεφαλής του Οργανισμού έχει φέρει σε πέρας με επιτυχία σειρά ομολογιακών εκδόσεων. Από τις οποίες έχουν αντληθεί από τις αγορές, κεφάλαια συνολικού ύψους 15 δισ. ευρώ.

Συνεπικουρούμενος βεβαίως σε όλα αυτά, από τους περίπου 25 εξειδικευμένους υπαλλήλους του ΟΔΔΗΧ, η έδρα του οποίου βρίσκεται στην οδό Ομήρου, στο κέντρο της Αθήνας. Και κινούμενος κατά κανόνα, τόσο ο ίδιος όσο και όλοι οι συνεργάτες του, με γνώμονα το πατριωτικό καθήκον.

Το διπλό «πράσινο φως» που έδωσαν οι αγορές

Μπορεί η προχθεσινή έξοδος στις αγορές να χαρακτηρίστηκε από την εκρηκτική ζήτηση που οδήγησε τις προσφορές στα υψίπεδα των 18,8 δισ. ευρώ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν «μια ξένοιαστη βόλτα στο πάρκο», όπως ενδεχομένως να πιστεύουν ορισμένοι. Το περιβάλλον των χαμηλών επιτοκίων, σαφώς και μέτρησε ιδιαίτερα, όπως επίσης μέτρησαν το θελκτικό επιτόκιο σε σύγκριση με το τι άλλο υπάρχει στο διεθνές περίγυρο, αλλά και τα ουσιαστικά βήματα ανάταξης που έχει κάνει η ελληνική οικονομία. Έχοντας αυτήν τη φορά μια κυβέρνηση, με σαφή φιλοεπενδυτική και αναπτυξιακή πολιτική.

Παρά ταύτα, είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι αγορές δεν παρέχουν δωρεάν γεύματα… Υπό τις παρούσες συνθήκες και καθώς η χώρα εξακολουθεί να μην έχει διαβάθμιση στην ανώτερη πιστοληπτική κατηγορία, αξιολογείται διπλά από εκείνους που βάζουν τα λεφτά τους. Για την ακρίβεια ένα πολύ μικρό κομμάτι από τα συνολικά τους διαθέσιμα. Έτσι, για τα διεθνή επενδυτικά σχήματα που τοποθετούνται σε κρατικά ομόλογα, η Ελλάδα, ως προορισμός κεφαλαίων, χρειάζεται να πάρει ένα διπλό «πράσινο φως». Το πρώτο μετρήσιμο ρίσκο είναι αυτό του επιτοκιακό κινδύνου, που λίγο πολύ σε αυτήν τη φάση των αγορών δεν έχει μεγάλες αποκλίσεις. Το δεύτερο στοιχείο που μετρά ένας δυνητικός ομολογιούχος, είναι αυτό του πιστωτικού κινδύνου της χώρας.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες το 15ετές ελληνικό ομόλογο, συνδέθηκε για την τιμολόγησή του Μid Swap που εκφράζει το σε συνεχή ροή διαμορφούμενο επιτόκιο δανεισμού στη διατραπεζική. Το οποίο, όταν το πρωί της περασμένης Τρίτης άνοιξε το βιβλίο προσφορών ήταν στο 0,21%, ενώ αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας είχε ανέβει στο 0,26%.

Εν τέλει και καθώς η ισχυρή ζήτηση απομείωσε το αρχικό επιτοκιακό περιθώριο, επιβαλλόμενο πάνω σε αυτό του Mid Swap, το ετήσιο «κουπόνι» για τη δεκαετία διαμορφώθηκε στο 1,875%. Και καθώς το ομόλογο εκδόθηκε κάτω από την ονομαστική αξία (στο 99,534) η ετησιοποιημένη απόδοση στη λήξη της έκδοσης των 2,5 δισ. ευρώ ανέβηκε στο 1,911%.

Από την αλληλουχία των εξελίξεων αυτών, εκείνο που προέκυψε ως σημαίνον γεγονός είναι ότι οι αγορές τιμολόγησαν μόνο τον επιτοκιακό κίνδυνο, αφήνοντας στην άκρη των πιστωτικό κίνδυνο της χώρας, που κρίνεται πια ως αμελητέος. Κάτι εξαιρετικά θετικό για τις μελλοντικές εξόδους της χώρας στις αγορές.

Αυτό άλλωστε ήταν και το μήνυμα του Δημήτρη Τσάκωνα, που δήλωσε στους Financial Times ότι το 15ετές ομόλογο έδειξε ότι «ναι, μπορούμε»…