Οι ευκαιρίες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας μετά τη «χαμένη ευκαιρία» των 14 δις

Τα 14 δις που έχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση για εξοπλισμούς μέσα σε δύο χρόνια, δυστυχώς δεν θα επιστρέψουν σχεδόν τίποτα στην αμυντική μας βιομηχανία. Αυτή η πραγματικότητα δεν αλλάζει και το θέμα είναι πλέον τι γίνεται την επόμενη ημέρα.

Η κυβέρνηση μιλά για «ανάταξη της εγχώριας βιομηχανίας» αλλά δεν κάνει τίποτα για να στηρίξει τα λεγόμενα της. Αντιθέτως…

Υπάρχει επόμενη ημέρα μετά από τη χαμένη ευκαιρία των 14 δις;

Η απάντηση που δίνουν όσοι γνωρίζουν το χώρο της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας είναι καταφατική

και σ΄ αυτό θα πρέπει να επικεντρώσουμε.

Πριν μερικές ημέρες ο ΥΕΘΑ Νίκος Παναγιωτόπουλος είχε την ευκαιρία να ακούσει δια ζώσης συγκεκριμένες προτάσεις και λύσεις για την «αναγέννηση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας». Συμμετέχοντας σε συζήτηση με αυτό τον τίτλο άκουσε τον πρόεδρο της Ένωσης Ελληνικών Εταιρειών Αεροδιαστηµικής και Άµυνας (Ε.ΕΛ.Ε.Α.Α.) Νίκο Παπάτσα να επισημαίνει τα λάθη που έχουν γίνει αλλά και να δείχνει τη διέξοδο.

Οι βασικές επισημάνσεις και για τα λάθη του παρελθόντος και για τις λύσεις του μέλλοντος:

«Πρέπει να είμαστε από τις λίγες χώρες της ΕΕ που δεν έχουμε κάποια θεσμική πολιτική να στηρίζουμε με τον σωστό τρόπο την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία», τόνισε ο Νίκος Παπάτσας, ο οποίος συμφώνησε με τον Υπουργό Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο, ότι χρειάζεται να ενταθούν οι προσπάθειες για την ανάταξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και στο ότι κάθε διαπραγμάτευση πρέπει να συμπεριλαμβάνει με ουσιαστικό τρόπο την εγχώρια συμμετοχή.«Η γενική απαίτηση για 30% ελληνική συμμετοχή σε εξοπλιστικά προγράμματα και πλατφόρμες είναι μεν σημαντική, ωστόσο είναι αποπροσανατολιστική, εφόσον δεν είναι ρεαλιστική… Η E.ΕΛ.Ε.Α.Α. πρότεινε τον τρόπο αντί να εστιάζουμε σε συμπαραγωγή, να εστιάζουμε σε συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στα εξοπλιστικά προγράμματα….Όσον αφορά στις ευρωπαϊκές εταιρίες δυστυχώς δεν έχουμε δει ακόμη κάποια αξιόλογη βιομηχανική συμφωνία και σίγουρα όχι συμβατή με το μέγεθος αυτών των προμηθειών, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις όπως η Thales Hellas. Πολλές υποσχέσεις, αμέτρητα Μνημόνια Κατανόησης-MOU για την ώρα. Ευελπιστούμε να αλλάξει αυτό άμεσα και να μην συνδέονται αυτά με καινούργιες προμήθειες», εξήγησε ο κ. Παπάτσας, προτείνοντας π.χ. οι γαλλικές εταιρίες να επιτύχουν μια 30% επιστροφή και όχι αναγκαστικά συμπαραγωγή είτε προσφέροντας προϊόν ή/και υπηρεσία στις γαλλικές ένοπλες δυνάμεις, είτε ανοίγοντας την πόρτα στην ΕΑΒΙ να εισέλθει στη διεθνή εφοδιαστική αλυσίδα γαλλόφωνων χωρών.Χρειάζεται ένα ευέλικτο σχέδιο για υποχρέωση Βιομηχανικής Συνεργασίας. Ο κ. Παπάτσας έδωσε μάλιστα για την Ελλάδα δύο τελείως διαφορετικά παραδείγματα: «Χώρα εκτός Ευρώπης, μέλος του ΝΑΤΟ, έχει πάρει στην Ελλάδα πάνω από $4 δις δολάρια σε συμβάσεις μέσω διακρατικών συμφωνιών και μέσα σε 15-20 χρόνια κατάφερε μέσω Προγραμμάτων Ασφάλειας Εφοδιασμού και ΑΩ να παραχθεί πλούτος μέσω εξαγωγών στην Ελλάδα, συνολικά $2.2 δις. Δηλαδή 55% επιστροφή! Άλλη δε εταιρεία από την ίδια χώρα, έκανε βασικό της υποκατασκευαστή την πολύ αξιόλογη ΙΝΤΡΑΚΟΜ στα PATRIOT πέρα και μετά από τα ΑΩ, και σήμερα ακόμη αποτελεί μέρος των εσόδων της συγκεκριμένης αξιόλογης ελληνικής εταιρείας». Αντιθέτως, ψάχνοντας κάποια φωτεινά παραδείγματα από Ευρωπαϊκές εταιρίες (που ακόμη πιο εύκολα ξεγλιστράνε από υποχρεώσεις βιομηχανικής συνεργασίας) ειλικρινά δεν μπορεί κανείς να δει παρά κάποια κατακερματισμένα υποκατασκευαστικά έργα προσωρινής διάρκειας. Κανένας εξαγωγικός πρωταθλητής, κανένα διαρκές υποκατασκευαστικό έργο ή μακροχρόνια συμμετοχή στην εφοδιαστική αλυσίδα του προμηθευτή για έργα τεχνολογικού επιπέδου».Στο πως σήμερα μέσα από τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα  μπορούμε να δούμε το μέλλον, ο κ. Παπάτσας ανέλυσε το εξής παράδειγμα: «Tο F-35 διεθνώς δεν είναι απλά ένα αεροσκάφος 5ης γενιάς αλλά έχει σχεδιασθεί ειδικότερα για να είναι μια πλατφόρμα βιομηχανικής συνεργασίας με μια απέραντη εφοδιαστική αλυσίδα που συνδέει 15 κράτη. Όλες μα όλες οι χώρες που συμμετέχουν στην εφοδιαστική αλυσίδα έχουν εκ προοιμίου εκτεταμένο βιομηχανικό έργο. Το συγκεκριμένο αεροσκάφος εισάγει και ΔΙΑΧΕΕΙ τις τεχνολογίες του μέλλοντος όπως π.χ. τις δικτυοκεντρικές επιχειρήσεις κλπ».Η Ελλάδα έχει εταιρίες που μπορούν να συμμετέχουν και στον τομέα της ευρωπαϊκής διαστημικής βιομηχανίας κάνοντας συμπράξεις στρατηγικής συμμαχίας. «Ως Ένωση Ελληνικών Εταιριών Αεροδιαστημικής Ασφάλειας & Άμυνας (Ε.ΕΛ.Ε.Α.Α.) με 44 εταιρίες μέλη, ενεργές και με δραστηριότητες στον χώρο της άμυνας που αποτελούν το 95% της ΕΑΒΙ, προτιθέμεθα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και με την ΕΒΙΔΙΤΕ (Ένωση Ελληνικών Βιομηχανιών Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών), για να παρέχουμε μεγαλύτερη γκάμα επιλογών σε προϊόντα και υπηρεσίες στους συναφείς και αλληλένδετους χώρους της άμυνας και της αεροδιαστημικής.Η  ιστορική συγκυρία επιβάλλει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας ώστε οι εταιρίες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας να αδράξουν την ευκαιρία και να συμμετέχουν άμεσα στις εξελίξεις για νέα κοινή ευρωπαϊκή αμυντική προσέγγιση ενοποιημένων προμηθειών κάτω από την NSPA και OCCAR.Προτάθηκε μάλιστα ότι χρειάζεται να συνεργαστούν το Υπουργείο Ανάπτυξης, με το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής και το Υπουργείο Άμυνας με στόχο την ενίσχυση του ρόλου της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ), αλλά και τη μεγαλύτερη άντληση ευρωπαϊκών κονδυλίων για την Έρευνα και την Ανάπτυξη.

The post Οι ευκαιρίες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας μετά τη «χαμένη ευκαιρία» των 14 δις appeared first on Militaire.gr.