Ο Γεωστρατηγικός Ρεαλισμός της Ρωσίας- Αναστάσιος Τενεκούδης

Με αφορμή τη τρέχουσα «Ουκρανική Κρίση» που ιστορικά είναι η πρώτη παγκόσμια ψυχροπολεμική κρίση στον 21ο αιώνα μ.Χ., η Ρωσία ουδέποτε απεμπόλησε το ιστορικό της δικαίωμα να επιβεβαιώνει τον ηγετικό της Γεωστρατηγικό ρόλο.

Γράφει ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΤΕΝΕΚΟΥΔΗΣ*

Η Γεωστρατηγική (εκ βιβλιογραφίας) ορίζεται σαν ένα μέγεθος το οποίο είναι ανάλογο με τη στρατιωτική ΙΣΧΥ, συνδυάζεται άμεσα με τη διάσταση ΧΩΡΟΣ και συσχετίζει τους γεωπολιτικούς παράγοντες με τη Στρατιωτική Ισχύ

και τους Πολιτικούς Στόχους του Δρώντος Παίκτη στη παγκόσμια Σκακιέρα (ο  γνωστός γεωστρατηγιστής Ζμπίγνιου Μπρεζίνσκι την είχε λακωνικά περιγράψει: “Γεωστρατηγική είναι η στρατηγική διαχείριση των γεωπολιτικών συμφερόντων”).

Έτσι, στη παρούσα Ουκρανική κρίση η Ρωσία βρήκε τη κατάλληλη ευκαιρία, ένα πλαίσιο αναφοράς θα λέγαμε, να προβάλει τη στρατιωτική της δύναμη σε οριακό δυναμικό πεδίο της Κεντροανατολικής Ευρώπης με αποτέλεσμα να γίνει ο κυρίαρχος δρώντας σε διεθνές, περιφερειακό και τοπικό περιβάλλον όπου το αντίπαλον δέος (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) αποκάλυψε τις υπαρκτές αδυναμίες του ώστε να  επιβάλλει τις θελήσεις του. 

Η Ρωσία ανέκαθεν είχε ταυτισθεί με την εξέλιξη του Παγκόσμιου Χάρτη και ήταν παρούσα σχεδόν σε κάθε σημαντικό ιστορικό παγκόσμιο γεγονός με ένα ρόλο καταλυτικό στη διαμόρφωση του σύγχρονου πολιτισμού. 

Αρκεί να αναφερθεί ότι το πρώτο Ρωσικό Κράτος άρχισε στη Βόρεια Ευρασία να μορφώνεται στον 8-9ο αιώνα μ.Χ. από ρεύματα Σκανδιναβών (Βάραγγες συγγενείς των Βίκινκγς) και ο πολιτισμός του επηρεάστηκε και εξελίχθηκε από τη τότε μεγάλη και πανίσχυρη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Συνεχώς δε κατείχε ηγετική θέση στα εκάστοτε παγκόσμια γεωπολιτικά δρώμενα.

Η Ρωσία  είχε, έχει και θα έχει το ισχυρότερο Ευρασιατικό Όραμα μέσα και έξω από τα γεωγραφικά της όρια.

Το 1921 το ζήτημα του Ευρασιατισμού γεννήθηκε στη Ρωσία μέσα από τη δημοσίευση ενός βιβλίου από τον Peter Savitsky με τίτλο «Έξοδος δια μέσου της Ανατολής» όπου ακολούθησαν σειρά άλλων παρόμοιων σκέψεων και θεωριών που απέδειξαν ότι η Ρωσία είναι η περισσότερο γεωπολιτική περιοχή της Ευρασίας.

Τίθεται επομένως το δυνητικό ερώτημα: Το Δυτικό Μπλόκ – Δρώντες τί επιχειρούν να πράξουν σήμερα εις βάρος της ιστορικής αυτής δύναμης; 

Μήπως απωλέσθη η ιστορική μνήμη της Διάσκεψης της Γιάλτας στις 4-12 Φεβρουαρίου 1945 (τι σύμπτωση και αυτή μετά από 74 έτη ακριβώς) όταν Ρωσία, ΗΠΑ και Μ. Βρετανία (με ΝΑΤΟ, ΕΕ και Γερμανία ανύπαρκτες τότε) συναποφάσισαν στο μεγαλύτερο γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό μοίρασμα επιρροής του πλανήτη στον 20ο αιώνα μ.Χ. ;

Υποτιμήθηκε λοιπόν από τη σημερινή Δύση – Δρώντες ότι σε πολιτικό πεδίο  ο Ευρασιατισμός αποτελεί τον «Τρίτο Δρόμο» της Ρωσίας που γεφυρώνει ιστορικά ακραίες πολιτικές παρατάξεις εντός και εκτός Ρωσίας οι οποίες κάτω από την ίδια σκέπη πορεύονται στον ιστορικό χρόνο με κοινές Πολιτικές, Εθνικιστικές  και Ορθόδοξες Αρχές, Αξίες και Παραδόσεις.

Η Ρωσία, ανεξάρτητα από τα ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΦΟΡΜΕΣ, δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψει να δημιουργηθεί διπολικό κενό Ανατολής και Δύσης ώστε να διεισδύσουν άλλες όψιμες υπερδυνάμεις οι οποίες θα μπορούσαν να επεκτείνουν την επιρροή τους σε ασταθείς ζώνες της πρώην ΕΣΣΔ ή να αμφισβητήσουν τα Ρωσικά ιστορικά συμφέροντα (τα ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ συμπεριλαμβανομένων). 

Για τη Ρωσία η Ανατολική Ευρώπη, η Ανατολική Μεσόγειος, η Μαύρη Θάλασσα, η Υπερκαυκασία, η Κασπία – Υπερκαυκασία και η Κεντρική Ασία είναι ένας συνολικός γεωγραφικός χώρος υψίστου ενδιαφέροντος και επιρροής ανεξάρτητα με τις όποιες πολιτικές, οικονομικές και θρησκευτικές αντιπαλότητες που υπάρχουν στις περιοχές αυτές (αν και ενίοτε τον κυρίαρχο ρόλο παίζει και η διαχείριση των ενεργειακών πόρων).

Εν κατακλείδι,

Η σημερινή Ρωσία του ευφυέστατου και πολύ δημοφιλούς Προέδρου της κυρίου Βλαδιμίρ Πούτιν εφαρμόζει με ρεαλισμό τους εξής κεντρικούς γεωστρατηγικούς άξονες:

την Αντίληψη Εθνικής Ασφάλειαςτο Ανανεωμένο και Δυναμικό Στρατιωτικό Δόγματην Αντίληψη Εξωτερικής Πολιτικήςτο Ναυτικό Δόγμα και την Εθνική Ναυτική Πολιτική (αντίληψη περί “Παγκόσμιος Ωκεανός” εντός μιας “Παγκόσμιας Νήσου”) όπου ήδη εφαρμόζει μια αποτελεσματική χρήση των Ωκεανών για την καλυτέρευση της οικονομίας και τη διασφάλιση της Εθνικής Ασφάλειας της Χώρας (π.χ. βλέπε νέες ωκεάνιες οδούς μέσω Βόρειου Πόλου)Τα τεράστια Ενεργειακά της Αποθέματα και Πόρους

Τοιουτοτρόπως  θα διατηρεί διαχρονικά το βασικότερο γεωστρατηγικό – Ευρασιατικό της πλεονέκτημα στις συγκεκριμένες περιοχές της Ευρασίας και της Ανατολικής Ευρώπης όπου βρίσκονται τα περισσότερα Κράτη με κοινές ιστορικές αφετηρίες και πολιτισμούς.

Εάν σήμερα στη τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα μ.Χ. η ανθρωπότητα βιώνει έναν εν εξελίξει δεύτερο Ψυχρό Πόλεμο (τα ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ είναι απλώς οι αφορμές), μια νέα “PAX ROMANA” για την κατάκτηση του χώρου μιας Ευρασίας που θα εκτείνεται από τη “Λισσαβώνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ” σε μια νέα παρτίδα γεωπολιτικού σκάκι με αντιπάλους τη Ρωσία αφενός και τη Δύση – Ουκρανία αφετέρου, μάλλον για τους Παγκόσμιους Planners αποτελεί μια ουτοπία.

Η σημερινή Ρωσία (*) δεν είναι πλέον μια «γέρικη, γκριζαρισμένη αρκούδα» αλλά ένα «state of the art» Κράτος όπου μαζί με τα των ΗΠΑ και Κίνας αποτελούν σήμερα τους τρείς κυρίαρχους (dominant) παγκόσμιους γεωστρατηγικούς Δρώντες. Οι δε τελευταίες εξελίξεις στο Ουκρανικό Ζήτημα μένει  να το επαληθεύσουν.

*Α.Γ.Τενεκούδης, MSc, MD, MA, PhD(c)

-Μέλος ΔΣ (Κοσμήτωρ) Αεροπορικής Ακαδημίας Ελλάδος

-τ. Γενικός Διευθυντής ΥΠΕΘΑ

(*)Με στοιχεία από Wikipedia 2020/Ρωσική Ομοσπονδία από 85 Ομοσπονδιακά Κρατίδια/146.748.590εκ κάτοικοι/καλύπτει το 1/8 της Παγκόσμιας Κατοικήσιμης Γης με έκταση 17.098.248 τετρ.χλμ.

The post Ο Γεωστρατηγικός Ρεαλισμός της Ρωσίας- Αναστάσιος Τενεκούδης appeared first on Militaire.gr.