«Καράβια άνευ ικανού εμψύχου υλικού, είναι μόλυβδος βαρύς βυθιζόμενος εντός ύδατος»

Γράφει ο

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ*

Ο τίτλος του άρθρου, δανεισμένος από τον Ναύαρχο Κουντουριώτη, μπορεί να παραπέμπει σε κάτι που ειπώθηκε πριν πάνω από ένα αιώνα δεν απέχει όμως πολύ από τη σημερινή πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές, συχνά επιβεβλημένες άλλοτε όχι και τόσο, κινήσεις ενίσχυσης του οπλοστασίου των Ενόπλων Δυνάμεων. Η οικονομική κρίση είχε κρατήσει πολύ πίσω τα εξοπλιστικά. Ωστόσο πλέον εγείρεται ένα πολύ σημαντικό ερώτημα: Πως είναι δυνατόν όλες αυτές οι εξελιγμένες τεχνολογίες τις οποίες φέρουν στις δυνατότητες των Ενόπλων Δυνάμεων τα νέα

οπλικά συστήματα να εξυπηρετηθούν από το προσωπικό που ακόμα αντιμετωπίζεται ως δεύτερη προτεραιότητα από τη κυβέρνηση; Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα να αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή το Πολεμικό Ναυτικό καθώς μηχανικοί αλλά και μάχιμοι παραιτούνται μαζικά. Πρόβλημα ενδεχομένως αντιμετωπίσει και η Πολεμική Αεροπορία η οποία τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να αποκτήσει ειδικότητες που θα μπορούν να συντηρούν τα επόμενα, πέμπτης γενιάς, μαχητικά. Το προσωπικό πρέπει να υποστηριχθεί τώρα. Να εξοφληθούν οι οφειλές σε πλεύσιμα και νυχτερινά και το επίδομα για τα πληρώματα του Στόλου που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός να υλοποιηθεί άμεσα.

Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, θα πρέπει να υπάρξει και μια ιεράρχηση των προτεραιοτήτων των εξοπλιστικών. Ακούμε καιρό τώρα ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να προχωρήσει το πρόγραμμα των κορβετών, ωστόσο ενδιάμεσα προστίθενται διαρκώς νέες ανάγκες. Τι τελικά ισχύει από όλα όσα ακούγονται; Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί τι είναι πραγματική ανάγκη και τι όχι. Τι μπορεί να γίνει και τι αποτελεί απλό θόρυβο. Και όλα όσα κρίνονται ως αναγκαία ας προχωρήσουν, χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις Μια τέτοια διάκριση θα επιτρέψει και τις πιο στοχευμένες πολιτικές ενίσχυσης του προσωπικού.

Και όταν μιλάμε για ενίσχυση του προσωπικού και των πολιτικών που τη συνοδεύουν πρέπει να έχουμε στο μυαλό συγκεκριμένα και όχι αφηρημένα πράγματα. Οι πολιτικές ενίσχυσης του προσωπικού και ο σχεδιασμός για τις νέες ειδικότητες που θα πρέπει σταδιακά να αρχίσουν να εντάσσονται στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων θα πρέπει να συμβαδίζουν με τα εξοπλιστικά. Πρέπει να γίνει μια μικρή αλλά ουσιαστική «επανάσταση» στα εξοπλιστικά, βασικός γνώμονας της οποίας να είναι η τεχνολογία αιχμής. Σε όλες τις πρόσφατες πολεμικές συγκρούσεις, από την Ουκρανία και τη Συρία, μέχρι το Ναγκόρνο Καραμπάχ, οι δυνάμεις που διέθεταν το τεχνολογικό πλεονέκτημα κατόρθωσαν να επιβληθούν. Η τεχνολογική αιχμή στους εξοπλισμούς συνδυάζει χαμηλότερο κόστος και επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα. Η εποχή των μεγάλων ενεργοβόρων εξοπλιστικών συστημάτων έχει παρέλθει. Η επένδυση σε προσωπικό και τεχνολογίες είναι μια απόφαση που μπορεί να μας δώσει και προβάδισμα σε σύγκριση με τις δυνατότητες των Τούρκων. Στο πλαίσιο της εκπαίδευσης των νέων ειδικοτήτων θα πρέπει επιτέλους να επανέλθουμε στη δοκιμασμένη συνήθεια της μετεκπαίδευσης στελεχών στο εξωτερικό.

Τέλος πρέπει να σημειώσω ότι με ανησυχία παρακολουθώ την διαρκή και έντονη παραφιλολογία σχετικά με την αποστολή νέων οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία, αυτή τη φορά αντιαεροπορικών. Κάτι τέτοιο δεν πρέπει να γίνει σε καμία περίπτωση, διότι προκαλεί ζημιά στην αντιαεροπορική άμυνα των νησιών τη στιγμή που απειλούνται, ενώ την ίδια στιγμή βαθαίνει την εμπλοκή μας στον πόλεμο της Ουκρανίας. Είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο η κυβέρνηση διολισθαίνει διαρκώς σε έναν ρόλο που δεν θα έπρεπε η Ελλάδα να παίζει Αυτό του προκεχωρημένου φυλακίου κατά της Ρωσίας.

*Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ

The post «Καράβια άνευ ικανού εμψύχου υλικού, είναι μόλυβδος βαρύς βυθιζόμενος εντός ύδατος» appeared first on Militaire.gr.