Τι κάνει ένα ζευγάρι να διαρκεί; 3 βασικά συστατικά, σύμφωνα με τους ειδικούς

Τείνουμε να βιώνουμε τον έρωτα ως κάτι ανώτερο, όμως πολλές φορές καταλήγει να μας πληγώνει. Ποιες ιδέες για τις σχέσεις μάς οδηγούν σε απογοητεύσεις και γιατί παγιδευόμαστε σε ιδέες που τελικά φθείρουν το ζευγάρι;

Ο Λουίς Μουΐνιο, ψυχολόγος και συγγραφέας, υποστηρίζει ότι το 90% των ανθρώπων που αναζητούν ψυχολογική υποστήριξη το κάνουν λόγω προβλημάτων που σχετίζονται με τον έρωτα.

Αν και ο έρωτας θεωρείται συχνά κάτι υπέρτατο, είναι η κύρια αιτία συναισθηματικού πόνου στις περισσότερες θεραπείες. Αυτό συμβαίνει γιατί παραμένουμε προσκολλημένοι σε ένα είδος έρωτα που προέρχεται

Ο Μουΐνιο αποδομεί τα θεμέλια του παραδοσιακού ρομαντικού έρωτα, ορίζοντάς τον ως ένα μοντέλο βασισμένο στην εξάρτηση, την κατοχή και την εξιδανίκευση.

Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά, αντί να αποτελούν συστατικά μιας υγιούς σχέσης, συχνά οδηγούν σε τοξικές, εξαρτημένες και, φυσικά, απογοητευτικές σχέσεις.

Σύμφωνα με τον Μουΐνιο, συνεχίζουμε να λειτουργούμε ακριβώς όπως κάναμε στην παλαιολιθική εποχή, αναφερόμενος στο πώς οι ορμόνες μας – ντοπαμίνη, ωκυτοκίνη – ήταν οι ίδιες που μας κρατούσαν στη σπηλιά με τον σύντροφό μας, ακόμα και όταν ήταν αφόρητο, γιατί οι τίγρεις παραμόνευαν έξω.

Αυτές οι ορμόνες μάς οδηγούν να συνδεόμαστε με πολύ παράλογο και αυτόματο τρόπο, ακόμα και όταν η τρέχουσα πραγματικότητα απαιτεί κάτι διαφορετικό.

Ο Μουΐνιο εξηγεί ότι ο έρωτας λειτουργεί ως ένα «εσωτερικό ναρκωτικό», ενεργοποιώντας μηχανισμούς του εγκεφάλου που μας κάνουν να βλέπουμε τον άλλον όχι όπως είναι, αλλά όπως θέλουμε να είναι.

Αυτό περιλαμβάνει προκαταλήψεις όπως το «φαινόμενο της αύρας», που οδηγεί τους ανθρώπους να συμπεραίνουν ανύπαρκτες ποιότητες. «Ο έρωτας σε κάνει να εστιάζεις μόνο σε ό,τι σου αρέσει στον άλλον. Δεν ρωτάς για τα υπόλοιπα», σημειώνει.

Ο Μουΐνιο επισημαίνει ότι πολλές από τις αντιλήψεις μας για τον έρωτα είναι «μολυσμένες» από φανταστικές ιστορίες που εξυψώνουν τον πόνο ως μέρος της σχέσης. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τον μύθο του «άλλου μισού», τον οποίο θεωρεί καταστροφικό.

Ο μύθος, που προέρχεται από μια ιστορία του Αριστοφάνη που αναλήφθηκε από τον Πλάτωνα στο Συμπόσιο, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι ήταν αρχικά ολόκληρα όντα, αλλά οι θεοί – αναστατωμένοι από τη δύναμή μας – μας χώρισαν σε δύο μισά. Από τότε, αναζητούμε να επανασυνδεθούμε με το "άλλο μας μισό".

Πίσω από αυτή την ρομαντική ιδέα κρύβεται μια αντίληψη του έρωτα βασισμένη στη συγχώνευση, την εξάρτηση και την προσδοκία ότι ο άλλος θα ταιριάξει τέλεια στις ελλείψεις μας.

Αλλά αυτό, λέει ο Μουΐνιο, δεν είναι ανοιχτότητα, είναι περιορισμός. Είναι μια φαντασία που εξαλείφει την πιθανότητα ο άλλος να είναι αυτός που πραγματικά είναι.

«Ο μύθος του άλλου μισού καταστρέφει κάτι ουσιαστικό για τον συνειδητό έρωτα: την ενσυνειδητότητα. Αν αναζητάς το άλλο σου μισό, προβάλλεις. Δεν βλέπεις τον άλλον», υποστηρίζει ο ψυχαναλυτής.

«Πιστεύω ότι ο έρωτας δεν πρέπει να μας συμπληρώνει. Αντίθετα, θα έπρεπε να μας σπάει λίγο. Να δημιουργεί μια μικρή τρύπα σε εμάς μέσα από την οποία ο άλλος μπορεί να μπει».

Για να διαρκέσει ένα ζευγάρι, ο Μουΐνιο βασίζεται στο τρίγωνο του έρωτα του Ρόμπερτ Στερνμπεργκ, ενός ψυχολόγου, ο οποίος αφιέρωσε μια δεκαετία στην έρευνα για τους παράγοντες που κάνουν μια σχέση επιτυχημένη, διαμόρφωσε το «τρίγωνο της αγάπης», με τρεις θεμελιώδεις πυλώνες:

Οικειότητα: Να μπορεί ο σύντροφός σου να είναι ο καλύτερός σου φίλος. Να μπορεί να σιωπά μαζί σου και να νιώθει όμορφα.

Πάθος: Έλξη, ερωτισμός, αλλά και αγκαλιές, επαφή, διαρκής επιθυμία. Όχι μόνο το σεξ.

Δέσμευση: Η ιδέα ότι κάνετε κοινά σχέδια, ότι κοιτάτε προς την ίδια κατεύθυνση, ότι θέλετε να ωριμάσετε ισότιμα.

«Αν λείπει ένα από αυτά τα τρία σκέλη, αυτό που μένει μπορεί να είναι κάτι άλλο, αλλά όχι ζευγάρι», καταλήγει κατηγορηματικά.

Μια από τις πιο τολμηρές έννοιες που προτείνει είναι το «συναισθηματικό κάστινγκ». Ο Muiño προτείνει να εφαρμόζεται από το πρώτο ραντεβού, πριν κυριαρχήσουν οι ορμόνες του έρωτα.

Όχι με ερωτήσεις που προδιαθέτουν για ψεύτικες απαντήσεις, όπως «Είσαι υπέρ της ειλικρίνειας σε μια σχέση;», αλλά με ερωτήσεις που αποκαλύπτουν μοτίβα και συμπεριφορές, όπως «Πώς τελείωσε η τελευταία σου σχέση;».

«Πρέπει να σκεφτείς πέντε ή έξι πράγματα που ο σύντροφός σου πρέπει οπωσδήποτε να έχει. Κι αν δεν τα έχει, μην το ρισκάρεις. Μια ερωτική σχέση μπορεί να χρειαστεί 30 χρόνια για να αναπτυχθεί πλήρως», προειδοποιεί.

Παρόλο που παραδέχεται ότι οι σχέσεις μάς αλλάζουν αναπόφευκτα, η ουσία είναι το πού μας οδηγούν. «Μια υγιής σχέση μας βοηθά να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Μια τοξική σχέση μάς μετατρέπει σε τοξικότητα. Και αν και συνεχίζω να πέφτω στις παγίδες του έρωτα, πιστεύω ότι το μυστικό είναι να τον επανεξετάσουμε. Η αγάπη δεν βρίσκεται, χτίζεται. Πρέπει να δουλέψεις για να τη χτίσεις», καταλήγει.

Διαβάστε περισσότερα στο bovary.gr