ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ06.05.2018Άρθρα

Τα παιχνίδια με τις επιταγές για τους εξορίστους στο Παρθένι

Του πολίτη
Π. Α. Παπαγαρυφάλλου*

Το καταραμένο χρήμα, ως γνωστόν, οδήγησε τον Ιησού Χριστό στη Σταύρωση με τα 30 αργύρια του Ιούδα.
Αυτό λοιπόν το καταραμένο χρήμα λειτούργησε στο στρατόπεδο κρατουμένων στο Παρθένι της Λέρου, κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου του 1967, ως «ιδεολογικό όχημα» για την ενίσχυση της κομματικής επιρροής του ΚΚΕ

Εξωτερικού, μετά τη διάσπασή του στην περίφημη 12η Ολομέλεια του ΚΚΕ υπό την ηγεσία του Κ. Κολιγιάννη, που ήταν εκλεκτός του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Την περίοδο εκείνη βρέθηκα ως εξόριστος στο Παρθένι της Λέρου ανάμεσα σε 400 στελέχη του ΚΚΕ, το οποίο είχε διασπαστεί στα δύο, στο ΚΚΕ Εξωτερικού και στο ΚΚΕ Εσωτερικού.

Ο μηχανισμός συλλογής χρημάτων για τους κρατουμένους και τις οικογένειές τους, που βρίσκονταν στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, βρισκόταν στα χέρια του ΚΚΕ Εξωτερικού, το οποίο τον χρησιμοποιούσε για να προσελκύει στη δική του κομματική «ορθοδοξία» τα κομματικά στελέχη, για την ενίσχυση τόσο τη δική τους όσο και των οικογενειών τους, που δυστυχούσαν. Ετσι, λοιπόν, κάθε μήνα που ερχόταν ο ταχυδρόμος να δώσει τις επιταγές στους κρατουμένους από τους εράνους που γίνονταν στο εξωτερικό, τα ονόματα των παραληπτών ανήκαν μόνο σε όσους είχαν ακολουθήσει το ΚΚΕ Εξωτερικού, τους οποίους οι αντίθετοι του ΚΚΕ Εσωτερικού αποκαλούσαν «δωδεκατοικούς», με αποστολέα τον επιταγών κάποιον ονόματι «Δελαγραμμάτικα» -έτσι τουλάχιστον μας ήταν γνωστός-, που βρισκόταν επικεφαλής του μηχανισμού στο εξωτερικό. Κάθε μήνα που γινόταν η αποστολή των εμβασμάτων, οι μη ανήκοντες στο ΚΚΕ, που ήταν και οι μισοί, και κάποιοι στο «χάος» το σχολιάζαμε σκωπτικά - «Ηρθε ο Δελαγραμμάτικας», με τα επιλεγμένα ονόματα των παραληπτών.

Επρόκειτο για μια αλγεινή, αντιανθρώπινη και αντικομμουνιστική συμπεριφορά που μας εξόργιζε όλους, την οποία ο γράφων καυτηρίασε μετά την απόλυσή του από την εξορία στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» τη 10η Αυγούστου 1971, μαζί με τα παράξενα που βίωσε στο Παρθένι. Το άθλιο γεγονός καυτηρίασε έπειτα από έναν χρόνο και ο συγκρατούμενος Μανώλης Γλέζος σε συνομιλία που είχε στην Αθήνα με τον Σοβιετικό πρεσβευτή Λεβίτσκιν στις 12 Ιουνίου 1972, λέγοντάς του ότι οι «επιταγές των 1.400 δρχ. του Ερυθρού Σταυρού πήγαιναν μόνο στους πραγματικούς κομμουνιστές... όπως έλεγε ο φρουρός»! Δηλαδή οι επιταγές πήγαιναν «μόνο στους οπαδούς του Κολιγιάννη [...], γεγονός το οποίο προκαλούσε αγανάκτηση στους υπόλοιπους». (Βλ. το συλλογικό έργο έρευνα των: Β. Αφινιάν, Β. Κόντη, Κ. Παπουλίδη, Ν. Σμιρνόβα, Ν. Τομίλινα «Οι σχέσεις ΚΚΕ και Κ.Κ. Σοβιετικής Ενωσης στο διάστημα 1953-1977», εκδ. Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη, 2009, σελ. 243).

*Πρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων