Τεστ για την πολλαπλή σκλήρυνση

Τεστ για την πολλαπλή σκλήρυνση17.10.2018Πρόληψη

Αναπτύσσεται εξέταση αίματος που θα μπορεί να προβλέπει την εξέλιξη της νόσου, βοηθώντας τη θεραπεία των ασθενών

Νέα αιματολογική εξέταση, η οποία βρίσκεται ακόμη σε ερευνητικό στάδιο, δίνει ελπίδες για την πρόγνωση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Η πρόβλεψη της εξέλιξης της νόσου θα μπορεί να δώσει στους θεράποντες ιατρούς σαφή εικόνα σχετικά με το αν ο ασθενής ανταποκρίνεται στη θεραπεία από την αρχή της εφαρμογής της ή θα πρέπει να επιλεγεί διαφορετικό θεραπευτικό

σχήμα.

Ο νέος βιοδείκτης ουσιαστικά καταγράφει την ποσότητα των νευροϊνιδίων στο αίμα του ασθενούς. Πρόκειται για ουσίες που, αν βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα στην κυκλοφορία του αίματος ενός ασθενούς, αποτελούν ένδειξη για καλύτερη πρόγνωση της νόσου. Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή τα νευροϊνίδια εντοπίζονται σε υψηλά επίπεδα στο αίμα, τότε ήδη έχει αρχίσει η διαδικασία της απομυελίνωσης, τη φθοράς δηλαδή που προκαλεί η πολλαπλή σκλήρυνση.

Οπως τονίστηκε από τους επιστήμονες στο Ετήσιο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη Θεραπεία και τη Μελέτη της Πολλαπλής Σκλήρυνσης, το οποίο γίνεται στο Βερολίνο, η τεχνογνωσία για την παρασκευή και τη διάθεση αυτού του τεστ στους ασθενείς ήδη υπάρχει. Ομως απομένει πολύς δρόμος ακόμη, καθώς απαιτείται να γίνει μεγάλη έρευνα για να αξιολογηθεί η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων του νέου, ελπιδοφόρου αυτού τεστ πριν αρχίσει η εφαρμογή του.

Εφόσον όλα εξελιχθούν όπως τα υπολογίζουν οι ερευνητές, ο νέος αυτός βιοδείκτης, οι τιμές του οποίου θα μετριούνται στο αίμα ύστερα από απλή αιμοληψία, θα αλλάξει σημαντικά τη στρατηγική για την αντιμετώπιση της νόσου στο άμεσο μέλλον.

Στο πλαίσιο του ίδιου συνεδρίου τονίστηκε επίσης η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με τη δραστική ουσία φουμαρικός διμεθυλεστέρας, που αφορά κυρίως νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς και χορηγείται στην Ελλάδα από το 2015.

Σύμφωνα με τα νεότερα δεδομένα, φαίνεται ότι αναχαιτίζει σε μεγάλο αριθμό ασθενών την έναρξη των συμπτωμάτων της πολλαπλής σκλήρυνσης και συμβάλλει στο να μην εξελίσσεται γρήγορα η αναπηρία τους. Αναπηρία που δεν έχει να κάνει μόνο με το μυοσκελετικό τους σύστημα, αλλά με το σύνολο των οργάνων που πλήττονται από τη νόσο.