Πώς το C4I «εξαφάνισε» τον Μίλερ

Πώς το C4I «εξαφάνισε» τον Μίλερ02.12.2018Παρασκήνιο

Ο (θολός) ρόλος του πρώην πρέσβη των ΗΠΑ. Οι καταθέσεις του ανθρώπου που έπαιζε γκολφ με τον Μπους και ήθελε να πάρει το έργο

Από τον
Ανδρέα Καψαμπέλη

H πρόσφατη διαβίβαση στη Βουλή της δικογραφίας για το C4I, στην οποία αναφέρονται τα ονόματα του Κ. Σημίτη, του Γ. Παπαντωνίου και άλλων υπουργών

της κυβέρνησής του, επαναφέρει στην επιφάνεια και πολλές ξεχασμένες πτυχές της υπόθεσης του συστήματος ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που τελικώς δεν λειτούργησε ποτέ. Στα πρόσωπα, μάλιστα, που είχαν πρωταγωνιστήσει τότε ήταν και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα Τόμας Μίλερ, ο ρόλος του οποίου παραμένει μέχρι σήμερα αρκετά συγκεχυμένος.

Στην πρώτη φάση του διαγωνισμού το 2001-2002 ο κ. Μίλερ φέρεται ότι είχε εμπλακεί υπέρ της κοινοπραξίας στην οποία συμμετείχαν η Motorola και η Intracom και εναντίον της SAIC, η οποία και επικράτησε.

Στα τέλη του 2001 είχαν εμφανιστεί τρεις ενδιαφερόμενες εταιρίες: οι Lockheed Martin, SAIC και TITAN. Κατόπιν διαφόρων διεργασιών, οι Lockheed Martin και TITAN αποσύρθηκαν και στη θέση τους εμφανίστηκε η Raytheon, ενώ έμεινε επίσης η SAIC. Μεταξύ των εταιριών που μετείχαν στην κοινοπραξία υπό τη SAIC ήταν και η ελληνική ALTEC του Αθανασούλη, ενώ σε αυτήν μετακινήθηκε και η αμερικανική Motorola από την αντίπαλη κοινοπραξία.

Αρχικά ο κ. Μίλερ φέρεται ότι προωθούσε τη Lockheed Martin και, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, ήταν εναντίον της SAIC. Ο Παύλος Πεζάς, αντιπρόεδρος της Raytheon, που τελικώς έχασε, είχε καταθέσει στον εισαγγελέα κ. Αθανασίου -ο οποίος έκανε την έρευνα για τις μίζες- ότι η κοινοπραξία Siemens - Saic κέρδισε γιατί είχε καλύτερη πρόσβαση στο σύστημα εξουσίας τής τότε κυβέρνησης εξαιτίας της πρόσβασης που διέθετε ο αντιπρόσωπός της Γιώργος Τρεπεκλής στο υπουργείο Εξωτερικών. Από την πλευρά του, ο υπεύθυνος της Siemens για τους χρηματισμούς, δηλαδή για τα μαύρα ταμεία από το 2001 έως τον Νοέμβριο του 2004, Ράινχαρντ Σίκατσεκ, σε μία από τις καταθέσεις του στην Εισαγγελία του Μονάχου είχε πει ότι χρειάστηκαν 10.000.000 ευρώ σε τέσσερα υπουργεία για να κερδίσει η κοινοπραξία Saic - Siemens αυτό το συμβόλαιο.

Ο Π. Πεζάς είχε πει επίσης ότι είχε δει φωτογραφίες του κ. Τρεπεκλή και του αντιπροέδρου της SAIC κ. Ταμπς να μπαίνουν στο υπουργείο Εξωτερικών. Επιχειρώντας να καταδείξει πολιτική εκμετάλλευση της φιλικής σχέσης του κ. Τρεπεκλή με τον Γιώργο Παπανδρέου, είχε υποστηρίξει ότι ο πρώτος την επίμαχη περίοδο είχε επισκεφθεί το υπουργείο Εξωτερικών, παρότι δεν ήταν αρμόδιο για το C4Ι, τουλάχιστον δύο φορές. Τον ισχυρισμό του είχε διαψεύσει η Χαριλάου Τρικούπη.

Κατά τον Π. Πεζά, το έργο έδινε σοβαρά περιθώρια να βάλουν στην τσέπη τους ποσά ύψους 30%-50% της «μίζας» τα στελέχη που ανέλαβαν να τη διακινήσουν. Είχε αναφερθεί ειδικότερα και στον ρόλο του Τόμας Μίλερ, υποστηρίζοντας ότι «ο πρέσβης Μίλερ έλεγε ότι δεν εμπλέκεται στο έργο και ότι δεν θα υποστήριζε μία από τις δύο αμερικανικές εταιρίες. Ομως, είχαμε πληροφορίες από υπαλλήλους της πρεσβείας ότι στην πραγματικότητα ίσως να μην ήταν και τόσο αμερόληπτος».

Ο Ελληνοαμερικανός Π. Πεζάς υπήρξε προσωπικός φίλος του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου, με τον οποίο λεγόταν ότι έπαιζε και γκολφ. Με τη συγκεκριμένη αναφορά του στον κ. Μίλερ άφηνε να εννοηθεί ότι ο τότε πρέσβης έκανε προσωπικό παιχνίδι στηρίζοντας, αντίθετα με την πραγματική προτίμηση του Λευκού Οίκου, την πλευρά της SAIC. Με την επανεκλογή, πάντως, του Μπους στην προεδρία των ΗΠΑ στα τέλη του 2004 ήρθε και το τέλος της θητείας του Τόμας Μίλερ στην Αθήνα. Για πρώτη φορά, μάλιστα, συνέβη να τερματίζεται για Αμερικανό πρέσβη μαζί με τη θητεία του και η διπλωματική καριέρα του. Ο κ. Μίλερ, φεύγοντας από την Αθήνα, δεν επέστρεψε καν στις ΗΠΑ, αλλά εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και λίγο αργότερα εμφανίστηκε να έχει αναλάβει καθήκοντα σε ανθρωπιστική οργάνωση στη Βρετανία. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017 ήταν μέλος και στο Δ.Σ. της εταιρίας ΛΑΜΨΑ, στην οποία ανήκει το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία». Στο ίδιο Δ.Σ. συνυπήρξε μέχρι το 2009 με τον αδελφό του Γιώργου Παπανδρέου, Νίκο.

Κοινοπραξία

H κοινοπραξία TRS (Thales Raytheon, Thales, Control Risks, Motorola, Delta Singular, Space Hellas και Ελληνική Τεχνοδομική) είχε κερδίσει στην αξιολόγηση και προς στιγμήν και στην προσφορά, αλλά το ΚΥΣΕΑ έδωσε τη σύμβαση στην κοινοπραξία της SAIC - Siemens, ύστερα από αλλεπάλληλες διαπραγματεύσεις. υπό μια πενταμελή επιτροπή της οποίας προΐστατο ο τότε υφυπουργός Δημ. Τάξης Ευάγγελος Μαλέσιος. Η TRS είχε αντιδράσει υποστηρίζοντας σε επιστολή της ότι η προσφορά της ήταν πιο συμφέρουσα για το Ελληνικό Δημόσιο κατά 6.642.000 ευρώ.

Η σύμβαση με τη SAIC - Siemens, η οποία είχε καταθέσει τελική προσφορά 255.000.000 ευρώ, υπογράφτηκε τον Μάιο του 2003. Εκείνη την περίοδο ο Γάλλος Michel Josserand, διευθύνων σύμβουλος της Thales, δήλωνε στον γαλλικό Τύπο ότι έγιναν σημεία και τέρατα και ότι τη SAIC υποστήριζε ευθέως ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσένι.

Η προμήθεια 6.500.000 € για τη σύμβαση

Εκπρόσωπος της SAIC ήταν ο Γιώργος Τρεπεκλής (φωτό), φίλος και σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος ήταν υπουργός Εξωτερικών έως το 2004. Για την επιτυχία της σύμβασης, όσον αφορά το C4Ι, είχε εισπράξει προκαταβολικά προμήθεια της τάξης των 6.500.000 ευρώ, την οποία ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει νόμιμη και διαφανή προσκομίζοντας και τα σχετικά παραστατικά.

Μερικά χρόνια αργότερα στη Βουλή ο Γ. Καρατζαφέρης είχε πει ότι νομικός σύμβουλος του κ. Τρεπεκλή ήταν ο Χάρης Παμπούκης, μετέπειτα σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου αλλά και υπουργός της κυβέρνησής του από το 2009. Στη συνέχεια διευκρινίστηκε ότι ο κ. Παμπούκης συνεργαζόταν μεν με τον κ. Τρεπεκλή, αλλά όχι στην υπόθεση της Siemens. Σήμερα ο κ. Παμπούκης κατόπιν πρότασης του Ν. Κοτζιά έχει τοποθετηθεί στο επιστημονικό συμβούλιο του υπουργείου Εξωτερικών. Ενας από τους μάρτυρες «κλειδιά» στην υπόθεση του C4Ι είναι και ο πρώην διευθυντής εξοπλισμών του υπουργείου Εθνικής Αμυνας Ευάγγελος Βασιλάκος, ο οποίος κατέθεσε στον ανακριτή ότι «κατά πάσα πιθανότητα έχει δωροδοκηθεί ο κ. Παπαντωνίου».

Ο κ. Βασιλάκος είχε παραμείνει, μετά το 2009, στη θέση αυτή μέχρι και τον Οκτώβριο του 2010. Κατά την αποχώρησή του ο τότε υπουργός Εθνικής Αμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος -αποκαλώντας τον «αγαπητό φίλο»- του είχε πλέξει μάλιστα το εγκώμιο, υπογραμμίζοντας τα προσόντα του, το ήθος του, την εμμονή του στην υπεράσπιση και την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος, την καλή γνώση των θεμάτων, αλλά και την αφοσίωση και την επιτυχία με την οποία επιτέλεσε τα καθήκοντά του.