Ο ιεράρχης που τίμησε το ράσο του

Ο ιεράρχης που τίμησε το ράσο του15.01.2019Πρόσωπα

Δυσαναπλήρωτο κενό αφήνει στην Εκκλησία η κοίμηση του αγαπητού μητροπολίτη Σισανίου Παύλου

Ρεπορτάζ
Αντώνης Τριανταφύλλου

Ο αρχιμανδρίτης Παύλος Ιωάννου εκλέχθηκε από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος νέος μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης τον Φεβρουάριο του 2006. Ο ιερέας από τη Χαλκίδα, με τη μεγάλη αγάπη για τη νεολαία, έπειτα από μακρόχρονη θητεία στις συνοδικές υπηρεσίες θα έπρεπε να πάει στον νέο «αμπελώνα» του, στη δυτική Μακεδονία. Η σύγκριση

με τον προκάτοχό του, τον μακαριστό Αντώνιο Κόμπο, ήταν αναπόφευκτη. Το βάρος για τον νέο μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης φάνταζε μεγάλο.

Η πραότητα του χαρακτήρα του και η μειλίχια φωνή του θύμιζαν τον προκάτοχό του. Αρχισε να ξεδιπλώνει τις αρετές του, που είχε καλλιεργήσει με τα κηρύγματα και την ποιμαντική δραστηριότητά του για τους νέους.

Εξάλλου, μία από τις μεγάλες παρακαταθήκες του, όχι μόνο για την Εκκλησία αλλά για την Ελλάδα, ο Παύλος την είχε θεμελιώσει από το 1998, όταν υπηρετούσε στην υποεπιτροπή της Ιεράς Συνόδου για τη χρηματοδότηση των χριστιανικών οικογενειών της Θράκης για την απόκτηση τρίτου παιδιού.
Τα ευεργετικά αποτελέσματα της πρακτικής φάνηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν οι δείκτες γεννητικότητας στην ακριτική γωνιά της χώρας ξεκόλλησαν προς τα πάνω.

Δεν ήταν όμως μόνο ένας μεθοδικός και τίμιος διαχειριστής. Hταν και χαρισματικός πνευματικός άνθρωπος. Μετριοπαθής στις απόψεις του, ήξερε να ακονίζει τον λόγο του ανάλογα με την περίσταση. Οταν απευθυνόταν στους νέους και στις νέες, που τόσο αγαπούσε, οι ομιλίες του ανάδιναν πνευματική φρεσκάδα.

Οταν όμως χρειαζόταν, ο λόγος του μπορούσε να γίνει αιχμηρός όπως ένα καλοακονισμένο σπαθί. Η κριτική που άσκησε στη Χρυσή Αυγή ήταν μνημειώδης, τόσο, που -άδικα- επικρίθηκε ως φιλοσυριζαίος. Εξίσου οξύς και επικριτικός, πάντα με ευπρέπεια λόγου, ήταν και απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά θέματα και κυρίως για το ζήτημα της Μακεδονίας, ως πραγματικός «υπέρτιμος και έξαρχος Μακεδονίας», όπως ήταν ο πλήρης εκκλησιαστικός τίτλος του. Εξάλλου, ο ίδιος στο παρελθόν είχε μπει στο στόχαστρο σκοπιανών και φιλοσκοπιανών κύκλων.

Δώδεκα χρόνια μετά την εκλογή του ο Σισανίου Παύλος «αναχώρησε» αναπάντεχα για την «επουράνια Ιερουσαλήμ». Ολον αυτόν το καιρό όχι μόνο τρύγησε το «αμπέλι» που του όρισε η Εκκλησία, όχι μόνο στάθηκε επάξιος του προκατόχου του, αλλά, μετά την απροσδόκητη κοίμησή του, αφήνει ένα μεγάλο κενό στην Εκκλησία της Ελλάδος, περισσότερο όμως μία ογκώδη πνευματική παρακαταθήκη.