Λίγα λόγια από καρδιάς: Με αγάπη αλλάζεις

Λίγα λόγια από καρδιάς: Με αγάπη αλλάζεις14.11.2018Ρεπορτάζ

Αντίδοτο στην ανασφάλεια και στον πανικό είναι η γαλήνη της προσευχής

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος*

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ένα σπίτι σωστό τρελοκομείο. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Οσα τα άτομα, τόσες οι επιλογές. Σε πιάνει τρέλα. Αλλά κάποιοι μέσα σ’ αυτό το τρελοκομείο ζουν την απόλυτη διαύγεια, ηρεμία και γαλήνη.

Γιατί; Γιατί διαλέγουν αυτό: «Εγώ θέλω να 'μαι με τον Θεό. Εγώ θέλω να είμαι μέσα στο κλίμα της προσευχής

και της παράδοσης στην αγάπη τού Θεού». Δεν είναι η τέλεια στάση; Το παιδί μου έχει διαλέξει έναν άλλο δρόμο. Τι να κάνω; Πάντως, δεν είναι βοήθεια να τρελαθώ κι εγώ μαζί του. Δεν θα βοηθήσω κανέναν στο σπίτι, αν σπάω τα τηλέφωνα συνέχεια ελέγχοντας τον άλλο, αν φωνάζω, αν νευριάζω κι ωρύομαι».

Δεν αλλάζει κανείς μ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτό μάς το αποδεικνύει ο ίδιος ο Θεός, με το δικό Του ήθος. Ο Θεός δεν αλλάζει τον κόσμο μας με το ζόρι. Για βάλε σήμερα το δελτίο ειδήσεων να διαπιστώσεις μόνος σου αυτό που λέω.

Αλλαξε ο Θεός τον κόσμο σήμερα με το ζόρι; Σταμάτησε μήπως ο Θεός σήμερα τους πολέμους, τις σφαγές, τα προβλήματα, την οικολογική καταστροφή, τη φτώχεια, τους θανάτους των παιδιών; Οχι. Μήπως δεν θέλει ο Θεός να τα σταματήσει; Θέλει. Τι συμβαίνει τότε; Γνωρίζει καλά ότι δεν είναι τρόπος αλλαγής το ζόρισμα. Δεν αλλάζει τίποτα με καταπίεση. Μόνο με την αγάπη αλλάζει κανείς. Και μόνο την κατάλληλη στιγμή, όταν θα ‘ρθει η ώρα του καθενός. Οταν είναι έτοιμος να το δεχτεί.

Να, λοιπόν, πώς να σκέφτεσαι: Εγώ θα βοηθήσω τους ανθρώπους προσφέροντάς τους το μεγαλύτερό μου δώρο. Ποιο είναι το δώρο μου; Η ηρεμία μου. Η προσωπική μου ψυχική γαλήνη. Η θάλασσα της καρδιάς μου θα 'ναι ήσυχη. Σαν ένα ηλιοβασίλεμα που αντανακλά το απόγευμα πάνω στη θάλασσα. Πανέμορφο θέαμα. Ετσι να ‘ναι η ψυχή μου. Αυτή είναι η βοήθειά μου στην ανθρωπότητα.

Μέσα σ’ έναν κόσμο πανικού, τρέλας, ανασφάλειας, αγωνίας, εγώ δεν θα προσφέρω ταραχή. Μα, αντί γι’ αυτό, θα προσφέρω την προσευχή μου. Τη γαλήνη μου. Και τη ζωντανή αίσθηση της παρουσίας του Θεού.

Ισως σου πει ο άλλος: «Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι. Αυτά είναι παραμύθια και θεωρίες. Ελα κι εσύ στην πορεία να τσακωθούμε. Ελα κι εσύ να τα σπάσουμε. Ελα κι εσύ να κάνουμε επεισόδια».

Κι απαντάς: «Να 'ρθω. Εντάξει, να 'ρθω. Αν νομίζεις ότι αυτή είναι βοήθεια, να ‘ρθω. Αλλά θ’ αλλάξει κάτι; Πες μου». Αλλάζει κάτι με την κακία; Αλλάζει κάτι όταν δεν ξεκινάει από εσωτερικές διεργασίες; Αλλάζει κάτι όταν δεν ξεκινά από μια αγιότητα κι αγάπη, από αληθινή ταπείνωση και γνήσια κίνητρα;

Μπορεί με θυμωμένο πρόσωπο και τεντωμένα νεύρα, με πεταμένες φλέβες και αρτηρίες στον λαιμό και σφιγμένες γροθιές να αλλάξω τον κόσμο; Πώς θ’ αλλάξει ο κόσμος έτσι;

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως