ΕΘΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

ΕΘΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ20.05.2018Άρθρα

Οι απαρχές του Σκοπιανού και η ανθελληνική στάση του ΚΚΕ

Του πολίτη
Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου*

Στη σειρά των σημειωμάτων που θα ακολουθήσουν θα επιχειρηθεί η πολύ συνοπτική αναδίπλωση των γεγονότων, τα οποία διαδραματίστηκαν γύρω από την εθνική υπόθεση του ονόματος της Μακεδονίας, το οποίο εντελώς ανιστόρητα, ετσιθελικά και μηχανορραφικά οικειοποιήθηκε η σκοπιανή προπαγάνδα, βοηθούσης τόσο της πολιτικής των ΗΠΑ και της Ευρώπης

όσο και των εν Ελλάδι υποτελών κυβερνήσεων και του πολιτικού συστήματος γενικότερα. Προκαταβολικά σημειώνεται ότι η μεγάλη εθνική περιπέτεια για την αυτονόμηση της Μακεδονίας μας και της Θράκης, για τη δημιουργία του «Κράτους του Αιγαίου», αρχίζει από το 1920, με τις αποφάσεις της περίφημης Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (ΒΚΟ), που αποφάσισε την απόσπασή τους από τον εθνικό μας κορμό.

Αυτή η ανθελληνική πολιτική έλαβε πιο «επίσημο» και πιο επικίνδυνο χαρακτήρα το 1924, οπότε το νεοπαγές τότε ΚΚΕ έγινε τμήμα της περίφημης Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς (Γ' Κ.Δ.), η οποία υπήρξε απότοκο της διάσπασης της Β' Κ.Δ., ευθύς με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου του 1914, γιατί οι σοσιαλιστές αντιπρόσωποι έσπευσαν να υπερασπιστούν τις πατρίδες τους.

Ηταν μια πολιτική και εθνική στάση, η οποία διέψευσε πανηγυρικά τις διακηρύξεις του Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος των Κ. Μαρξ και Φρ. Ενγκελς του 1848, που διεκήρυσσε ότι «Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα».

Αποδείχθηκε το εντελώς αντίθετο, όπως απέδειξε το Συνέδριο της διασπασθείσης, στη Βασιλεία της Ελβετίας, Β΄ Σοσιαλιστικής Διεθνούς (Για το ζήτημα αυτό και τα προσκομιζόμενα ντοκουμέντα βλ. το έργο μου «Η Μακεδονία στη μέγγενη της Γ΄ Κ.Δ. και του ΚΚΕ», εκδ. Β΄ Πελασγός - Γιαννάκενας, Αθήνα 2013). Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι η τριτοδιεθνικιστική πολιτική του ΚΚΕ ήταν τόσο υποτελής και τόσο ανθελληνική, ώστε να υπερακοντίζει σε εθελοδουλία και αυτές ακόμα τις αξιώσεις της Γ' Κ.Δ., της οποίας παντοδύναμος γραμματέας ήταν ο Γ. Δημητρόφ, ο οποίος φρόντιζε πρωτίστως τα εθνικά συμφέροντα της Βουλγαρίας, η οποία είχε πάντα στραμμένο το ενδιαφέρον της στο «Κράτος του Αιγαίου» και της «Μεγάλης Βουλγαρίας», σύμφωνα με τη διαβόητη συμφωνία του Αγίου Στεφάνου στα 1878. Σε ό,τι αφορά την ανθελληνική πολιτική του ΚΚΕ εκείνης της περιόδου, σημειώνω ότι αυτή οδήγησε στην ψήφιση του περιβόητου νόμου 4929/1929 του Ελ. Βενιζέλου, που έμεινε γνωστός στην πολιτική μας Ιστορία ως «Νόμος του Ιδιωνύμου» με τον οποίο φυλακίστηκαν και εκτοπίστηκαν πολλοί κομμουνιστές. Επρόκειτο για μία εντελώς αλλοπρόσαλλη αντεθνική πολιτική του ΚΚΕ, το οποίο, απαντώντας το 1935 σε διαμαρτυρόμενο καθηγητή κομμουνιστή, μέσω του «Ριζοσπάστη», έφτασε να πει: «Εμείς συντελέσαμε στην ήττα του αστικού στρατού της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Μικρασίας του 1922».

Λόγω χώρου κλείνω αυτά τα εισαγωγικά για να επανέλθω στις περιπέτειες του ονόματος της Μακεδονίας, σημειώνοντας μόνο για τους σημερινούς διεθνιστές και... προοδευτικούς του γλυκού νερού ότι ο αποκαθηλώσας τον Στάλιν γραμματέας του ΚΚΣΕ Ν. Χρουστσόφ, μιλώντας στο περίφημο 20ό Συνέδριό του, τον Φεβρουάριο του 1956, ύμνησε τον πατριωτισμό διαβάζοντας σχετικό ποίημα του αυτόχειρος ποιητή Μαγιακόφσκι.

*Πρόεδρος επιτροπής ενημερώσεως επί των εθνικών θεμάτων