«In case of loss» στην Καλαμάτα

«In case of loss» στην Καλαμάτα17.07.2018Τέχνες

Η Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου μιλάει για τη νέα δουλειά της, που παρουσιάζει στο κορυφαίο φεστιβάλ χορού της Ελλάδας

Συνέντευξη στη
Γιώτα Βαζούρα

Μαζί με τον συνεργάτη της Παναγιώτη Μανουηλίδη αποτελούν τη μία από τις τρεις ελληνικές ομάδες (Kokakepanu) που μας εκπροσωπούν επάξια στο φετινό 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, το οποίο «τρέχει» αυτές τις μέρες. Η Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου, μετά τις συνεργασίες με κορυφαίους καλλιτέχνες, όπως οι Ακραμ Καν, Ρομπέρτο Ολιβάν

αλλά και η ομάδα Ultima Vez, και με μια ενδιαφέρουσα χορογραφική σοδειά, παρουσιάζει στην Καλαμάτα την καινούργια παράστασή της «In case of loss», η οποία θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στις 22 Ιουλίου στο Μέγαρο Χορού της πόλης.

Με αφορμή τη συμμετοχή της στην κορυφαία χορογραφική διοργάνωση της χώρας μας, η δημιουργός μιλάει στη «δημοκρατία» για τη νέα δουλειά της, για την παρουσία των Ελλήνων χορογράφων στην παγκόσμια χορευτική σκηνή αλλά και για το αν θα προέτρεπε νέους συναδέλφους της να ανοίξουν τα καλλιτεχνικά φτερά τους εκτός ελληνικών συνόρων.

Το έργο, όπως εξηγεί, είναι μια δημιουργία από κοινού με τον μουσικό Παναγιώτη Μανουηλίδη, έχει τίτλο «In case of loss» και αποτελεί ένα παράλληλο δρώμενο περφόρμανς και μουσικής. Αφετηρία ήταν η ίδια η φράση «in case of loss please return to» (σε περίπτωση απώλειας, παρακαλώ να επιστραφεί) και πραγματεύεται το θέμα της απώλειας του μονοπατιού, του σκοπού και του εαυτού στην καθημερινότητα, στον μύθο σε πνευματικό και προσωπικό επίπεδο.

Η μουσική λειτουργεί ως νήμα που διατρέχει και συνδέει το σώμα όλης της παράστασης και μαζί με την κίνηση εκφράζει όλο το φάσμα των συναισθημάτων, των ιδεών και των ερωτημάτων. Αξίζει να σημειωθεί πως το έργο είναι μια συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Καλαμάτας και γίνεται με την υποστήριξη του Garage Performing Center και του Baumstrasse.

Συνεργασίες

Απόφοιτη της Κρατικής Σχολικής Ορχηστικής Τέχνης, η Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου έχει συνεργαστεί με τα σημαντικότερα ονόματα του παγκόσμιου χορού. Τι κρατάει όμως από αυτές τις συμπράξεις; «Κάθε συνεργασία είναι πολύτιμη για διαφορετικούς λόγους» μας αναφέρει.

«Η Ultima Vez, ως πρώτη δουλειά μου στο εξωτερικό, μου αποκάλυψε έναν κόσμο άγνωστο μέχρι τότε, με πολύωρες πρόβες, πολλά ταξίδια, τραυματισμούς, έντονες εμπειρίες και τη συνειδητοποίηση ότι παντού στον κόσμο την ποιότητα της δουλειάς την ορίζει ο ανθρώπινος παράγοντας. Με τον Ρομπέρτο Ολιβάν έζησα λιγάκι την ομορφιά που έχει η ζωή των καλλιτεχνών του τσίρκου, ενώ ο Ακραμ Καν ήταν ένας άνθρωπος που εκτιμώ και θαυμάζω για την εργατικότητα, την αφοσίωση, την επιμονή στο έργο του. Τέλος, οι Rootlessroot και οι Jukstapoz είναι για μένα οικογένεια και αποτέλεσαν το πάτημα για να επιστρέψω στην Ελλάδα το 2012 και να χτίσω τη βάση μου εδώ».

Οσο για το κατά πόσο οι νεότεροι συνάδελφοί της πρέπει να κυνηγούν το όνειρο του εξωτερικού, η ταλαντούχα χορογράφος υποστηρίζει πως «η εμπειρία του εξωτερικού είναι σημαντική για όποιον θέλει να την τολμήσει», διότι «έτσι απομυθοποιούμε την πανάκεια του εξωτερικού, εκτιμούμε διαφορετικά την Ελλάδα και έχουμε την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε την εικόνα και την πορεία μας», ενώ ταυτόχρονα διευκρινίζει πως αν «και γίνεται μια αξιόλογη προσπάθεια συμμετοχής των ελληνικών ομάδων σε σκηνές του εξωτερικού, υπάρχει ένα χάσμα στην επικοινωνία και προώθηση, και τελικά τα περισσότερα έργα έχουν εσωτερική κατανάλωση».