Rolling Stones στην Αθήνα το 1967: η Συναυλία με το άδοξο τέλος, τα άγρια επεισόδια, και μία σημαδεμένη γενιά

Η δεκαετία του 60 ήταν μια εποχή μεγάλης κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής αναταραχής παγκοσμίως.

Πρόκειται για μία περίοδο απελευθέρωσης σε διάφορα επίπεδα, αμφισβήτησης του κατεστημένου και αντικομφορμισμού με πρωταγωνιστές τους νέους και τη δράση των ποικίλων ομάδων τους.

Η Ροκ μουσική, ο ριζοσπαστικός ακτιβισμός, η ευαισθητοποίηση των ανθρώπων, η αντι-πειθαρχική πολιτική καθώς και οι εναλλακτικοί τρόποι ζωής (πειραματισμός με ναρκωτικά, σεξουαλικός

Όπως είπε ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Ν. Αλιβιζάτου, «η δεκαετία του '60 επέτρεψε στην Ελλάδα να ζήσει μία πολιτιστική άνοιξη χωρίς προηγούμενο, το κύριο χαρακτηριστικό της οποίας ήταν η επίσης χωρίς προηγούμενο μαζικότητά της. Μία άνοιξη που την τερμάτισε βίαια το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967».

Πρόκειται για μία δεκαετία που γέννησε ουσιαστικά τη rock μουσική όπως την ξέρουμε σήμερα.

Bob Dylan, The Who, Jimi Hendrix, Doors, The Mamas & The Papas, Beatles, Led Zeppeilin άνθισαν εκείνη τη δεκαετία , χάραξαν την ιστορία της παγκόσμιας μουσικής και ακόμα και σήμερα, 50 χρόνια μετά , τους ακούμε και νιώθουμε συγκίνηση και δέος.

Ένα από αυτά τα συγκροτήματα αυτά είναι και οι Rolling Stones, οι οποίοι το 1967 προγραμμάτισαν να κάνουν περιοδεία στην Ευρώπη και να περάσουν και από την Αθήνα για πρώτη φορά.

Ένα όνειρο ζωής για πολλούς ροκάδες θα γινόταν πραγματικότητα.

Εκείνη την περίοδο η Ελλάδα χαρακτηριζόταν από πολιτική αστάθεια. Η «αποστασία» του '65 είχε προκαλέσει τριγμούς σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Οι εκλογές ήταν προγραμματισμένες για τον Μάιο του 1967, με την Ένωση Κέντρου να αναμένεται να κερδίσει με άνεση.

Η είδηση του ερχομού του θρυλικού ροκ συγκροτήματος σκόρπισε ενθουσιασμό στους νέους. Η συναυλία ορίστηκε για τις 17 Απριλίου στο γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Μία ημέρα πριν τη συναυλία κυκλοφόρησε η φήμη ότι θα κατέφθαναν τα μέλη της μπάντας στο αεροδρόμιο, όπου και έσπευσαν πλήθη για να τους καλωσορίσουν και να τους θαυμάσουν από κοντά.

Τα επεισόδια και οι συγκρούσεις των νεαρών με την αστυνομία δεν έλειψαν. Οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν γκλοπ για να τους απομακρύνουν. Όλη αυτή η ένταση απέτρεψε τα μέλη της μπάντας να προσγειωθούν και εν συνεπεία ήρθαν στην Αθήνα μία μέρα αργότερα, την ημέρα της συναυλίας. Ήταν Δευτέρα, μόλις 4 μέρες πριν την 21η Απριλίου του 1967.

Στην αρχή του λάιβ στις εξέδρες της "Λεωφόρου" βρίσκονταν περίπου 8.000 άτομα. Σιγά - σιγά ο κόσμος πλήθαινε, με αποτέλεσμα μέχρι τις 10 το βράδυ να ξεπερνά σε αριθμό τους 10.000.

Οι αστυνομικοί επίσης έκαναν αισθητή την παρουσία τους μέσα στον συναυλιακό χώρο και γύρω από τη σκηνή, έχοντας σαφείς εντολές να μη διστάσουν να συλλάβουν όποιον παρεκτρεπόταν (στις παρεκτροπές συμπεριλαμβάνονταν ακόμα και το να σηκωθεί κανείς με ενθουσιασμό για να χορέψει ή να χειροκροτήσει).

Λίγο πριν αρχίσει να τραγουδάει ο Jagger στους ρυθμούς του "Satrisfaction", είχε την ιδέα να πετάξει στο κοινό κόκκινα γαρύφαλλα. Ωστόσο επειδή δεν μπορούσε να πλησιάσει όσο ήθελε, το ανέθεσε στον μάνατζερ της μπάντας, Tom Keylock, ο οποίος λόγω ενός τραυματισμού είχε το ένα του χέρι δεμένο.

Την κίνηση του μάνατζερ παρεξήγησε η αστυνομία, η οποία θεώρησε πως πρόκειται για μία κίνηση επαναστατική και, αστραπιαία έξι άντρες έπεσαν πάνω του και άρχισαν να τον ξυλοκοπούν.

Στη συνέχεια, στην προσπάθειά τους να σώσουν την κατάσταση οι υπεύθυνοι του γηπέδου κατέβασαν τον γενικό και η συναυλία τερματίστηκε άδοξα, ενώ όλος ο χώρος βυθίστηκε στο σκοτάδι.

Τα μέλη των Rolling Stones φυγαδεύτηκαν στο ξενοδοχείο, βρισκόμενοι σε πλήρη άγνοια για το τί είχε συμβεί.

Ως απόρροια της άδοξης λήξης του λάιβ αγανακτισμένοι οι θεατές συγκρότησαν διαδήλωση και συγκρούστηκαν έντονα με την αστυνομία.

Οι Rolling Stones κατάφεραν να φύγουν από τη χώρα στις 23 Απριλίου και δεν ξαναγύρισαν πίσω παρά 31 χρόνια μετά, τον Σεπτέμβρη του 1998.