Ρόουζ: Απολαμβάνω την ζωή στον Άρη, παίζω πάντα με την καρδιά μου

Ο Λίντσεϊ Ρόουζ σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης αναφέρθηκε σε όλους και σε όλα, ενώ έθεσε την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας ως τον μεγάλο στόχο του Άρη για την φετινή περίοδο.

Αναλυτικά όσα δήλωσε στην εφημερίδα «ΆΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!»:

- Στα δύο τελευταία παιχνίδια μοιάζει να έχει «ξυπνήσει» ο επιθετικός μέσα σου, Λίντσεϊ…

«Για δύο παιχνίδια μετατράπηκα σ’ έναν καταπληκτικό επιθετικό (σ.σ. γέλια). Δεν ξέρω πως συνέβη πραγματικά, αλλά ήταν φανταστικό και να σκοράρω και να φτιάξω

- Πως το αποφάσισες να τρέξεις όλο το γήπεδο με την μπάλα περνώντας τρεις παίκτες;

«Όταν ήμουν μικρός και ξεκινούσα τα επαγγελματικά μου βήματα, συνήθιζα να το κάνω 2-3 φορές μέσα στο παιχνίδι, αλλά όταν χάσαμε την μπάλα στο χώρο του κέντρου και δεχθήκαμε αντεπίθεση ο προπονητής με συμβούλευσε να το κάνω μεν, αλλά με μέτρο και μόνο όταν υπάρχουν προϋποθέσεις. Με τον Αστέρα αισθανόμουν μεγάλη αυτοπεποίθηση, έκλεψα την μπάλα και το έκανα…»

- Αν θυμάμαι καλά μικρός ξεκίνησες από την επίθεση...

«Ναι, όντως. Ξεκίνησα σέντερ φορ, μετά στα 14 έπαιξα εξτρέμ και αργότερα δεξιός μπακ. Όταν έγινα επαγγελματίας αγωνίστηκα πρώτη φορά ως στόπερ».

- Ποιος είδε ότι έχεις τα προσόντα για τη θέση και σε γύρισε πίσω;

«Ο προπονητής μου, παρά το γεγονός ότι σε κάθε παιχνίδι στις ομάδες υποδομών σκόραρα 1-2 γκολ. Ξέρεις σε αυτές τις ηλικίες συναντάς και κακούς προπονητές, που παίρνουν άστοχες αποφάσεις. Ήταν μια κακή εμπειρία για μένα που άλλαξε γενικά τη σκέψη μου για το ποδόσφαιρο και δεν θέλω ούτε το όνομά του να αναφέρω. Μου αρέσει πλέον που είμαι κεντρικός αμυντικός, αλλά οι παλιές συνήθειες καμιά φορά μου βγαίνουν».

- Υπάρχει κάποιος προπονητής που σε έχει επηρεάσει θετικά;

«Απ’ όλους τους προπονητές πήρα κάτι, αλλά ο πρώτος προπονητής που είχα επαγγελματικά, ο Philippe Hinschberger στη Λαβαλουά ήταν αυτός που μου έδωσε την ευκαιρία. Μαζί με το βοηθό του με βοήθησαν στην κατανόηση και τα μυστικά της θέσης. Επίσης ο Βίλι Σανιόλ στην εθνική Γαλλίας U21, ένας Γάλλος, αλλά με νοοτροπία γερμανική, που μου αρέσει ως φιλοσοφία και ελπίζω θα πάρω πολλά και από τον Ένινγκ».

- Συνήθως δεν συμμετέχεις στο «χτίσιμο» του παιχνιδιού από πίσω. Από επιλογή ή από εντολή του προπονητή;

«Όχι μου αρέσει να το κάνω αλλά στον Άρη δεν το κάνω συχνά γιατί αγωνίζομαι ως αριστερός στόπερ και όχι δεξιά που είναι η φυσική μου θέση και το καλό μου πόδι. Χάσαμε κάποια παιχνίδια και δεν θέλω να ρισκάρω για αυτό επιλέγω τις μεγάλες μπάλες κάποιες φορές».

- Δεν έχεις βγει από την ενδεκάδα από την ημέρα που ήρθες και φέτος είσαι πρώτος σε λεπτά συμμετοχής…

«Ήταν ένας από τους λόγους που ήρθα στον Άρη. Να παίζω σε όλα τα παιχνίδια, επίσημα, φιλικά, ευρωπαϊκά σε υψηλό επίπεδο. Ξέρω ότι δεν μπορώ να παίζω συνέχεια αλλά θα προσπαθήσω…»

- Παρά το γεγονός ότι η αμυντική τετράδα δεν αλλάζει, δεν έχετε αποφύγει κάποια λάθη. Γιατί συμβαίνει αυτό;

«Αυτό δεν αφορά μόνο την άμυνα, αλλά όλη την ομάδα. Ίσως αν κάποιοι τρέξουν πιο πολύ να έχουμε λιγότερη δουλειά οι αμυντικοί. Ειλικρινά δεν μπορώ να δώσω μια συγκεκριμένη απάντηση. Μπορεί να είναι θέμα συγκέντρωσης, μπορεί θέμα τακτικής. Δεν πιστεύω ότι δεν θέλουν να το κάνουν. Ίσως πάλι οι αντίπαλοι να βλέπουν το πρόβλημα, δεχόμενοι πανομοιότυπα γκολ από την ίδια πλευρά και να επιδιώκουν να επιτεθούν από εκεί».

- Πως εξηγείς επίσης το γεγονός ότι η ομάδα ξεκινάει καλά τα παιχνίδια, σκοράρει πρώτη, αλλά μετά χαλαρώνει και το πλήρωσε σε αρκετά παιχνίδια…

«Δεν ξέρω πραγματικά. Ενώ ξεκινάμε καλά, κάνουμε ευκαιρίες, σκοράρουμε και λέμε στο ημίχρονο ότι τώρα πρέπει να ελέγξουμε το παιχνίδι, χαλαρώνουμε. Το συζητάμε πολύ μεταξύ μας, το ίδιο και ο προπονητής. Είναι σίγουρο ότι πρέπει να το διορθώσουμε και θα δουλέψουμε για αυτό γιατί δεν γίνεται πάντα να προστατεύουμε το σκορ».

- Αισθάνεσαι εσύ και οι συμπαίκτες σου ότι έχετε αδικήσει τους εαυτούς σας και ότι θα έπρεπε να έχετε περισσότερους βαθμούς;

«Στην Τούμπα ήταν διαφορετικό γιατί ήταν ντέρμπι. Το μεγάλο λάθος ήταν στο Βόλο και στο εντός έδρας παιχνίδι με τη Λάρισα. Με τον Πανιώνιο ήταν ένα εκτός έδρας παιχνίδι με μια ομάδα που παίζει για την επιβίωσή της. Δεν γίνεται να κερδίσουμε όλα τα παιχνίδια, αλλά αυτούς τους έξι βαθμούς να είχαμε τώρα θα ήμασταν τρίτοι».

- Πιστεύεις ότι η σεζόν θα εξελισσόταν διαφορετικά αν είχατε αποκλείσει την Μόλντε;

«Δεν το ξέρουμε αυτό. Θα ήθελα να πω ναι, γιατί θα είχαμε περισσότερα παιχνίδια και θα ήταν διαφορετικά. Θα αποτελέσει μια σπουδαία εμπειρία για την επόμενη σεζόν. Ήταν μια απογοήτευση να βλέπουμε την Μόλντε να παίζει, με την Παρτίζαν, μια ομάδα στο επίπεδό μας και να χάνουμε την ευκαιρία να παίξουμε με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ». Είχα ένα λόγο παραπάνω γιατί η Γιουνάιτεντ είναι η αγαπημένη μου ομάδα».

- Ποιος πιστεύεις ότι πρέπει να είναι ο στόχος του Άρη τη φετινή σεζόν, βλέποντας την ομάδα στους δύο πόντους από την 3η θέση;

«Προφανώς να πάμε ένα βήμα πιο πάνω από πέρυσι, στην 3η ή 4η θέση για παράδειγμα. Ξέρουμε ότι το πρωτάθλημα φέτος είναι πιο δύσκολο και με άλλο σύστημα, αλλά έχουμε τις δυνατότητες. Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι μεγάλος στόχος είναι η κατάκτηση του Κυπέλου. Ίσως ήρθε η ώρα και ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ τι θα συμβεί στην πόλη αν το καταφέρουμε».

- Βλέπεις κάτι διαφορετικό με τον Μίχαελ Ένινγκ στον πάγκο;

«Είναι Γερμανός προπονητής και αυτό τα λέει όλα. Έχει άλλη φιλοσοφία, βοήθησε περισσότερο την ομάδα αμυντικά και έδωσε αυτοπεποίθηση. Δεν θέλω να τον συγκρίνω με τον Παντελίδη γιατί τον εκτιμώ κι αυτόν πολύ. Μου φέρθηκε σαν δεύτερος πατέρας και με βοήθησε».

- Με την ΑΕΚ θα αγωνιστεί ο Τσιλιγγίρης για πρώτη φορά. Αισθάνεσαι εσύ και όλη η ομάδα μια μεγαλύτερη ευθύνη να τον προστατέψετε;

«Φυσικά. Πρέπει η συγκέντρωσή μας να είναι στο μάξιμουμ γιατί δεν θέλω να είναι για τον ίδιο μια άσχημη πρώτη εμπειρία. Οφείλουμε να τον προστατέψουμε. Είναι νέος, έχει μέλλον. Εμείς θα παίξουμε για αυτόν, αλλά θα πρέπει να προσπαθήσει κι αυτός. Ξέρεις στο ποδόσφαιρο γίνονται όλα γρήγορα. Με μια καλή εμφάνιση, ποιος ξέρει, μπορεί να γίνει βασικός».

- Λίντσεϊ, τι ήταν αυτό που σε έκανε να θέλεις τόσο πολύ να μείνεις στον Άρη και έκανες ότι περνούσε από το χέρι σου για να πείσεις την Λοριάν να δεχθεί να σε παραχωρήσει;

«Δεν μπορείς να φανταστείς τι πέρασα τρία χρόνια στην Λοριάν. Πολύ κακές στιγμές. Μπορεί να έκανα παιχνίδια, αλλά δεν το έκανα με την καρδιά μου. Δεν το απολάμβανα. Εδώ ακόμη και στις προπονήσεις είμαι με άλλη ψυχολογία, θέλω να παίζω σε όλα τα παιχνίδια και πραγματικά αισθάνομαι σαν να αναγεννήθηκα ποδοσφαιρικά. Μου αρέσει η ομάδα, ο κόσμος, το γήπεδο, η πόλη. Είπα στην γυναίκα μου ότι θέλω να μείνουμε εδώ. Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα μείνω στον Άρη, αυτό που ξέρω είναι ότι το απολαμβάνω».

- Η Λοριάν ήθελε να σε κρατήσει;

«Ναι, αλλά είχα πει από τον Μάιο κιόλας στον πρόεδρο ότι δεν θέλω να επιστρέψω, ακόμη και αν με ήθελε ο καινούργιος προπονητής. Η νέα μου οικογένεια είναι ο Άρης, γύρισα τη σελίδα οριστικά».

- Γιατί βγαίνεις πάντα πρώτος στην προθέρμανση. Είναι κάτι σαν γούρι;

«Όχι, όχι. Αν δεν με δεις στα αποδυτήρια δεν μπορείς να το καταλάβεις. Είμαι σαν «θηρίο στο κλουβί». Περπατάω πάνω-κάτω, κάνω κάμψεις και νιώθω μια έξαψη να βγω έξω στο γήπεδο να αισθανθώ τις δονήσεις και την καταπληκτική ατμόσφαιρα. Αισθάνομαι ότι αν βγω πρώτος θα παρασύρω και τους υπόλοιπους. Μπορεί να μην είμαι αρχηγός, αλλά νιώθω ως τέτοιος και θέλω να δίνω το καλό παράδειγμα. Παίζω πάντα με την καρδιά μου».

- Όταν συναντάς τον κόσμο στον δρόμο τι σου λένε;

«Τη λέξη «παικταρά» και να συνεχίζω να παίζω με το ίδιο πάθος. Ξέρεις μου αρέσει να συναναστρέφομαι με τον κόσμο. Τους μιλάω και ειδικά αν συναντήσω κάποιον που μιλάει γαλλικά είναι η καλύτερή μου. Δεν ξέρω αν είμαι διαφορετικός, αλλά το απολαμβάνω».

- Είσαι εδώ με την οικογένειά σου; Έρχονται να σε δουν και στο γήπεδο;

«Σχεδόν πάντα. Ο μεγάλος μου γιος είναι 5,5 και 2,5 ο μικρός και η γυναίκα μου μου στέλνει βιντεάκια να φωνάζουν Άρης, να τραγουδάνε τα συνθήματα που είναι λίγο αστείο γιατί δεν ξέρουν ελληνικά ακόμη. Σίγουρα έχουν γίνει οπαδοί του Άρη!»

- Ο μεγάλος σκοπεύει να ακολουθήσει τα χνάρια σου;

«Τον ξεκίνησα φέτος και είναι πραγματικά πολύ καλός και είναι μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Παίζει επιθετικός, σκοράρει συνέχεια και στο πρώτο παιχνίδι έβαλε και τα τρία γκολ της ομάδας του. Μου αρέσει που είναι χαρούμενος».

- Η γυναίκα σου τι λέει για όλα αυτά;

«Έφτασε στο σημείο να μου πει ότι δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της χωρίς ποδόσφαιρο πλέον τα Σαββατοκύριακα. Έμαθε να το εκτιμάει».

- Τι σου αρέσει να κάνεις όταν δεν έχεις προπονήσεις ή αγώνες;

«Όταν έχει καλό καιρό μου αρέσει να πηγαίνω στη Χαλκιδική και ειδικά στο δεύτερο πόδι. Να νοικιάζω ένα σκάφος, να κάνω βόλτες και να τρώω ψάρι. Τον χειμώνα μου αρέσει να κάνω βόλτες στην πόλη ή στην παραλία και να απολαμβάνω ένα καλό φαγητό».

- Πως σου φαίνεται η ελληνική κουζίνα;

«Φανταστική. Αν και το αγαπημένο μου φαγητό είναι το ινδικό, τα ελληνικά φαγητά είναι πιο υγιεινά και λατρεύω την τσιπούρα και το κοτόπουλο στη σχάρα. Μου αρέσει πολύ το φαγητό, αλλά παράλληλα πρέπει να προσέχω και το σώμα μου».

- Εδώ και ενάμιση χρόνο αγωνίζεσαι με την εθνική του Μαυρίκιου. Πως είναι αλήθεια το επίπεδο;

«Χαμηλό. Όχι γιατί δεν αγαπούν το ποδόσφαιρο, αλλά γιατί δεν το βλέπουν επαγγελματικά. Προσπάθησαν να κάνουν μια επαγγελματική Λίγκα, αλλά δεν μπόρεσαν λόγω διαφθοράς. Όταν πήγα την προηγούμενη φορά, δώσαμε το πρώτο παιχνίδι και την άλλη μέρα όλοι οι συμπαίκτες μου έφυγαν γιατί έπρεπε να πάνε στις δουλειές του και έμεινα μόνος μου στο ξενοδοχείο. Αυτό συμβαίνει γιατί τους έκοψαν τον μισθό που έπαιρναν. Μου αρέσει, όμως, να πηγαίνω γιατί τους βοηθάω να προοδεύουν. Μιλάω συνεχώς με τον υπουργό των σπορ για να αλλάξουμε πράγματα. Από την άλλη είναι καλό για μένα γιατί παίζω διεθνή παιχνίδια».

- Ήσουν μέλος και των «μικρών» εθνικών ομάδων της Γαλλίας…

«Ναι από την U18 ως την U21 και έφτασα κυριολεκτικά μια… ανάσα από την κλήση μου στην μεγάλη εθνική. Ο σοβαρός τραυματισμός μου (σ.σ χιαστός) με πήγε πολύ πίσω σε μια στιγμή που ήμουν στα καλύτερά μου και με ήθελαν ομάδες, όπως Γιουβέντους και Ρόμα. Τελικά υπέγραψα στην Λυών, μετά τον τραυματισμό μου, έκανα παιχνίδια, αγωνίστηκα στο Europa League. Έτσι είναι, όμως, το ποδόσφαιρο. Δεν έκανα κάτι λάθος εγώ, απλά τραυματίστηκα».

- Δεν σε έχουν πάρει και τα χρόνια. Μπορείς μέσω του Άρη να κάνεις το μεγάλο «come back…»

«Δεν ξέρω αν μπορώ στο ίδιο επίπεδο γιατί το τραίνο περνάει μια φορά ξέρεις και αν δεν ανέβεις… Στον Άρη αισθάνομαι, όπως πριν από τον τραυματισμό μου και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει. Είμαι μόλις 27 ετών…»