Μόνιμη συνδρομή τύπου Netflix ζητούν από τα κράτη οι φαρμακοβιομηχανίες

Μια ετήσια συνδρομή ζητούν οι φαρμακοβιομηχανίες από τα κράτη για να δώσουν λύση στη μάστιγα της αντιμικροβιακής αντοχής.

Μια συνδρομητική υπηρεσία «τύπου Netflix», που θα πληρώνεται σε μόνιμη βάση από τις κυβερνήσεις στη φαρμακευτική βιομηχανία θα μπορούσε να δώσει κίνητρα ώστε να σπάσει το «τοξικό» περιβάλλον της έρευνας και ανάπτυξης αντιβιοτικών, σύμφωνα με ειδικούς που επικαλείται ρεπορτάζ της ιστοσελίδας Euractiv.

Αντιμικροβιακή αντοχή, αυτή η μάστιγα

Η αντιμικροβιακή αντοχή είναι η ικανότητα των

μικροοργανισμών να αναπτύσσονται έτσι ώστε να αντιστέκονται στα αντιβιοτικά, οδηγώντας σε μολύνσεις που καταπολεμούνται μέρα με τη μέρα πιο δύσκολα. Η αντιμικροβιακή αντοχή ευθύνεται για την απώλεια 33.000 ζωών στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάθε χρόνια, όμως ο συγκεκριμένος αριθμός αναμένεται να αυξηθεί δραματικά και μάλιστα να ξεπεράσει τους θανάτους απο΄καρκίνο μέχρι το 2050.

«Η αγορά είναι εντελώς απρόβλεπτη και φέρνει πίσω πολύ μικρά έσοδα, τα οποία έχουν οδηγήσει σε δεκαετίες αποεπένδυσης από τις φαρμακευτικές εταιρείες» δηλώνει ο Knox στη Euractiv, επισημαίνοντας πως, αντίθετα με άλλα πρόσφατα ανεπτυγμένα φάρμακα, τα νέα αντιβιοτικά δεν φτιάχνονται για να χρησιμοποιηθούν, αλλά για να υπάρχουν σε περίπτωση ανάγκης.

Το γεγονός αυτό έχει αφήσει μόνο μια μικρή μερίδα της παγκόσμιας φαρμακευτικής βιομηχανίας στο χώρο της αντιμικροβιακής αντοχής, καθώς οι περισσότερες επέλεξαν να στραφούν σε τομείς με χαμηλότερο ρίσκο. «Οι εταιρείες ξεκινούν σε μια μικρή αγορά και έπειτα καταλαμβάνουν μόνο ένα μικρό μέρος αυτής της μικρής αγοράς» αναφέρει ο ίδιος.

Οι κυβερνήσεις πρέπει λοιπόν να βρουν έναν τρόπο ώστε να αποδοθεί προβλέψιμα έσοδα τόσο ώστε να μειώσουν το κόστος επένδυσης για έρευνα και ανάπτυξη. Ο ένας δρόμος είναι η προκαταβολή εφάπαξ για προϊόντα που συναντούν τα κριτήρια.

Η ιδέα που μπορεί να δώσει τη λύση

Ο άλλος πιθανός δρόμος όμως που μπορεί να εξερευνηθεί είναι εκείνος μια συνδρομητικής υπηρεσίας τύπου Netflix λύση που μοιάζει να κερδίζει έδαφος τον τελευταίο καιρό. Με αυτόν τον τρόπο οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να συμφωνήσουν να πληρώνουν ένα επίδομα σε μόνιμη βάση, ώστε να στηρίξουν τη βιομηχανία, ανεξάρτητα από το πόσα αντιβιοτικά πωλούνται.

Το είδος της συνδρομής μπορεί να δημιουργήσει «σταθερά έσοδα ανεξάρτητα από το πόσα πολλά ή λίγα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται» σπάζοντας έτσι τον οικονομικό κύκλο της πληρωμής σε μια βάση ανά χάπι. Τέτοια συμβόλαια θα μπορούσαν να έχουν ισχύ από 5 ως 10 χρόνια προτείνει ο ίδιος με τις κυβερνήσεις να δεσμεύονται να πληρώνουν ένα ετήσιο επίδομα βασισμένο στην αξία του αντιβιοτικού.

Αυτή θα μπορούσε να είναι μια λύση «win – win» για όλα τα μέρη, καθώς οι εταιρείες «θα έχουν τη σιγουριά των εσόδων που θα περιμένουν και της ζήτησης που θα αντιμετωπίζουν» ενώ οι κυβερνήσεις «θα μπορούν να έχουν τον έλεγχο, δεν θα υπάρχει το κίνητρο για υπερβολική χρήση των προϊόντων και θα έχουν τη βεβαιότητα ότι θα έχουν σταθερές τιμές για τα επόμενα χρόνια»

Παρά το γεγονός πως η ιδέα είναι σχετικά καινούργια, δοκιμάζεται ήδη στη Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ και οι ΗΠΑ εξετάζουν μια τέτοια τακτική αυτής της συνδρομητικής υπηρεσίας. Αυξημένο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο μοντέλο υπάρχει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.