Μακρύς ο δρόμος από τις διαπιστώσεις στις προτάσεις

Οταν ένας πολιτικός ηγέτης διαβάζει σωστά την πραγματικότητα και υποστηρίζει ότι λείπουν το όραμα και μια πειστική εναλλακτική κυβερνητική λύση, ότι οι προοδευτικές δυνάμεις είναι κατακερματισμένες, οφείλει να περάσει από τις διαπιστώσεις στις προτάσεις.

Τον Αντώνη Σαμαρά τον διέγραψε και πιστεύει ότι ξεμπέρδεψε μαζί του (αυταπάτη παρηγορητική είναι), θα ήθελε αν μπορούσε να διαγράψει και τον Αλέξη Τσίπρα

από την πολιτική ζωή, αλλά δεν γίνεται. Αυτόν προσπαθεί να τον μειώσει με αλαζονική ρητορική. Του λέει ότι «εσύ δεν δικαιούσαι διά να ομιλείς». Γιατί σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο «η τραγωδία της πρώτης φοράς Αριστερά υπό τον κ. Τσίπρα είναι ακόμη νωπή στη μνήμη των πολιτών». Τον φοβάται όμως και δεν το κρύβει. Υποψιάζεται βασίμως ότι κάτι ετοιμάζει. Οπότε επιχειρεί να τον αποδομήσει με τοξικές ρεκλάμες και μπόλικη ξινίλα: «Η «θεσμική» δεύτερη φορά παραπέμπει περισσότερο σε φάρσα». Τι ενόχλησε τούτη τη φορά την ομάδα που κάνει κουμάντο στη χώρα και δεν λογοδοτεί πουθενά; Η παρέμβαση Τσίπρα από το βήμα του inForum «Brain Retain & Regain».

Η χώρα βαλκανοποιείται και στην οικονομία και στην πολιτική ζωή, είπε ο πρώην πρωθυπουργός. Σκληρός με το σύστημα Μητσοτάκη, ωστόσο δεν χαρίστηκε στην αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση κάνει τη δουλειά της που δεν είναι άλλη από το να στηρίζει τους οικονομικά ισχυρούς, αλλά, σύμφωνα με την αντίληψή του, η αντιπολίτευση είναι κατώτερη των περιστάσεων. Σημείωσε ότι υπάρχει έλλειμμα στην αντιπολίτευση και εξήγησε ότι «πορευόμαστε προς μια κοινωνία του ενός πέμπτου. Αυτό σημαίνει ότι το 21% δεν θα έχει κανέναν λόγο να μην ψηφίσει αυτή την κυβέρνηση. Αν μέσα σε αυτούς είναι και ισχυρά οικονομικά συμφέροντα με επιρροή στα μέσα ενημέρωσης και στην κοινή γνώμη, αυτό το 21% μπορεί να γίνει και 30%». Αυτή η περιγραφή αποτυπώνεται και στις μετρήσεις των εταιρειών. Το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας με τη μέθοδο της αναγωγής πλησιάζει το 30%, μακριά μεν από την αυτοδυναμία, μακριά όμως και από την επίδοση του δεύτερου κόμματος που σε άλλες δημοσκοπήσεις είναι η Πλεύση Ελευθερίας και σε άλλες το ΠΑΣΟΚ.

Αναρωτιέται ο κ. Τσίπρας πού είναι το υπόλοιπο 70%. Και απαντά: «Είναι κατακερματισμένο, διασπασμένο, διάσπαρτο και χωρίς όραμα». Υπάρχει ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει ή πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι θα συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση; «Θεωρητικά μπορεί να συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, όσο δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική πρόταση. Το μεγάλο αιτούμενο για την πολιτική ζωή του τόπου, που επίσης βαλκανοποιείται, είναι αν θα υπάρξει εναλλακτική πρόταση. Αν δεν υπάρξει, θα συνεχιστεί το τέλμα. Αν υπάρξει προσπάθεια για ένα όραμα και για μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση στη σημερινή κυβέρνηση, τότε τα πράγματα θα αλλάξουν». Το 70% πάντως δεν είναι συμπαγές. Στο εσωτερικό του συνυπάρχουν ποικίλες απόψεις που είναι σε απόκλιση και σημαντικές διαφορές, πολλές εκ των οποίων δεν γίνεται να γεφυρωθούν γιατί ξεκινούν από άλλες πολιτικές αφετηρίες και έχουν διαφορετικούς ιδεολογικούς προσανατολισμούς.

Μπορεί να συμφωνούν οι πολίτες που είναι εγκατεστημένοι στο 70% ότι η σημερινή κυβέρνηση, που στήνει από το 2019 μεθοδικά ένα καθεστώς κολλητών και αυλοκολάκων, πρέπει να ανατραπεί, αλλά στο ερώτημα πώς θα γίνει αυτό και από ποιους δεν υπάρχει απάντηση. Αμηχανία σε έκταση, ελπίδες αναιμικές, διάχυτη η απαισιοδοξία, με την αποχή να καιροφυλακτεί για να κερδίσει τις ψυχές των απογοητευμένων. Προφανώς ο πρώην πρωθυπουργός όταν μιλάει για όραμα και εναλλακτική κυβερνητική λύση αναφέρεται στο εκλογικό ακροατήριο που έχει τις ρίζες του στην περιοχή της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς. Κάποτε ήταν πλειοψηφία, ακόμη και στις περιπτώσεις που κυβερνούσε η συντηρητική παράταξη, σήμερα όμως οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει και το κέντρο βάρους έχει μετακινηθεί προς τα δεξιά.

Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα σε ευρωπαϊκές χώρες και η εκλογική δύναμη των ακροδεξιών κομμάτων (αλλού κυβερνούν μόνα τους, αλλού συμμετέχουν σε κυβερνήσεις) είναι ο αψευδής μάρτυρας. Οταν όμως ένας πολιτικός ηγέτης διαβάζει σωστά την πραγματικότητα και υποστηρίζει ότι λείπουν το όραμα και μια πειστική εναλλακτική κυβερνητική λύση, ότι οι προοδευτικές δυνάμεις είναι κατακερματισμένες, οφείλει να περάσει από τις διαπιστώσεις στις προτάσεις. Οχι φιλολογικού τύπου, όχι με μεγαλοστομίες, ούτε με μαραθώνιους φλυαρίας, αλλά επί της ουσίας και επί του πεδίου. Εκτός αν βολεύεται με τον ρόλο του σχολιαστή.

(Ο Τάσος Παππάς είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας- Το άρθρο του αποτελεί αναδημοσίευση από την «Εφημερίδα των Συντακτών».

#ΚΥΡΙΑΚΟΣ_ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ #ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ