Δραματική κραυγή των Λίβυων που ζουν στην Ελλάδα: «Ούτε Χαφτάρ, ούτε Σάρατζ, μόνο ειρήνη»

Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντούσε τον Χαλίφα Χαφτάρ στην Βουλή, τo Dikaiologitika News μιλούσε με τον υπεύθυνο της άτυπης Λιβυκής κοινότητας στην Ελλάδα. O ίδιος προτίμησε να τηρηθεί η ανωνυμία του (τα πλήρη στοιχεία του είναι στη διάθεση του site) αλλά το μήνυμα του είναι ξεκάθαρο: ούτε Χαφτάρ ούτε Σάρατζ, μόνο ειρήνη.

Είναι μια μικρή κοινότητα,

μόλις 500 ανθρώπων, βαθιά ριζωμένων στη χώρα μας εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Παρ΄ όλα αυτά ο φόβος της ανελευθερίας συνεχίζει να τους ακολουθεί πολλά χρόνια μετά, όπου κι να πηγαίνουν.

« Όσοι Λίβυοι ζούμε στην Ελλάδα, είμαστε εδώ μια ζωή, εγώ ήρθα το 1983. Παντρεύτηκα μια Ελληνίδα και μαζί κάναμε 3 παιδιά. Οι Λίβυοι που ήρθαμε εδώ, οι περισσότεροι την δεκαετία του ΄80, ζήσαμε και ζούμε καλά στην Ελλάδα- οι περισσότερο ήμασταν άντρες που παντρευτήκαμε εδώ Ελληνίδες. Τα μέλη της κοινότητας είναι γιατροί, μηχανικοί, κ.τ.λ

Δεν μας έσπρωξε η φτώχεια εδώ. Οι Λίβυοι δεν πεινάνε, ελευθερία δεν έχουν. Δεν είχαν και συνεχίζουν να μην έχουν.

Σκεφτείτε, η πιο οργανωμένη μορφή στην κοινότητά μας ήρθε το 2008 μιας κι οι Λίβυοι στην Ελλάδα πάντα φοβόμασταν να οργανωθούμε.

Φοβόμασταν ακόμα κι από εδώ μακριά που βρισκόμασταν το καθεστώς του Καντάφι και τις επιπτώσεις του σε εμάς. Φοβόμασταν πως όταν θα επιστρέφαμε στη χώρα μας για να δούμε τους συγγενείς μας θα μας κυνηγούσαν.

Μέχρι και το 2015 η κοινότητα συνέχισε να λειτουργεί στην πιο οργανωμένη της μορφή. Το χαμένο όμως στοίχημα της κανονικότητας στη Λιβύη μετά την πτώση του Καντάφι σήμανε την αρχή ενός εμφυλίου στη χώρα μου και την απογοήτευση όλων των Λίβυων ανά τον κόσμο. H μικρή κοινότητα των Λιβύων που είμαστε στην Ελλάδα, διχαστήκαμε.

Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μια πατρίδα είναι ο εμφύλιος. Κι η διεθνής κοινότητα μετά την πτώση του Καντάφι δεν μας βοήθησε, μας άφησε στην μοίρα μας, ούτε τον άμαχο πληθυσμό προστάτεψε, ούτε τίποτα.

Τη χώρα μας όλοι την εκμεταλλεύονται, όλοι θέλουν ένα κομμάτι από την πίτα. Η χώρα μας υποφέρει από το διχασμό- για αυτό και το ερώτημα Χαφτάρ ή Σάρατζ μας εξοργίζει, ακόμα κι αν ο καθένας μέσα μας έχουμε μια γνώμη, δεν την εκφράζουμε δυνατά.

Η Λιβύη δεν έχει κράτος, έχει παντού στρατό, αυτή είναι η κοινή αλήθεια για όλους μας. H Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να σταθεί δίπλα μας κι έκανε λάθος που δεν προσκάλεσε τον Έλληνα πρωθυπουργό στο Βερολίνο, όταν όλα τα μέλη της Ε.Ε γνωρίζουν τις παραδοσιακά καλές σχέσεις της Ελλάδας με την Λιβύη καθώς κι ότι δύο χώρες έχουμε κοινά θαλάσσια σύνορα.

Όπως και να χει, αυτό που θα σου πει ο κάθε Λίβυος εδώ στην Ελλάδα αν τον ρωτήσεις Φαγιέζ Αλ Σάρατζ ή Χαλίφα Χαφτάρ, είναι: κανείς από τους δύο, μόνο ειρήνη.

Αυτό που θέλει η Λιβύη πάνω από όλα είναι η ελευθερία της. Όπως το είπε ο Θεοδωράκης σας: ‘μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου’».