Άστοχοι στοχασμοί;

08:46 27/6/2025 - Πηγή: Dikaiologitika

Κοινός παρονομαστής: να μην αποκαλυφθεί ούτε η προσωπική, ούτε η κοινωνική, ούτε η πολιτική αλήθεια.

Με δύο λανθασμένες γραμμές μπορεί να δημιουργήσουμε

μία τέλεια οπτική απάτη

Τεύκρος Μιχαηλίδης, Ο μέτοικος και η συμμετρία

Το συμπέρασμα που βγάζει κάποιος από τα τελευταία ‘κρούσματα΄ ανομίας και διαφθοράς’ [ΟΠΕΚΕΠΕ και όχι μόνον] είναι ότι σ’ αυτή τη χώρα όλοι προδίδουν όλους και όλα [πρόσωπα ,νόμους κι αξίες], ότι ‘όλοι οχυρώθηκαν στον εαυτό τους σ’ έναν άοπλο εμφύλιο’ [Γιάννης Βούλγαρης, Στην άκρη του γκρεμού] κι ότι πολλοί κάνουν ‘τυχοδιωκτικά γιουρούσια στην εξουσία’

[Εμμανουήλ Ροΐδης]

Κοινός παρονομαστής: να μην αποκαλυφθεί ούτε η προσωπική, ούτε η κοινωνική, ούτε η πολιτική αλήθεια.

Τα ΜΜΕ συσκοτίζουν την πραγματικότητα, οι επιστήμονες συχνά μιλάνε αντιεπιστημονικά[λες και είχε δίκιο ο Λένιν που χαρακτήριζε την επιστήμη ως πόρνη],ο κοινωνικός διάλογος διεξάγεται με απουσία νοημάτων ή υποκατάστατα κοινών όρων[ο καθένας ερμηνεύει κατά το δοκούν τι σημαίνει Δημοκρατία, Ελευθερία, Ευθύνη κλπ],τα κόμματα συμψηφίζουν ανομήματα και οι παπάδες συγχωρούν τις βολικές αμαρτίες [sic].

Από την άλλη οι κατ’επάγγελμα περιφρονητές των εξουσιών, μονίμως ‘θυμωμένοι κι εξεγερμένοι’, οι εικονοκλάστες [του ανατραπέντος σοσιαλιστικού θαύματος] και οι εξορκιστές [του αιμοβόρου καπιταλιστικού καθαρτηρίου] χρησιμοποιούν ηθικοαξιακά κριτήρια κατά περίπτωση και αλά καρτ.
Οι περισσότεροι αρέσκονται στο να προσωποποιούν το απρόσωπο Κακό για να δημιουργήσουν ένα πρότυπο-εχθρού [ennemi existentiel του Καρλ Σμίτ],που νομιμοποιεί την εχθροπάθειά τους, την ‘καλή βία’.

Έχοντας δια-μορφώσει στο μυαλό τους ένα προφίλ ‘του νέου ανθρώπου’ [sic],μάλλον ‘κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους’, διακηρύσσουν έναν εγωφουτουριστικό εξισωτισμό, από τον οποίο βεβαίως εξαιρούν τον εαυτό τους. Άλλωστε η Ελλάδα ανέκαθεν ήταν η πατρίδα της ego-histoire,αφού όλοι οι κατα-γράφοντες τα ιστορικά γεγονότα χρησιμοποιούν αποκλειστικά τις υποκειμενικές εκτιμήσεις, αρνούμενοι πεισματικά ‘να υποτάξουν τη σκέψη τους στην ισχύ του πραγματικού’

Συμβιβασμοί, ματαιώσεις, φόβοι μπροστά στην ελευθερία και στην ευθύνη, [αυτο]περιορισμοί στην αυτονομία, κοινωνικές ανισορροπίες, φλιναφήματα των διανοουμένων, αναπόφευκτες ακρότητες, πολιτικοί μαύρης αγοράς, ιδεολογικές λιποταξίες κι εσχάτως [αυτο]σκηνοθεσίες παλινόρθωσης πρώην, συγκροτούν μία ηθική ανορθογραφία.

Μπορεί ‘ο ληστής να μην προδίδει ληστή’ [Γ.Μόσχος,Αμνοί και Λέοντες], ίσως να μην ισχύει το ότι’ αν αφεθώσι οι λύκοι να τρώγωσιν ανενοχλήτως τα πρόβατα, διότι άμα φαγωθώσι όλα τα πρόβατα τότε και οι λύκοι θέλουσιν αποθάνει της πείνης’ [Ροΐδης],όμως νομίζω ότι έχουμε ξεπεράσει κάθε όριο και μέτρο, με ασύμμετρες και παράμετρες απώλειες και γι’αυτό πρέπει κάπως να συμμαζευτούμε.

Κάποιος, κάπου, κάποτε...

(Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής εγκληματολογίας, πρώην υπουργός)

#ΓΙΑΝΝΗΣ_ΠΑΝΟΥΣΗΣ

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords