Άντα Λιβιτσάνου: Το δημόσιο ξέσπασμά της – Τι συνέβη;

Η Άντα Λιβιτσάνου είναι πάντα χαμογελαστή και ευγενική και δεν την είχαμε δει να ξεσπάει.

Η ηθοποιός φανερά ενοχλημένη από κάτι θέλησε να ξεσπάσει μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο instagram λέγοντας κάποια πράγματα. Αφορμή στάθηκε ένα σκυλάκι που ψάχνει στέγη και η ίδια πόσταρε φωτογραφίες μαζί του κι έγραψε:

«Το όνομα της είναι Lucky. Οι προηγούμενοι γονείς της , αφού έχασαν το εξοχικό τους από την τράπεζα

την εγκατέλειψαν . Φαντάζομαι θα πρέπει να ήταν πολύ φιλόζωοι καθώς εκτός του ότι την παράτησαν την έδεσαν από το πόδι για να πεθάνει 100% ( αυτή η διαπίστωση επήλθε από την εξέταση του γιατρού της καθώς η πληγή στο ποδαράκι της το πρόδιδε ) .

Η Lucky όμως δεν το έβαλε κάτω , κατάφερε να λυθεί από τα δεσμά της με κόστος που θα ανακαλύψουμε μόλις αποχωρήσει η φλεγμονή στο πόδι της .

Η Lucky άρχισε να αδυνατίζει και παρότι βρισκόταν σε οικισμό ΚΑΝΕΝΑΣ δεν οργάνωσε η δεν φιλοτιμήθηκε να αγοράσει την πιο φθηνή τροφή η να της δώσει αποφάγια από το σπίτι του με αποτέλεσμα το σκυλί να χάνει δραστικά βάρος.

Η Lucky έγινε μητέρα αλλά τα σκυλάκια της κανείς δεν τα έσωσε κανείς από τον κεντρικό δρόμο με αποτέλεσμα να έχουν όλα σκοτωθεί . Βλέπετε θέλουμε όλοι μεγάλα σπίτια με αυλές αλλά στην καρδιά μας δεν υπάρχει χώρος για λίγες ψυχές που δίνουν ουσία και αξία σε αυτό που λέγεται φύση.

Η Lucky ήταν τυχερή γιατί μέσα σε τόσες απανωτές εγκαταλείψεις (οικογένειας – γειτόνων και περαστικών (!)) υπήρξε 1 ζευγάρι που σταμάτησε . Σε αυτό το σημείο δεν θέλω να ακούσω ΚΑΝΕΝΑ μπράβο . Γιατί φίλοι και φίλες μου αν δεν σταματήσουμε τι κάνουμε σε αυτή την ζωή ; Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης μας αν εμείς που έχουμε καταλάβει σε γελοίο βαθμό τον πλανήτη δεν πάρουμε μια στιγμή να σταματήσουμε , να κοιτάξουμε στα μάτια και να βοηθήσουμε;

Κανένα Μπράβο στα ευκόλως εννοούμενα . Η Lucky έχει λεϊσμανιωση ( ευτυχώς θεραπεύσιμη ) , είναι τυφλή ( προς το παρόν ) και κουτσαίνει από το μπροστινό πόδι της ( που είμαι βέβαιη ότι θα φτιαχτεί ) . Τα συναισθήματα μου από την Παρασκευή που την μαζέψαμε από την άκρη του δρόμου είναι ακόμα πολύ φρέσκα και έντονα για αυτό ζήτω συγνώμη για την φόρτιση αυτού του κειμένου. Είμαι σίγουρη όμως ότι με καταλαβαίνετε κάποιοι και αυτό μου φτάνει προς το παρόν . Έφτιαξα μια σελίδα για εκείνη με σκοπό την ευαισθητοποίηση , την απόκτηση γνώσης αν κάποιος θέλει να μάθει πως μπορεί στο μέλλον να βοηθήσει ένα αδέσποτο και σαν ψυχοθεραπεία για εμάς τους γονείς της.

Ο δρόμος είναι μακρύς αλλά σίγουρος.»