Οι δεσμευτικές ρυθμίσεις και η αγορά πλαστικών

Ένας από τους πιο διαδεδομένους κοινούς τόπους του οικονομικού φιλελευθερισμού, ο οποίος προέρχεται από τη λεγόμενη «νεοκλασική» οικονομική θεωρία, είναι πως η αγορά βρίσκει πάντα ένα σημείο βέλτιστης ισορροπίας μεταξύ της προσφοράς και της ζήτησης όταν αυτή αφήνεται να αυτορρυθμιστεί, χωρίς τις στρεβλώσεις που φέρνει η παρέμβαση του κράτους και ειδικότερα η δεσμευτική έναντι όλων νομοθεσία. Σύμφωνα με αυτήν την εν πολλοίς ιδεολογική οπτική, μια αγορά εν τη γενέσει για έναν νέο τύπο προϊόντος, μαζί με τις συνοδευτικές
αυτού υπηρεσίες, είναι πάντα καλύτερο να αφήνεται στην ελεύθερη δράση των οικονομικών παικτών (παραγωγών, προμηθευτών, επενδυτών, καταναλωτών) απ’ το να ρυθμίζεται με το «βαρύ χέρι του κράτους», καθώς έτσι θα αναπτυχθούν ταχύτερα οι παραγωγικοί συντελεστές και θα βελτιστοποιηθεί η απόδοση (output). Ωστόσο, η οικονομική πραγματικότητα που δημιουργούν νέες εφοδιαστικές αλυσίδες διαψεύδει συχνά αυτήν την προκατανόηση.
Keywords
Τυχαία Θέματα