Η αρχαία σκουριά της «βρωμιάς»

Οι διαρροές έχουν αυξηθεί. Και δεν διαψεύδονται. Αποκαλύπτεται ή και εκπέμπεται ο σχεδιασμός της κυβέρνησης μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Στις αρχές της επόμενης χρονιάς η Ελληνική Βουλή θα κληθεί να κυρώσει την παραλίμνια Σύμβαση των Πρεσπών. Η κυβέρνηση την Αθήνας και της ΠΓΔΜ συνεργάζονται στενά για τον χρόνο ολοκλήρωσης

της εσωτερικής διαδικασίας των Σκοπίων. Πριν από λίγες μέρες ο Ζάεφ την προσδιόρισε για το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου του 2019. Σήμερα προσπαθεί να μας διαβεβαιώσει ότι μπορεί να ολοκληρωθεί αρκετά νωρίτερα. Αυτόματη συνέπεια, η έναρξη των διαδικασιών κύρωσης και σε εμάς. Φαίνεται ότι όλοι βιάζονται. Οχι τόσο ο Τσίπρας. Οσο αυτοί που υπαγόρεψαν τη λύση του περιεχομένου της Σύμβασης Πρεσπών. Εχουν τη δέσμευσή του. Και προφανώς έχουν τις αποδείξεις αυτής της δέσμευσης. Αλλιώς δεν πρόκειται να του παραχωρήσουν τίποτα.

Ολα αυτά είναι εκτιμήσεις και υποθέσεις. Που τις μοιράζεται η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Κάτι μπορεί να στραβώσει στον δρόμο. Γι' αυτό και καταστρώνει τα διάφορα σενάρια- σχέδια με εναλλακτικές λύσεις. Ολο τον Νοέμβριο θα μας απασχολήσει με τα δήθεν σκάνδαλα στον χώρο της υγείας. Η εξεταστική επιτροπή της Βουλής ανένηψε από τον πολιτικό της λήθαργο και έχει προσδιορίσει τις συνεδριάσεις της για κάθε εβδομάδα του Νοεμβρίου. Οτιδήποτε για να θίξει τους πολιτικούς της αντιπάλους. Θέλει «εχθρούς» και «αίμα». Και η επιλογή των προσώπων-στόχων δεν είναι τυχαία. Κρύβεται πίσω από αυτήν ένα περίεργο και ασυνάρτητο, πλην όμως καλά δουλεμένο σκεπτικό. Για το κάθε «υπό δίωξη» πρόσωπο. Δεν χρειάζεται ανάλυσή του.

Οι διαρροές συνεχίζονται. Την επόμενη βδομάδα θα επανέλθει στο προσκήνιο της επικαιρότητας η υπόθεση Novartis. Θα έχουμε ποινικές διώξεις. Μέχρι σήμερα καμιά διαρροή ότι κορυφαίοι πολιτικοί δεν έχουν βάλει το χέρι τους στο «μέλι» του δημόσιου χρήματος. Είναι αυτοί που έμπλεξαν στα χέρια «κουκουλοφόρων» και ανόητων κοινοβουλευτικών και δικαστικών λειτουργιών. Πέρα από αυτό, αν πιστέψουμε τον ουσιαστικό υπουργό Δικαιοσύνης και αν εμπιστευτούμε τη δεδομένη εντιμότητα ενεργών πολιτικών παραγόντων, δεν υπάρχει αθέμιτη εμπλοκή τους στο αναμφισβήτητο σκάνδαλο Novartis. Δεν μας αφορούν τα ρετάλια που τα είχαν ξεγράψει οι πολιτικοί τους χώροι πολύ πριν ασχοληθούν μαζί τους το Κοινοβούλιο και η Δικαιοσύνη.

Οι διαρροές συνεχίζονται. Μέχρι τις επερχόμενες εκλογές. Δεν ξέρουμε τι υπόσχονται ορισμένοι δικαστικοί λειτουργοί και τι ο «προϊστάμενος της Δικαιοσύνης» αναπληρωτής υπουργός απευθείας στον πρωθυπουργό. Ισως οι λεπτομέρειες αυτών των υποσχέσεων να μην έχουν ιδιαίτερη σημασία. Δεν αλλάζουν με τίποτα το ουσιαστικό περιεχόμενό τους: θα πάμε στις εκλογές με ποινική στοχοποίηση κορυφαίων πολιτικών παραγόντων. Η κυβέρνηση τους θέλει πολιτικά νεκρούς. Και αν καταφέρει να στείλει πίσω από τα κάγκελα της φυλακής έστω και έναν από αυτούς, τότε θα πρόκειται για τον πιο σημαντικό επικοινωνιακό θρίαμβο.

Κάποιοι θα ψάξουν να βρουν στοιχεία, ομοιότητες και διαφορές με το «βρώμικο '89». Πρωταγωνιστής και τότε ήταν ένα κομμάτι της Ανανεωτικής Αριστεράς. Που επιχείρησε μέσα από έναν πολιτικό, υποκριτικό ευσεβισμό να επιβάλει ένα ανιστόρητο ιδεολόγημα για το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, να εξουδετερώσει κορυφαίο ιστορικό πρόσωπο και να συλήσει το μεγαλύτερο ιστορικό ακροατήριο που κατέκτησε ποτέ ενεργός πολιτικός στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Τότε χρησιμοποίησαν τα αηδή και κοπρώδη pampers λάσπης που μετέφεραν άνθρωποι του κοινού Ποινικού Δικαίου. Και κάποιοι ακραίοι λαϊκιστές από τον χώρο της συντηρητικής παράταξης. Σήμερα τον αντίστοιχο ρόλο εξυπηρετούν κουκουλοφόροι-μαριονέτες κάτω από αυστηρή και αποκρουστική νομική προστασία. Και τότε και τώρα κάποιοι (ελάχιστοι αριθμητικά) δικαστές εκθέτουν στην κοινή γνώμη των ειδικών και μη, επιλέγοντας τον ρόλο του πολιτικού βραχίονα και υπάλληλου της σημερινής και πνέουσα τα λοίσθια κυβέρνησης.

Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά από το «βρώμικο '89». Τότε ήταν όλοι τους εναντίον ενός. Σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα. Σχεδόν όλος ο Τύπος. Σχεδόν όλη η διεθνής κοινή γνώμη. Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας και όσοι τον υπολογίζουν στον πολιτικό του χώρο είναι ένας. Εναντίον όλων. Και στα χέρια του δεν κρατά ούτε ένα χαρτί. Ξέρουμε τον στόχο του. Θέλει να πάμε στην αντιπαράθεση των επόμενων εκλογών με δική του ατζέντα. Με καθημαγμένους ηθικά τους πολιτικούς του αντιπάλους. Με σιωπή ή περιθωριακές αναφορές στα καυτά προβλήματα της χώρας. Για τον μη αναπτυξιακό προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς. Για τον βάτο στον οποίο έχει περιπέσει η οικονομία. Για τη μη έξοδο από τα δεσμά του δικού του μνημονίου. Μέχρι το 2060 θα μας βαραίνει η λιτότητα. Μέχρι το 2114 θα πουλιόνται τα χρυσαφικά της περιουσίας του Δημοσίου. Οσο για την έξοδο στις αγορές, αρκεί η επαιτεία μπροστά στους «αλαζόνες δανειστές» να άρουν κάποια από τα δεσμά μας. Μετά τις 20 Αυγούστου 2018. Η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει σιωπή για τις παράξενες σχέσεις μας με την Αλβανία. Για τις υπόγειες διαδρομές συζητήσεων με τον Ερντογάν. Ακόμα και για τη Δυτική Θράκη. Για το Αιγαίο. Για την Κύπρο.

Είναι η αρχαία σκουριά της βρωμιάς. Ολα τα ανελεύθερα και αυταρχικά καθεστώτα και κυβερνήσεις προτάσσουν την «ηθική» για να συγκαλύψουν τις αδυναμίες τους, τις ανικανότητές τους και τις επιθέσεις κατά των θεμελιωδών ελευθεριών μας.