Μάνα, Μητέρα, Μαμά: 9 + 1 διαφορετικές απόψεις με αφορμή την Ημέρα της Μητέρας

H Γιορτή της Μητέρας έρχεται φέτος σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη περίοδο για τις γυναίκες. Από τη μία, σε εγχώριο επίπεδο, στεκόμαστε σαστισμένες μπροστά στην υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου, που κατηγορείται ότι δολοφόνησε τις κόρες της. Από την άλλη, στις ΗΠΑ, η αμερικανική κοινωνία διχάζεται μπροστά στην επιβολή πιο αυστηρών και αναχρονιστικών νόμων στο κατοχυρωμένο δικαίωμα της άμβλωσης. Ποιος τελικά έχει δικαίωμα να ορίσει το σώμα μιας γυναίκας, καθώς και την επιλογή της για το αν θα γίνει ή όχι μητέρα;

Με αφορμή την σημερινή ημέρα γιορτής, ζήτησα από δέκα ανθρώπους να μου απαντήσουν στα εξής δύο, απλά – φαινομενικά – ερωτήματα;

Τι σημαίνει για εσάς η λέξη μητρότητα;

Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη μαμά;

Απο την δρ Λυδία Ιωαννίδου-Μουζάκα, Πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρίας Μαστολογίας που μίλησε για τους γυναικολογικούς καρκίνους, την Επιστημονική Διευθύντρια του Π.Π.Π.Α “Η Μητέρα”, κυρία Ελευθερία Ψαρρά, με την μεγάλη εμπειρία της στο θέμα των υιοθεσιών, αλλά και την Ουκρανή σχεδιάστρια Svitliana Bevza,του ομώνυμου brand, που περιέγραψε πώς είναι να είσαι μητέρα κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, οι απαντήσεις που έλαβα ήταν όλες τους μοναδικές.

Κάποιες πιο λογικές, άλλες ιδιαίτερα συγκινητικές, o καθένας και η καθεμία από τους ερωτηθέντες και τις ερωτηθείσες απάντησαν με βάση τη δική τους ιδιοσυγκρασία, αλλά και την επαγγελματική τους ιδιότητα. Οι διαφορετικές τους καταβολές, εμπειρίες και βιώματα, ανησυχίες και φόβοι, δημιούργησαν έτσι μια τόσο όμορφη, σύγχρονη, πολυδιάστατη και άκρως ενδιαφέρουσα εικόνα.

Δρ Λυδία Ιωαννίδου Μουζάκα, Χειρουργός, Γυναικολόγος, Μαστολόγος-Ογκολόγος, Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Μαστολογίας

Μάνα , Μητέρα, Μαμά: τρεις λέξεις που περιγράφουν ό,τι πιο όμορφο, ό,τι πιο αληθινό, ότι πιο αγνό. Την ίδια τη ζωή. Την άδολη αγάπη, τη δύναμη, την αισιοδοξία, την ελπίδα.

«Η αγάπη της μητέρας είναι η δύναμη που επιτρέπει σε έναν απλό άνθρωπο να πετύχει το ακατόρθωτο» έγραψε κάποτε η συγγραφέας Marion C. Garretty, περιγράφοντας την αληθινή διάσταση της μητρότητας, της πιο βαθιάς εσωτερικής ανάγκης που νιώθει, σχεδόν, η πλειονότητα των γυναικών.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας έρχεται να μας υπενθυμίσει αυτή την αρχέγονη και αστείρευτη δύναμη που κρύβει μέσα της κάθε γυναίκα, η οποία πηγάζει από την επιθυμία να είναι πάντα παρούσα και δυνατή για τα παιδιά της.

Περιττό να πούμε πως η μητρότητα θα πρέπει να είναι μια συνειδητή επιλογή, και όχι άλλη μια κοινωνική συνθήκη που πρέπει να ικανοποιήσει κάθε γυναίκα καθώς μεγαλώνει, προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κοινωνικού περίγυρου.Το νέο όμως νομοθετικό πλαίσιο, όπου επιτρέπει την αύξηση του ορίου ηλικίας στα 54 έτη για την εξωσωματική γονιμοποίηση και τη νομική κατοχύρωση της κρυοσυντήρησης ωαρίων, ανοίγει νέους δρόμους για την απόκτηση παιδιών σε πολλές γυναίκες που δεν τα κατάφεραν νωρίτερα, αλλά και νέους κινδύνους.

Τι γίνεται όμως στις δύσκολες περιπτώσεις, όπου προϋπάρχει ένας γυναικολογικός καρκίνος, ο οποίος στέκεται εμπόδιο στο όνειρο της μητρότητας; Θα πρέπει μια γυναίκα να απαρνηθεί για πάντα αυτόν τον ρόλο;

Στην περίπτωση μιας γυναίκας της οποίας έχει τύχει να αφαιρεθεί η μήτρα, δυστυχώς η μητρότητα είναι ανέφικτη. Αν όμως ο καρκίνος αφορούσε τις ωοθήκες, τότε η περίπτωση της εγκυμοσύνης δεν είναι αδύνατη, αλλά μπορεί να πραγματοποιηθεί κυρίως με εξωσωματική γονιμοποίηση, ανάλογα πάντα με την περίπτωση της ασθενούς και ύστερα από τη σύμφωνη γνώμη του θεράποντος ιατρού της.

Η περίπτωση του καρκίνου του μαστού δεν αποκλείει τη μητρότητα ιδίως στα αρχικά στάδια, αλλά προϋποθέτει μεγάλη προσοχή στην επιλογή των γυναικών που μπορούν να προχωρήσουν με ασφάλεια σε μια εγκυμοσύνη, είτε με φυσιολογική σύλληψη, είτε με εξωσωματική γονιμοποίηση. Η επιλογή αυτή μπορεί να γίνει μόνο με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια μετά το πέρας των θεραπειών, είναι πάντα εξατομικευμένη και θα πρέπει να πραγματοποιείται βασικά με γνώμονα την υγεία της γυναίκας. Η πρόληψη του καρκίνου του μαστού με τα μέσα που διαθέτουμε σήμερα και η σωστή ενημέρωση από τον καθ’ ύλην αρμόδιο, δηλ. τον Μαστολόγο, μπορούν να εντοπίσουν έγκαιρα κάποια ύποπτη καρκινική αλλοίωση και να βοηθήσουν κάθε γυναίκα να μην απαρνηθεί το όνειρο της οικογένειας και φυσικά πάνω απ’ όλα να παραμείνει η γυναίκα υγιής.

Θα συμβουλεύαμε όλες τις γυναίκες που βρέθηκαν στη δύσκολη θέση να αντιμετωπίσουν έναν γυναικολογικό καρκίνο, να ενημερώνονται σωστά και έγκαιρα για τις προοπτικές στο θέμα της μητρότητας που έχουν. Η πολυετής εμπειρία μας, μας έχει διδάξει πως πολλές φορές η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή ενημέρωση είναι καθοριστικοί παράγοντες που μπορούν να συμβάλλουν θετικά και να ανοίξουν τον δρόμο για τη  δημιουργία οικογένειας.

Μαρία Νεφέλη Χατζηιωαννίδου, Ιδρύτρια της ΑΜΚΕ «ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ»

Είμαστε σκληρές οι μαμάδες με τους εαυτούς μας.. Δεν μας το δίνουμε ποτέ.. αλλά είμαστε πολλές.. και όσο μιλάμε με λόγια αληθινά για τη μητρότητα, αυτή η τόσο μοναδική εμπειρία γίνεται λιγότερο μοναχική..

Τι σημαίνει μητρότητα; Πώς ορίζεις με λόγια έναν από τους πιο δύσκολους ρόλους που καλείται να αναλάβει μία γυναίκα; Πώς του δίνεις μία περιγραφή όταν κάθε άνθρωπος προσεγγίζει τη μητρότητα τόσο διαφορετικά; Πώς διαχωρίζεις τα «πικρά» συναισθήματα που φέρνει μαζί της από τα «υπέροχα»… Μπορείς άραγε να την ορίσεις σαν μία διαδικασία εξέλιξης; Σαν ένα ταξίδι στο άγνωστο, που όσο καλά προετοιμασμένη και αν είσαι, όσο έτοιμη και εάν νομίζεις ότι νιώθεις, κανείς δεν σε έχει προετοιμάσει για όλα αυτά που θα φέρει μαζί του ο τελικός «προορισμός».. Ίσως το μόνο σίγουρο γύρω από τη μητρότητα είναι ότι δε σημαίνει για όλες τις γυναίκες το ίδιο.. και αυτό είναι ένα από τα μοναδικά της χαρίσματα.. Γιατί είμαστε όλες τόσο διαφορετικές που εάν το ταξίδι της μητρότητας περιοριζόταν σε έναν μόνο ορισμό, θα γινόταν ακόμα πιο μοναχικό.. Γιατί η μητρότητα είναι σκληρή.. Σε παίρνει σαν γυναίκα και σε μεταμορφώνει σε ένα πλάσμα που πολλές φορές δεν αναγνωρίζεις.. Σε κάνει θαρρείς αήττητη όταν πρόκειται για τα παιδιά σου αλλά σε «τσακίζει» όσον αφορά τον εαυτό σου.. Δε χωράνε εγωισμοί στη μητρότητα.. Δε υπάρχει ξεκάθαρα το εγώ σου.. Δίνεσαι ολοκληρωτικά και ελπίζεις με όλο σου το είναι τα μικρά πλάσματα τα οποία «πλάθεις» από το μηδέν να είναι εντάξει.. Να είναι ευτυχισμένα, ασφαλή, δυνατά και καλοί άνθρωποι.. Η μητρότητα είναι μία διαδικασία όπου δοκιμάζεις, κάνεις λάθη και εύχεσαι με όλο σου το είναι να προλάβεις να διορθώσεις ότι διορθώνεται.. Είμαστε σκληρές οι μαμάδες με τους εαυτούς μας.. Δεν μας το δίνουμε ποτέ.. αλλά είμαστε πολλές.. και όσο μιλάμε με λόγια αληθινά για τη μητρότητα, αυτή η τόσο μοναδική εμπειρία γίνεται λιγότερο μοναχική..

Τη λέξη «μαμά» την ακούω δεκάδες φορές μέσα στη μέρα.. Κάθε «μαμά» είναι τόσο διαφορετικό όπως το «μαμά» της φροντίδας, «μαμά πεινάω, κρυώνω, νυστάζω», το κλασικό μαμά, «μαμά μπορώ να έρθω μαζί σου στη δουλειά, στο μπάνιο, στο σούπερ..», το μαμά των τύψεων «εσύ φταις μαμά», το μαμά της απόγνωσης «θέλω τη μαμά μου», κα… Κάποια «μαμά» είναι τόσο επαναλαμβανόμενα που δεν σου προκαλούν (πλέον) εντύπωση.. Υπάρχουν όμως κάποια «μαμά» που σε διαπερνούν σαν ρεύμα.. Είναι εκείνα τα βραδινά κουρασμένα «μαμά», εκείνα που σου δείχνουν ότι είσαι η απόλυτη ασφάλειά τους, το σημείο αναφοράς τους… εκείνα που σε κάνουν να νιώθεις το βάρος της ευθύνης αλλά σε πείθουν αμέσως ότι θα το ξαναέκανες όλο από την αρχή εάν χρειαζόταν.. Είναι το «μαμά» που όταν το ακούς νιώθεις μητέρα!

Ελευθερία Ψαρρά, Επιστημονική Διευθύντρια του Π.Π.Π.Α. “Η Μητέρα“

Υπάρχουν κι αυτές οι μητέρες, ας τις αναγνωρίσουμε και ας τους πούμε χρόνια πολλά!!

Όταν αναφερόμαστε στην υιοθεσία, επικεντρώνουμε την προσοχή μας, σε ανάγκες, προβλήματα, θέματα που αφορούν κυρίως τους θετούς γονείς και το θετό παιδί. Υπάρχει όμως και κάποιος άλλος, που χρειάζεται εξίσου την προσοχή μας. Είναι η φυσική μητέρα που εγκαταλείπει το παιδί της, που παίρνει την οδυνηρή για αυτήν απόφαση να το δώσει για υιοθεσία.

Πολλές φορές το γεγονός της εγκατάλειψης θεωρείται πράξη ευκολίας και ντροπής και η μητέρα που εγκαταλείπει το παιδί της κρίνεται ανάξια και φορτώνεται με πολλές ενοχές. Και όμως για τις περισσότερες είναι δύσκολο να κάνουν αυτό το βήμα προς το συμφέρον του παιδιού τους και να το δώσουν για υιοθεσία.

Συνήθως οι μητέρες αυτές είναι γυναίκες νέες και μόνες με πολλά προβλήματα επιβίωσης που πριν οι ίδιες εγκαταλείψουν το παιδί τους, εγκαταλείφθηκαν από τον πατέρα του παιδιού τους, αλλά συχνά και από τους δικούς τους γονείς στην περίοδο της εγκυμοσύνης και της γέννησης και όχι μόνο. Είναι γυναίκες που σαν παιδιά είχαν εγκαταλειφθεί συναισθηματικά, από έλλειψη φροντίδας και αγάπης στην οικογένειά τους.

Οι μητέρες πάντως που συνειδητοποιώντας τις ανεπάρκειές τους να επιτελέσουν «σωστά» το ρόλο τους, κατορθώνουν νωρίς στη ζωή του παιδιού να πάρουν αυτή την επώδυνη, ενοχοποιητική και γενναία απόφαση της μη μητρότητας κάνουν μια πράξη αγάπης προς το παιδί τους, διότι αντιλαμβάνονται ότι αυτά που θα μπορούσαν οι ίδιες να του προσφέρουν, στην πραγματικότητα, δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες του.

Για την πλειονότητα των μητέρων αυτών, αυτή η εμπειρία θα παραμείνει ζωντανή για όλη τους τη ζωή. Δε θα μπορέσουν να ξεχάσουν ότι κάπου ζει ένα παιδί που προέρχεται από αυτές, θα αναρωτιούνται για την τύχη του και θα ανησυχούν για τις πιθανές αντιδράσεις του παιδιού στην απόφαση τους να το δώσουν για υιοθεσία.

Τονίζουμε την ανάγκη προετοιμασίας των φυσικών μητέρων είτε αυτές πρόκειται να κρατήσουν τα παιδιά τους ή να τα δώσουν για υιοθεσία μέσω ενός ευρέως φάσματος υπηρεσιών στήριξης των φυσικών γονέων, πριν, στη διάρκεια και μετά τη γέννηση του παιδιού.

Νάσια Στουραΐτη, Φωτογράφος

Ακούω την αισθητά παράφωνη, αλλά χαριτωμένη φωνή της να τραγουδάει χαμηλόφωνα τους στίχους των αγαπημένων της κομματιών.

Μητρότητα… Μια λέξη με τόση συναισθηματική φόρτιση! Μια λέξη που συνδέεται άμεσα με την αγάπη, την ασφάλεια, την αποδοχή και την φροντίδα.

Όταν ακούω τη λέξη «μαμά», μου έρχεται στο μυαλό η μυρωδιά σπιτικού φαγητού, μια στοίβα λογοτεχνικά βιβλία, εκθέσεις ζωγραφικής, αίθουσες θεάτρου και μια playlist με χορευτικά κομμάτια 80s. Ακούω την αισθητά παράφωνη αλλά χαριτωμένη φωνή της να τραγουδάει χαμηλόφωνα τους στίχους των αγαπημένων της κομματιών. Κάθε φορά που ανατρέχω στις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μου μέχρι τώρα, τη θυμάμαι πάντα δίπλα μου και για το λόγο αυτό νιώθω τυχερή και συνάμα ευγνώμων!

Μιχάλης Μούγιας, Ιατρός-Ψυχίατρος, Επιστημονικά Υπεύθυνος της Ψυχογηριατρικής Εταιρείας “Ο Νέστωρ“

Μήπως τελικά η μητρότητα, αν τη δούμε υπό αυτό το πρίσμα, είναι ακόμη πιο κομβική απ’ ό,τι νομίζουμε ή έστω κάποιοι πιστεύουν, αφού συνεισφέρει πρωταρχικά σε μια κοινωνία υγιή, εξελικτική, με σταθερές και αξίες;

Όταν μια γυναίκα γίνει μητέρα, δεν πρόκειται απλώς περί μίας υποχρέωσης να παρέχει στο παιδί τροφή και να το μεγαλώσει. Αποδεδειγμένα, είναι η ίδια που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να δημιουργήσει έναν δυνατό ασφαλή δεσμό, συμβάλλοντας έτσι καταλυτικά στην υγιή κοινωνικο-συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και του αυριανού ενήλικα. Φυσικά στην εποχή μας, πρέπει να θυσιάσει πολλά. Ακόμα και η ίδια θα σκεφτεί και μπορεί και να αμφιβάλλει για τον ρόλο της, ίσως αναπτύξει ενοχές, αν αναπολήσει τον προηγούμενο τρόπος ζωής της με την όποια ανεμελιά τον συνόδευε. Εντούτοις, μέσα από τις θυσίες και τον δεσμό που θα δημιουργήσει η μητέρα με το παιδί από τους πρώτους μήνες της συνύπαρξής τους, θα καθοδηγήσει το βρέφος να ωριμάσει συναισθηματικά και εν τέλει θα συμβάλει σε μια φυσιολογική συναισθηματική ανάπτυξη από τη βρεφική έως την ενήλικη ζωή του παιδιού. Πρώτη πηγή θρέψης, αλλά κυρίως πρώτος έρωτας. Το μεγαλείο της μητρότητας, ο δεσμός αυτός, θα οδηγήσει τον ενήλικα στην συναισθηματική ωριμότητα, ώστε να μπορεί να δημιουργήσει κοινωνικές σχέσεις βασισμένες στον αμοιβαίο σεβασμό και στην ισορροπία, να αγαπήσει τον εαυτό του και να φροντίσει τον διπλανό του, να ερωτευτεί και να κάνει τη δική του υγιή οικογένεια στο μέλλον, συμβάλλοντας σε μια υγιή κοινωνία, που αναρωτιέμαι πόσο την έχουμε ανάγκη. Μήπως τελικά η μητρότητα, αν τη δούμε υπό αυτό το πρίσμα, είναι ακόμη πιο κομβική απ’ ό,τι νομίζουμε ή έστω κάποιοι πιστεύουν, αφού συνεισφέρει πρωταρχικά σε μια κοινωνία υγιή, εξελικτική, με σταθερές και αξίες;

Δεν μπορώ να φανταστώ την ημέρα που δεν θα ξαναδώ την λέξη ΜΑΜΑ στην οθόνη του κινητού μου. Θυμάμαι κάποια φίλη μου να μου λέει ότι ο πόνος του αποχωρισμού δεν περνάει ποτέ. Γίνεται όμως πιο γλυκός. Γλυκός, όπως συνήθως γλυκιά είναι και η φωνή στην άλλη άκρη του τηλεφώνου. Άλλες φορές, όμως, αυστηρός, καμία φορά μια φωνή στεναχωρημένη, λυπημένη, αγχωμένη, ενώ άλλες φορές διέπεται από έναν ενθουσιασμό. Όλα τα συναισθήματα, έντονα. Μια ζωή ολόκληρη. Η Μαμά. Θυμάμαι μικρός που σκεφτόμουν ότι δεν έχω ζήσει μια μέρα χωρίς τη Μαμά μου. Τα παιδιά ρωτάνε τη μαμά τους να τους υποσχεθεί ότι ποτέ δεν θα πεθάνει. Τώρα πλέον δεν το σκέφτομαι ή το σκέφτομαι σπάνια, σε μια ανάγκη έστω. Χάνω ευκαιρίες να τη δω λες και ζούμε για πάντα! Ίσως μικροί δεν ήμασταν πιο ανώριμοι αλλά και πιο σοφοί. Έστω συναισθηματικά.

Λέλα Δρίτσα, Πρόεδρος & Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρίας “Nannuka“

Για όλους, όμως, η λέξη μαμά στο άκουσμά της περικλείει την έννοια της δύναμης, της αυθεντίας και της μοναδικότητας.

Η μητρότητα είναι συνυφασμένη με το δυναμισμό. Η κάθε γυναίκα επιλέγει να εκφράσει το δυναμισμό της με το δικό της ξεχωριστό τρόπο, όπως εκείνη ξέρει κι αισθάνεται.

Η μητρότητα δεν αποτελεί τον μονόδρομο της έκφρασης του δυναμισμού και της ολοκλήρωσης κάθε γυναίκας. Αποτελεί μια επιλογή και ειδικότερα μια συνειδητή επιλογή! Δεν είναι εμπόδιο η μητρότητα σε τίποτα. Είναι ενέργεια. Είναι δύναμη που απελευθερώνει. Κίνητρο που καθοδηγεί. Μια γυναίκα που έχει αισθανθεί την πληρότητα της μητρότητας έχει τόσα πολλά να προσφέρει στην οικογένειά της και στην ίδια. Φροντίζοντας τον εαυτό της, είναι σε θέση να φροντίσει όλους τους άλλους που περιμένουν από εκείνη. Βάζοντας σε συντήρηση τα δικά της όνειρα και τις ανάγκες μέσα της, πώς μπορεί να είναι η δική της προσφορά αληθινή και γενναιόδωρη για όλους τους άλλους; Και πόση αντοχή έχει να διαρκέσει;

Η μητρότητα, όπως και κάθε άλλος ρόλος που επιθυμεί να αναλάβει μια γυναίκα, απαιτούν φυσικά και τη στήριξη της κοινωνίας. Καθετί για να πετύχει χρειάζεται συλλογική μέριμνα και υποστήριξη. Γι’ αυτό ακριβώς το να στηρίξουμε και να βρισκόμαστε δίπλα σε κάθε γυναίκα και κάθε μητέρα αποτελεί το μεγαλύτερο στόχο της Nannuka στηρίζοντας έμπρακτα όλες τις εργαζόμενες μητέρες, παρέχοντάς τους αξιόπιστους επαγγελματίες, babysitter, γηροκόμους, petsitters και ο,τι χρειάζεται η οικογένεια σήμερα για να λειτουργήσει αρμονικά.

Η ισορροπία της ψυχικής μας υγείας και ο προσωπικός μας χρόνος αποτελούν αναγκαιότητα και προτεραιότητα.

Το κάθε παιδί, η κάθε γυναίκα, ο κάθε άνθρωπος ορίζει τη λέξη μητέρα ή μαμά με το δικό του τρόπο, βάσει των εμπειριών του, της προσωπικότητας του και προσωπικών παραγόντων. Για όλους, όμως, η λέξη μαμά στο άκουσμά της περικλείει την έννοια της δύναμης, της αυθεντίας και της μοναδικότητας.

Εγώ αν θα περιέγραφα την λέξη μαμά, βάσει της εικόνας της δικής μου δυναμικής και μοναδικής μαμάς, θα έλεγα πως είναι ότι πιο κοντινό σε θεϊκή υπόσταση έχουμε καταφέρει να δούμε ποτέ στην ανθρωπότητα.

Μαρίνα Bury-Χριστέλου, full-time μαμά

Για μένα σήμερα γιορτάζει η μητρότητα. Αυτό το μικρό, αλλά στην πραγματικότητα μεγάλο «μυστικό» που θα πρέπει όλες (όσο θέλουν να είναι μητέρες) να μάθουμε.

Μητρότητα είναι ένα ένστικτό που όταν ασχολείσαι με παιδιά και βρεις την δύναμη να ρίξεις τον εγωισμό σου και τον εγωισμό αυτών που μεγάλωσαν εσένα την ίδια τότε, μπορείς να το αφουγκραστείς και να σε αφήσει να ακούσεις τα παιδιά που μεγαλώνεις και να τους επιτρέψεις να σου μάθουν αυτά που ξέρουν (ίσως καλύτερα από εσένα).

Μητρότητα είναι η ανωτερότητα της γυναίκας που έχει ως γνώμονα την ανατροφή των παιδιών για να γίνουν ουσιαστικά ολοκληρωμένα άτομα που θα δώσουν με την σειρά τους αγάπη και σεβασμό στους άλλους και στον κόσμο τους.

Μητρότητα είναι κάτι που μεγαλώνει μέσα στην γυναίκα με το χρόνο, καθώς μεγαλώνει τα παιδιά της.

Μητέρα γίνεσαι όταν μεγαλώνεις παιδιά (ανεξαρτήτως του πώς και πότε τα απέκτησες), με όποιον τρόπο και αν τα μεγαλώνεις, με τον δικό σου τρόπο..Μητέρες υπάρχουν πολλές, καλές κακές…Η μητρότητα δεν μπορεί παρά να είναι μόνο καλή..αλλά εξαιρετικά δύσκολη να την αποκτήσεις.

Για εμένα σήμερα γιορτάζει η μητρότητα. Αυτό το μικρό μεγάλο «μυστικό» που θα πρέπει όλες (όσο θέλουν να είναι μητέρες) να μάθουμε. 

Ιφινόη Χανιώτη, Συνιδρύτρια της εταιρίας κοσμημάτων “Haniotis Hellas“

Να ξέρει ότι θα είμαι πάντα εκεί, ενεργά στα πρώτα χρόνια της ζωής του και διακριτικά στα επόμενα. Με τα λάθη μου, τα άγχη μου, τις αγωνίες μου, μα πάνω από όλα με την αδιαπραγμάτευτη αγάπη μου.

Δεν φανταζόμουν από μικρή την ημέρα που θα γίνω μάνα, ούτε ένιωσα αυτό το μητρικό ένστικτο που ακούμε συχνά. Προέκυψε στην πορεία της ζωής μου και ήρθε ως αποτέλεσμα μιας καλής και δυνατής σχέσης. Εάν έμαθα κάτι τα λίγα χρόνια που έχω τον γιο μου είναι ότι δεν υπάρχει τέλεια μητέρα όπως και δεν υπάρχει τέλειο παιδί. Είναι όμως το δικό μου παιδί και η αγάπη μου για αυτό είναι ένα συναίσθημα ανεπανάληπτο. Νιώθω χαρά όταν το βλέπω να χαίρεται, χτυπάει η καρδία μου όταν μου γελά, στενοχωριέμαι όταν κλαίει.

Όμως πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω πως ιδανική μητέρα -βιολογική ή θετή- είναι η ευτυχισμένη γυναίκα. Η γυναίκα που κάνει το επάγγελμα που αγαπά, που βρίσκει χρόνο για τον εαυτό της και που εκτός από τις ανάγκες του παιδιού της, αφουγκράζεται και τις προσωπικές της ανάγκες. Μια άποψη, που συχνά μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλής.

Ταυτόχρονα, η μητρότητα συνεπάγεται για εμένα και μια τεράστια ευθύνη. Πρώτα, απέναντι σε αυτό το παιδί. Να το οπλίσω με όσα περισσότερα εφόδια μπορώ για την ενήλικη ζωή του και να του μεταδώσω αξίες και ιδανικά σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνία που γεννά βία, μισαλλοδοξία και φανατισμό. Να ξέρει ότι θα είμαι πάντα εκεί, ενεργά στα πρώτα χρόνια της ζωής του και διακριτικά στα επόμενα. Με τα λάθη μου, τα άγχη μου, τις αγωνίες μου, μα πάνω από όλα με την αδιαπραγμάτευτη αγάπη μου.

Mzia Natradze, Οικιακή Βοηθός, Γεωργία

Μεγάλη ευθύνη να είσαι μάνα, γιατί η ζωή έχει δυσκολίες, όχι μόνο χαρές, αλλά δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα. Είναι χαρά. Είναι δύναμη.

Για μένα το να είμαι μαμά είναι το πιο ωραίο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί στη ζωή μου. Να έχεις ένα παιδί, θεωρώ, ότι είναι δώρο από το θεό. Το παιδί σε κάνει ευτυχισμένη και σε αλλάζει και σένα την ίδια προς το καλύτερο. Το παιδί μου, το αγάπησα από την στιγμή που έμαθα ότι είμαι έγκυος. Φρόντιζα τον εαυτό μου, γιατί με αυτόν τον τρόπο φρόντιζα και το παιδί μου. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου μαζί με τη μεγάλη χαρά και την αγάπη, υπήρχε και ο φόβος να μην πάθει κάτι, να μην πονέσει. Γιατί όταν πονάει το παιδί σου, εσύ πονάς περισσότερο.

Η απόφαση να φύγω από την Γεωργία για να έρθω στη Ελλάδα μόνη μου και να δουλέψω ήταν η δυσκολότερη που πήρα στη ζωή μου. Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το φεύγεις μακριά από το παιδί σου και να μην έχεις πλέον την δυνατότητα να το βλέπεις καθημερινά. Να μεγαλώνει χωρίς εσένα.

Ήρθα εδώ και περνούσαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια μακριά της, αλλά έπαιρνα δύναμη σκεπτόμενη ότι δουλεύω για να είναι καλά αυτή.

Ακόμα και σήμερα δεν ξέρω αν πήρα τότε την σωστή απόφαση. Σκέφτομαι ότι από τη μια χρειαζόταν να φύγω και να αφησω το παιδί μου, για να να του προσφέρω μια καλύτερη ζωή. Αλλά από τη άλλη, το ξέρω ότι το παιδί θέλει τη μαμά του να το μεγαλώσει. Ξέρω ότι είναι λάθος να αφήσεις το παιδί σου, αλλά από την άλλη, είχα τόση μεγάλη ανάγκη να δουλέψω και διάλεξα αυτό τον δρόμο. Εχω σταθεί όμως και τυχερή, γιατί έχω η ίδια μια μαμά που με αγαπάει πολύ και η οποία ανέλαβε να μεγαλώσει την κόρη μου. Από εκείνη έπαιρνα και συνεχίζω να παίρνω δύναμη. Το ήξερα ότι την αφήνω σε καλά χέρια και ότι θα κάνει ό, τι καλύτερο μπορεί.

Προσπαθώ να της μιλάω συνέχεια, θέλοντας να καλύψω αυτή την απόσταση που μας χωρίζει. Πάντα της έλεγα ότι δεν είμαι μακριά γιατί δεν την αγαπάω, αλλά γιατί έτσι χρειάστηκε στη ζωή. Ότι υπάρχει μεγάλη αγάπη, ακόμα κι αν δεν βλέπουμε η μια την άλλη.

Μου δίνει μεγάλη δύναμη η μαμά μου. Με μεγάλωσε με αγάπη και με την ίδια αγάπη μεγάλωσε και την κόρη μου όσο εγώ ήμουν μακριά. Έχω καταλάβει ότι η αγάπη μεταξύ της μάνας και του παιδιού, δεν χάνεται όταν αγαπάς ειλικρινά και αληθινά. Δουλεύεις καθημερινά για αυτή την αγάπη και αυτή σου δίνει τη δύναμη να συνεχίσεις. Εμένα η μαμά μου, με έκανε πιο δυνατή. Είμαι πολύ ευτυχισμένη γιατί παρόλες τις δυσκολίες που έχω περάσει και τις καθημερινές μικρές στιγμές που έχω χάσει, δεν χάσαμε ποτέ την αγάπη.

Svitlana Bevza, Ιδρύτρια & Καλλιτεχνική Διευθύντρια της εταιρίας Bevza, Ουκρανία

Η αγάπη και η φροντίδα είναι οι βασικές αρχές μου, αλλά η προστασία τους είναι αυτό που έρχεται πρώτο αυτή την στιγμή.

Η μητρότητα για εμένα αυτή την στιγμή που η οικογένειά μου βρίσκεται σε κίνδυνο και η χώρα μου είναι σε εμπόλεμη κατάσταση είναι συνυφασμένη με την προστασία. Θέλω τα παιδιά μου να είναι και να αισθάνονται ασφαλή. Έφυγα από την Ουκρανία όταν ξεκίνησε ο πόλεμος. Ο σύζυγός μου έμεινε πίσω για να πολεμήσει. Ηταν μια πολύ δύσκολη απόφαση που έπρεπε να πάρω, αλλά τα παιδιά μου ήταν τρομοκρατημένα από τις βομβαρδισμούς που άκουγαν κάθε ημέρα. Μπήκαμε σε ένα λεωφορείο από το Κίεβο στο Λβιβ, Το ταξίδι διήρκησε 24 ώρες. Το όριο αποσκευών ήταν μια βαλίτσα και για τους τρεις μας. Μετά από δύο ημέρες συνεχούς μετακίνησης φθάσαμε στην Τσεχία. Έμεινα με τον 7χρονο γιο μου Μαρκ και την 3χρονη κόρη μου Άννα για ένα μήνα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου μιας μικρής πόλης της Τσεχίας. Τώρα βρισκόμαστε στην Πορτογαλία.

Είμαι μόνη μου με μια ξένη χώρα και προσπαθώ να είμαι όσο πιο θετική γίνεται για τα παιδιά μου. Κάθε μέρα πρέπει να βρίσκω λέξεις ελπίδας να τους λέω, να φαίνομαι δυνατή και χαρούμενη μπροστά τους αν και μέσα μου δεν είμαι καλά. Αλλά όταν με ρωτάνε για το μπαμπά τους δεν έχω κάποια απάντηση να τους δώσω. Δεν έχω δει τον σύζυγό μου εδώ και 2 μήνες, μάς λείπει πάρα πολύ και δεν ξέρω πότε και αν θα τον ξαναδώ.

Να είσαι μητέρα σε αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες σημαίνει διπλή υπευθυνότητα.Πρέπει να προστατεύω τα παιδιά μου από οποιοδήποτε άγχος και φόβο αισθάνονται λόγω της καινούριας, πρωτόγνωρης και δύσκολα κατανοητής κατάστασης στην οποία έχουν βρεθεί. Η αγάπη και η φροντίδα είναι οι βασικές αρχές μου αλλά η προστασία τους είναι αυτό που έρχεται πρώτο αυτή την στιγμή.