Ζητείται η αλήθεια

του Νίκου Σίμου

Τα χρόνια της Μεταπολίτευσης και ειδικά από το 1981 και μετά ειπώθηκαν από πολιτικά χείλη πολλά ψέμματα. Επί πολλά χρόνια οι ελπίδες του κόσμου ακύρωναν την λογική του κι έτσι τα ψέμματα ή οι υπερβολές εύρισκαν ευήκοα ώτα. Μέχρις ότου η σκληρή πραγματικότητα προσγείωσε απότομα την κοινωνία αλλά συγχρόνως την έβαλε απέναντι από το πολιτικό σύστημα. Η στάση αυτή της κοινωνίας αποτυπώνεται σήμερα τόσο στη διασπορά των ψήφων της όσο και στα υψηλά ποσοστά της αδιευκρίνιστης ψήφου.

Υπάρχουν ενδείξεις σαφείς ότι η επιφυλακτικότητα των πολιτών απέναντι στο πολιτικό

σύστημα και κυρίως απέναντι στην κάθε εξουσία παραμένει αμείωτη. Αυτή η πραγματικότητα επιβάλλει ιδιαίτερη προσοχή σε ό, τι λέγεται ειδικώς αν προέρχεται από κυβερνητικά χείλη. Πολύ περισσότερο τώρα που έχουμε μπει –ανεξαρτήτως του πότε θα γίνουν οι εκλογές- σε μία προεκλογική περίοδο.

Ο μακρύς αυτός πρόλογος έκρινα αναγκαίο να γίνει διότι και πάλι έχουμε μία αναντιστοιχία μεταξύ των όσων λέγονται από κυβερνητικής πλευράς και μάλιστα ως πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις και σχετικών δηλώσεων από την πλευρά των δανειστών οι οποίες ακυρώνουν τις διαβεβαιώσεις αυτές

Πριν από λίγες ημέρες υπήρξε διάψευση από το ΔΝΤ ότι είχε υποβληθεί ποτέ αίτημα για την απεμπλοκή της Ελλάδας από το Ταμείο. Αντιθέτως μετ΄επιτάσεως ελέγετο, εδώ, ότι η χώρα βγάινει από το ΔΝΤ και επιπλέον φεύγει η τρόϊκα.

Στη Βουλή κατά τη έναρξη της συζήτησης για την ψήφο εμπιστοσύνης, ο κυβερνητικός εισηγητής Μάκης Βορίδης ανέφερε ότι τα Μνημόνια τέλειωσαν. Ο δε πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στο Βloomberg είπε ότι η Ελλάδα μπορεί να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες τα επόμενα χρόνια, χωρίς την οικονομική βοήθεια από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ, με την προσθήκη ότι επιδιώκει τον τερματισμό της βοήθειας που λαμβάνει η Ελλάδα από το 2010 και την παραίτηση από τις δόσεις των δανείων για την επόμενη διετία.

Αντίθετες είναι οι απόψεις που διατύπωσε η κ. Λαγκάρντ όσον αφορά στην παρουσία του ΔΝΤ στη χώρα μας, θεωρώντας ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει ανάγκη «προληπτικής στήριξης» από του επισήμους πιστωτές της.

Αυτό είναι μία προειδοποίηση ότι το ΔΝΤ δεν είναι διατεθειμένο να φύγει από τη χώρα. Πόσο μάλλον όταν η αποχώρησή του αφήνει ένα χρηματοδοτικό κενό το οποίο από κάπου πρέπει ναν συμπληρωθεί.

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι το ιδανικό είναι να ισχύουν αυτά που λέει ο πρωθυπουργός. Όμως, ένας λαός ο οποίος έχει διαπιστώσει ότι πολλές φορές έχει παραπλανηθεί, το λιγότερο που απαιτεί είναι να γνωρίζει ποια είναι η αλήθεια. Διότι το μόνο που γνωρίζει καλά είναι ότι, τις διαψεύσεις, στην πράξη, των αισιόδοξων προοπτικών, τις πληρώνει ο ίδιος πανάκριβα.