«Στον αγροτικό τοµέα έχουν γίνει κακουργήµατα»

«Ο Σαµαράς είναι λαϊκός και η σκέψη του είναι σε θετική κατεύθυνση, παρόλο που είναι εγκλωβισµένος σε άπειρα προβλήµατα», δηλώνει ο πρόεδρος του συνεταιρισµού VAENI της Νάουσας Η ταβέρνα βρίσκεται απέναντι από το καζάνι του, στο χωριό Νέα Στράντζα. «Είµαστε όλοι πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη», δίνει το ιστορικό στίγµα του τόπου του. ∆ιερωτώµαι γιατί δεν υπάρχει κίνηση στους δρόµους. «Αυτές τις ηµέρες έχουµε τον τρύγο και είναι όλοι στα χωράφια», µε ενηµερώνει ως καθ’ ύλην αρµόδιος, αφού είναι και ο ίδιος αµπελουργός. «Το οινοποιείο µας θεµελιώθηκε το 1983 από τον υπουργό Γεωργίας Κώστα Σηµίτη. Σήµερα αριθµεί 220 παραγωγούς και απορροφά περίπου το 53% του ξινόµαυρου της ζώνης». Ο ίδιος εκλέγεται ανελλιπώς πρόεδρος του οινοποιητικού συνεταιρισµού VAENI από το 2002 και έχει γίνει πανελληνίως γνωστός για τις εξαγωγές των οµώνυµων κρασιών στην Κίνα. «Ξεκινήσαµε πριν από χρόνια τελείως µόνοι µας και µετά από προσπάθειες ετών καταφέραµε να εξάγουµε 500.000-600.000 φιάλες ετησίως. Βεβαίως, περάσαµε δυσκολίες, όπως πέρσι, που τέθηκε θέµα εξόδου της χώρας από το ευρώ, και πρόσφατα, µε το αντιντάµπινγκ που κάνουν οι Κινέζοι, αντιδρώντας στην απόφαση των Γερµανών να φορολογήσουν τα φωτοβολταϊκά τους». Με υπερηφάνεια µου αναφέρει ότι το ήµισυ και πλέον των ελληνικών εξαγωγών οίνου στην ασιατική χώρα είναι προϊόντα VAENI. «Ενα “∆αµασκηνό” σε παρακαλώ», παραγγέλνει το κρασί πριν από το φαγητό στον ανιψιό του, ιδιοκτήτη της ταβέρνας και παραγωγό, Στέλιο Φουντή. «Μην µπερδευτείς και φέρεις το δικό σου», χαριτολογεί σε ένα πλαίσιο άµιλλας παρά ανταγωνισµού. Τα πιάτα που καταφθάνουν είναι επίσης ντόπιες σπεσιαλιτέ: καπνιστός µπάτζος στη σχάρα, κλέφτικο (χοιρινό, µοσχάρι και ζυγούρι µαγειρεµένο στο αλουµινόχαρτο), κρέας στη στάµνα και σαλάτες λαχανικών. «Το ξινόµαυρο ήταν το µοναδικό κρασί που άντεχε στον διάπλου του Ατλαντικού», εκθειάζει τις αρετές του κρασιού που πίνουµε. «Εχει πλούσιο σώµα, φοβερά αρώµατα και, σε αντίθεση µε τις άλλες ποικιλίες γαλλικής προέλευσης, καµπερνέ σοβινιόν, µερλό, σιρά κ.ά., που µπορούν να καλλιεργηθούν παντού, από τη Νότιο Αφρική έως τη Χιλή, αυτό φύεται µόνο εδώ. Επίσης, η άµπελος µαζί µε την ελιά είναι η µακροβιότερη καλλιέργεια µε µηδενικά προβλήµατα, άρα αντιλαµβάνεται κανείς γιατί όλο και περισσότεροι αγρότες στρέφονται προς αυτήν». Μια αρνητική σκέψη σκιάζει το µυαλό του και του ζητώ να τη µοιρασθεί µαζί µου. «Με ενοχλεί που µας ισοπεδώνουν όλους όσοι ασχολούµαστε µε τη γεωργία, ότι ζούσαµε όλα αυτά τα χρόνια από τις επιδοτήσεις. Εµείς δεν έχουµε πάρει ούτε ένα ευρώ από πουθενά, διότι δεν προβλέπεται για τον οινοποιητικό τοµέα». Ο λόγος του γίνεται χειµαρρώδης και δεν τον διακόπτω. «Θα σας φέρω ένα προσωπικό παράδειγµα, για να αντιληφθείτε το µέγεθος του προβλήµατος. Οταν έπεισα τον γιο µου να γίνει κι αυτός αγρότης, υπήρχε ένα πριµ πρώτης εγκατάστασης, της τάξης των 40.000 ευρώ. Ξόδεψα 14.500 ευρώ για τη µεταβίβαση γης, συµβολαιογραφικά, εφορίες, υποθηκοφυλακεία κ.ά. Ξέρετε πόσα χρήµατα εισπράξαµε τελικά µετά από τρία χρόνια; 14.000 ευρώ. Ούτε τα έξοδα δεν βγάλαµε. Παρ’ όλα αυτά, ούτε ο ίδιος ούτε κι εγώ µετανιώνουµε για την απόφασή µας να ασχοληθούµε µε τη γη. Αγαπάµε τη δουλειά µας και πιστεύουµε ότι, µαζί µε τη ναυτιλία και τον τουρισµό, η γεωργία θα είναι ο τρίτος πυλώνας της ανάπτυξης». Ο Γιώργος Φουντούλης θεωρεί ότι ένα από τα καλά της κρίσης είναι ότι οι νέοι γυρίζουν στα χωριά τους και ασχολούνται µε τη γεωργία. «Στον αγροτικό τοµέα έχουν γίνει κακουργήµατα, αλλά εµείς δεν γονατίζουµε. Εχουµε εξωστρεφή σκέψη και παλεύουµε καθηµερινά, παρότι δεν έχουµε βοήθεια από κανέναν, ιδίως από το τραπεζικό σύστηµα». ∆ηµοτικός σύµβουλος και αντιδήµαρχος Νάουσας επί σειράν ετών, χωρίς να ανήκει στον ίδιο πολιτικό χώρο µε τον πρωθυπουργό, δεν διστάζει να δηλώσει την έκπληξή του για τον Αντώνη Σαµαρά. «Τον γνώρισα προσωπικώς στο επιχειρηµατικό ταξίδι που µας κάλεσαν στην Κίνα και δεν τον περίµενα τόσο ορθό. Είναι λαϊκός και η σκέψη του είναι σε θετική κατεύθυνση, παρόλο που είναι εγκλωβισµένος σε άπειρα προβλήµατα». Την ώρα που έρχεται το επιδόρπιο, ένα ραβανί µε παγωτό, και ο «∆αµασκηνός» κυλά γλυκά στον ουρανίσκο, µου αφιερώνει τους στίχους ενός δηµώδους τραγουδιού: «Κρασί ωσάν της Νάουσας το φέρουν στο µαντήλι».