Η μεγάλη συνωμοσία του Γιώργου Παπανδρέου

Του Γιώργου Κατσίγιαννη, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Μετά τον «ανένδοτο» που κήρυξε ο Γιώργος Παπανδρέου εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου, με αίτημα την «αλλαγή» ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, ο πρώην πρωθυπουργός πραγματοποιεί ολοκληρωτική αντεπίθεση, προχωρώντας στην ανακοίνωση νέου κόμματος και χρεώνοντας την ευθύνη για τη διάσπαση

του Κινήματος στην άρνηση του διαδόχου του να ανοίξει τις διαδικασίες για έκτακτο συνέδριο και εκλογή νέου αρχηγού από τη βάση. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, ο κύβος ερρίφθη την Πέμπτη το βράδυ, σε μυστική συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του Ιδρύματος της οικογένειας Παπανδρέου, στην οδό Πειραιώς. Εκεί ο πρώην πρωθυπουργός με τους στενούς συνεργάτες του Χ. Παμπούκη, Ρ. Βάρτζελη και Π. Γερουλάνο και τον αδελφό του, Νίκο, συζήτησαν λεπτομερώς τις επόμενες κινήσεις τους, πιστεύοντας πλέον ότι ο Ευ. Βενιζέλος δεν πρόκειται να ανταποκριθεί στην πρόταση Παπανδρέου για έκτακτο συνέδριο και εκλογή νέας ηγεσίας πριν από την έναρξη των διαδικασιών για την ανακήρυξη νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Στην εμπιστευτική αυτή συνάντηση, που διήρκεσε πάνω από πέντε ώρες και θύμιζε νύχτα μεγάλης συνωμοσίας για την αρχή του τέλους της παραμονής του Ευ. Βενιζέλου στην ηγεσία της Δημοκρατικής Παράταξης, εκτός από τον Γ. Παπανδρέου προήδρευσαν διαδοχικά οι Χ. Παμπούκης και Νίκος Παπανδρέου, ενώ συμμετείχαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Θάνος Μωραΐτης, Φίλιππος Σαχινίδης και Κώστας Τριαντάφυλλος. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, στο «πάνελ» παρέστη και γνωστός δημοσκόπος, ο οποίος παρουσίασε στοιχεία για το πώς υποδέχεται η κοινή γνώμη τη δημιουργία ενός κόμματος υπό τον Γ. Παπανδρέου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, αυτό που αναφέρθηκε είναι ότι «ξεκινάμε με ένα 8%». Προς επίρρωση αυτών, υπάρχει βάσιμη πληροφορία ότι η οικογένεια Παπανδρέου έχει κατοχυρώσει στο Πρωτοδικείο της Πάτρας την ονομασία του νέου κόμματος. Οπως είχαν αποκαλύψει τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» πριν από λίγους μήνες, σε περίπτωση που εισέλθει στη μάχη των εκλογών, το περιεχόμενο του ονόματος θα παραπέμπει στον «ανένδοτο», την «αλλαγή» και τη «Δημοκρατία», έννοιες αναπόσπαστες με την ιστορική παράδοση των Παπανδρέου.
Μάλιστα, κατά τη σύσκεψη εξετάστηκε το ενδεχόμενο ο Γ. Παπανδρέου να παραστεί αύριο στις εορταστικές εκδηλώσεις του πολιούχου της Πάτρας Αγίου Ανδρέα, ώστε να δώσει το σήμα της «Δημοκρατικής αλλαγής», με μια δήλωση από τη γενέτειρα των Παπανδρέου, όπως είχε κάνει και το 2004, στη «μεγάλη πορεία προς τον λαό», που είχε ως αφετηρία το Καλέντζι Αχαΐας.

Ο Γιώργος Παπανδρέου αναγκάζεται να επισπεύσει τις πρωτοβουλίες του επειδή αντιλαμβάνεται ότι ο Ευ. Βενιζέλος επιχειρεί να «κρυφτεί» πίσω από τον Αντ. Σαμαρά, πιέζοντας για την άμεση έναρξη των διαδικασιών για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, ώστε να εγκλωβίσει το στελεχικό δυναμικό της παράταξης σε ιδιοτελείς στρατηγικές. Ο πρώην πρωθυπουργός έχει ενημερωθεί από την Προεδρία της Δημοκρατίας ότι ο Ευ. Βενιζέλος είναι υπέρμαχος της «εδώ και τώρα» προσπάθειας για την ανακήρυξη του διαδόχου του Κάρολου Παπούλια, με τον οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου φέρεται να δείπνησε προ ημερών στα βόρεια προάστια.
Πλέον, οι «πυρήνες» των παπανδρεϊκών ανασυντάσσονται προκειμένου να κλιμακώσουν την πίεση προς τον Ευ. Βενιζέλο, καθώς περιφερειακές και νομαρχιακές οργανώσεις στέλνουν επιστολές στη Χαριλάου Τρικούπη ζητώντας τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου. Οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει τον συντονισμό των δράσεων για την «ανατροπή» του Ευ. Βενιζέλου χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: Τους βουλευτές, τους εξωκοινοβουλευτικούς και τους «μουτζαχεντίν» του Διαδικτύου.
Στην παρούσα φάση υπάρχουν επτά βουλευτές έτοιμοι να ασπαστούν οποιαδήποτε απόφαση πάρει ο πρώην πρωθυπουργός. Πρόκειται για τους Φ. Σαχινίδη, Θ. Μωραΐτη, Σ. Κεδίκογλου, Ν. Σηφουνάκη, Γ. Ντόλιο, Α. Γκερέκου και Κ. Τριαντάφυλλο. Επίσης, τις θέσεις του υιοθετούν οι Μ. Χρυσοχοΐδης, Β. Κεγκέρογλου κ.ά.
Οι εξωκοινοβουλευτικοί που επίσης στηρίζουν τη πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου είναι οι Δ. Ρέππας, Κ. Λαλιώτης, Φ. Πετσάλνικος, Γ. Ραγκούσης, Χ. Παμπούκης, Π. Γερουλάνος, Γ. Πεταλωτής, Μ. Οθωνας, Δ. Δρούτσας, Σ. Ξυνίδης και Μ. Καρχιμάκης, ενώ θετικός εμφανίζεται και ο Γ. Παναγιωτακόπουλος.
Τη γενική επίβλεψη της «διαδικτυακής» προπαγάνδας των θέσεων του πρώην πρωθυπουργού έχει ο στενός συνεργάτης του Τάσος Συκάκης. Στο ερώτημα εάν ο Γ. Παπανδρέου ενδιαφέρεται να ηγηθεί του νέου κόμματος, η απάντηση δεν περιορίζεται στο «ναι» ή το «όχι», καθώς αυτό που προέχει για τον ίδιο είναι πλέον να στερήσει τη δυνατότητα εισόδου στη «Δημοκρατική Παράταξη» του Ευ. Βενιζέλου στη Βουλή. Συνεπώς, με εγγυητή τον ίδιο, δίχως να θέλει να «προσποριστεί» το Προεδρικό αξίωμα, θα προωθήσει μια φρέσκια συλλογική ηγεσία, απολύτως ελεγχόμενη. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τα πρόσωπα που θα κληθούν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο νέο εγχείρημα είναι οι Φ. Σαχινίδης, Π. Γερουλάνος, Γ. Ραγκούσης και Θ. Μωραΐτης.

Βάζει βέτο για Καραμανλή στην Προεδρία

«Οι Παπανδρέου δεν είναι αποστάτες, δεν ρίχνουν κυβερνήσεις, εκτός εάν το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου τολμήσει να προτείνει για υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κώστα Καραμανλή». Η προειδοποίηση αυτή έρχεται από στενό συνεργάτη του Γιώργου Παπανδρέου και απηχεί στον απόλυτο βαθμό το «βέτο» του πρώην πρωθυπουργού απέναντι στην προοπτική ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είναι ο πρώην αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, αναφερόμενος στον Κ. Καραμανλή, τον χαρακτηρίζει «πρωθυπουργό της χρεοκοπίας», ενώ, όπως έχει εξηγήσει σε συνομιλητές του, «όσο περνάει από το χέρι μου, αυτό δεν πρόκειται να το επιτρέψω». Σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου, «εξ αιτίας του Κ. Καραμανλή βάλαμε τη χώρα στο Μνημόνιο και ο λαός πλήρωσε τα σπασμένα της δικής του διακυβέρνησης».
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο πρώην πρωθυπουργός, απαντώντας στους ισχυρισμούς του Ευ. Βενιζέλου ότι επιδιώκει να προκαλέσει αποσταθεροποίηση στη χώρα και την κυβέρνηση, υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: «Η αποσταθεροποίηση της χώρας έχει ξεκινήσει από τότε που κατέρρευσε το περίφημο success story. Ακολούθησαν το Παρίσι και το Βερολίνο, με τις γνωστές δηλώσεις ότι φεύγουμε από το Μνημόνιο. Εάν όλα αυτά είχαν γίνει επί της δικής μου πρωθυπουργίας, θα μας είχαν διώξει με τα ελικόπτερα. Εγώ ακόμη και όταν καταψήφισα τη ρύθμιση για τις τράπεζες, το έκανα έχοντας προηγουμένως διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να πέσει η κυβέρνηση.»

Τα αποσταθεροποιητικά παιχνίδια του Παπανδρέου

Του Νίκου Σίμου, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Ως προέκταση «αμερικανικού δακτύλου» ερμηνεύεται η αιφνίδια δραστηριοποίηση του Γιώργου Παπανδρέου, με στόχο το ΠΑΣΟΚ, καθώς έθεσε ευθέως θέμα ηγεσίας στο κόμμα.
Οι εκτιμήσεις, που θεμελιώνονται και σε σχετικές πληροφορίες, λαμβάνουν υπ’ όψιν τον χρόνο που εκδηλώνεται η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού. Τη στιγμή δηλαδή που η κυβέρνηση Σαμαρά επιχειρεί ανοικτά να προβάλλει αντιστάσεις στην τρόικα και να διαπραγματευθεί όρους εξόδου από τα Μνημόνια, ο Γιώργος Παπανδρέου κάνει άνω-κάτω το ΠΑΣΟΚ. Με τον τρόπο αυτό δημιουργεί μείζον ζήτημα στο ένα κόμμα της συγκυβέρνησης και, συγχρόνως, την αποδυναμώνει, ώστε να είναι ασθενής η διαπραγματευτική της δυνατότητα, που αποβλέπει, πρώτιστα, στην απομάκρυνση του τελούντος υπό τον έλεγχο και την καθοδήγηση των ΗΠΑ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Ο ρόλος Παπανδρέου, κατά συνέπεια, στην περίπτωση αυτή, είναι καθαρώς αποσταθεροποιητικός, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα άλλο σκηνικό, κοντά προφανώς σε αυτό που θα συνέφερε τις ΗΠΑ και το οποίο δεν απαλλάσσει την Ελλάδα -ακόμη τουλάχιστον- από το ΔΝΤ. Αλλωστε -θυμίζουμε- το Ταμείο το έφερε «από την πίσω πόρτα» ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός, καθώς, κατά δήλωση του τότε γενικού διευθυντού του Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, είχε σχετικές διερευνητικές συζητήσεις με τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ αρκετούς μήνες πριν αναλάβει την εξουσία! Ενα άλλο αξιοσημείωτο στοιχείο των σχετικών εκτιμήσεων για την παρέμβαση Παπανδρέου είναι ότι «οι πρωτοβουλίες» του εκδηλώνονται πριν από την οριστικοποίηση των συμμετοχών στην εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων της ελληνικής ΑΟΖ, στην οποία έχουν βλέψεις και οι ΗΠΑ.

Τις κινήσεις αυτές του Γιώργου Παπανδρέου τις παρακολουθεί με ανησυχία το Μαξίμου, δεδομένου ότι η διχοτόμηση του ΠΑΣΟΚ ή η δημιουργία συνθηκών τέτοιων μέσα στο κόμμα αυτό που θα καθιστούν δυσχερή τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση οδηγούν στην πτώση της. Αυτήν την προοπτική επιθυμεί να ανακόψει ο πρωθυπουργός, τα δε σχετικά σενάρια προς την κατεύθυνση αυτή είναι:

(α) Η συντόμευση των διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς από το Μαξίμου θεωρούν ότι έχει εξασφαλισθεί ο απαιτούμενος για την εκλογή αριθμός βουλευτών, με τις διαρροές να μιλούν μάλιστα για 182. Εξ ου προφανώς και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εξασφαλίσει και εκείνος τις 121 αρνητικές ψήφους.

(β) Ο πρωθυπουργικός ελιγμός της άμεσης προσφυγής στις κάλπες.

Και τα δύο σενάρια ενέχουν το εξής ρίσκο: Αν οδηγηθούμε σε εκλογές, όχι μόνο επειδή θα το έχει επιδιώξει ο κ. Σαμαράς, αλλά και επειδή οι λάθος υπολογισμοί δεν έχουν εξασφαλισμένους τους 180, τότε ουσιαστικώς και στις δύο περιπτώσεις με ευθύνη του πρωθυπουργού οδηγείται η χώρα σε εκλογική περιπέτεια, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την οικονομία. Και, μάλιστα, όταν όλες οι δημοσκοπήσεις που έχουν διενεργηθεί -και βεβαίως και αυτές που γίνονται εβδομαδιαίως για λογαριασμό των «Παραπολιτικών»- δείχνουν ότι η κοινή γνώμη δεν ευνοεί την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Πόσω μάλλον αν αυτές προκύψουν από πολιτικούς ελιγμούς ή παιχνίδια. Πέραν, δε, αυτού, θα έχει επιβεβαιωθεί κατά τρόπο τρανό ότι ο ελιγμός Παπανδρέου όντως αποσταθεροποίησε την κυβέρνηση και έφερε το αποτέλεσμα που οι πρωτοβουλίες του πρώην πρωθυπουργού, με έξωθεν υποκίνηση, επιθυμούσαν!

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ. Ενας άλλος στόχος που θα εξυπηρετούσε την αμερικανική πλευρά μέσω της δυναμικής επανεμφάνισης του Γιώργου Παπανδρέου είναι ο εξής: Είτε κατορθώσει να ανατρέψει τον Ευάγγελο Βενιζέλο και να πάρει αυτός το κόμμα στα χέρια του, είτε δημιουργήσει ένα άλλο κόμμα, το οποίο ασφαλώς θα επιτύχει υψηλότερο ποσοστό από το σημερινό ΠΑΣΟΚ, θα αποτελεί μια «βάση» ελέγχου του Αλέξη Τσίπρα. Ο έλεγχος αυτός θεωρείται αναγκαίος από τον αμερικανικό παράγοντα, στην περίπτωση που αναλάβει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι ο Τσίπρας κάνει προσπάθειες για να πείσει για την ειλικρίνεια της στροφής του προς τον πολιτικό ρεαλισμό. Με άλλα λόγια, ο έλεγχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί άμεσα μεν στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδεχόταν σε μια κυβερνητική συμμαχία το ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, έμμεσα δε με την ύπαρξη ενός άλλου κόμματος της Κεντροαριστεράς, το οποίο θα πίεζε προς κατευθύνσεις που θα συνέφεραν τα αμερικανικά συμφέροντα. Κι αυτό διότι κάθε ελληνική κυβέρνηση εδώ και καιρό είναι ευάλωτη, με ανοικτό το οικονομικό μας πρόβλημα...