Ανασχηματισμοί ως τακτικές

του Νίκου Σίμου

Οι ανασχηματισμοί, όπως έχει αποδείξει η πολιτική εμπειρία δεν ήταν πάντοτε κινήσεις ουσίας αλλά και ελιγμοί που εξυπηρετούσαν πολιτικές σκοπιμότητες. Οι πληροφορίες των τελευταίων ημερών αναφέρουν ότι η προοπτική μιας πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, χωρίς να έχει αποκλεισθεί τελείως, είτε ως πρωθυπουργική τακτική είτε εξ αιτίας «πολιτικού ατυχήματος», έχει υποκατασταθεί, ως προς την επικοινωνιακή σκοπιμότητα, από το ενδεχόμενο ενός ανασχηματισμού.

Εφ’ όσον τίθεται θέμα ενός τέτοιου ενδεχόμενου, σημασία έχει να δούμε τι θα εξυπηρετήσει και βεβαίως

αν έχει θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία, που προφανώς είναι και το ζητούμενο.

Στην περίπτωση που αποφασίσει ο πρωθυπουργός να αναδομήσει το υπουργικό χαρτοφυλάκιο το επίκεντρο μιας τέτοιας αναδόμησης μοιάζει να είναι ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών. Για πολλούς λόγους. Πρώτον διότι αυτός έχει συγκεντρώσει τα πυρά και βουλευτών –και όχι μόνο της αντιπολίτευσης- αλλά και της κοινωνίας. Καλώς ή κακώς. Μολονότι είναι βέβαιο ότι δεν λαμβάνει μόνος του τις σχετικές αποφάσεις, εν τούτοις έχει αποδειχθεί ότι ορισμένες πρωτοβουλίες του μπορεί να ήταν και ερήμην του Μαξίμου. Λογικό από μία πλευρά όταν σε περιβάλλουν με τέτοια εμπιστοσύνη.

Ο κ. Στουρνάρας, πέραν του ότι είναι ο μόνιμος στόχος των πυρών τους τελευταίους μήνες, έχει αποτελέσει και την αφορμή, αμέσως ή εμμέσως ώστε να έχει περιορισθεί αριθμητικώς η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, με ό, τι και αν αυτό σημαίνει για την κυβερνητική σταθερότητα της συμπολίτευσης.

Ας μη λησμονεί όμως ο πρωθυπυργός –ο οποίος είναι θεμιτό να κάνει οποιαδήποτε κίνηση τακτικής υπαγορεύει το συμφέρον της κυβέρνησης και, κυρίως, η διατήρησή της στην εξουσία- ότι ο υπουργός του επί της Οικονομίας είναι απλώς το δένδρο. Άλλο είναι το δάσος. Επιπλέον σε μία δύσκολη –ακόμη για τη χώρα- στιγμή ένας ανασχηματισμός πρέπει να αποβλέπει στη διόρθωση ατελειών στην κυβερνητική λειτουργία ώστε αυτή να καταστεί πιο εύρυθμη και πιο αποτελεσματική. Είναι δε προφανές ότι δεν καθίσταται η λειτουργία αυτή αποτελεσματικότερη με εξιλαστήρια θύματα. Ειδικώς μάλιστα όταν αυτά έχουν ήδη κάνει τη ζημιά τους και στην τσέπη των πολιτών αλλά και στην εικόνα της κυβέρνησης.

Μία τελευταία παρατήρηση. Οι ανασχηματισμοί ως πολιτική έννοια συγκεκριμένης τακτικής έχουν απαξιωθεί έως και γελοιοποιηθεί, εδώ και πολλά χρόνια από τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος για να ικανοποιεί τις φιλοδοξίες των μελών της κοινοβουλευτικής του ομάδας δεν είχε υπουργοποιήσει μόνο τον... γνωστό θυρωρό του μακαρίτη του Γιώργου Κατσιφάρα. Επομένως η λογική λέει ότι δεν θα πρέπει η κυβέρνηση να μιλάει για ανασχηματισμό επειδή έχει αρχίσει να αποτελεί κώλυμα ο Γιάννης Στουρνάρας. Ας τον τιμωρήσει, ικανοποιώντας και τα ένστικτα της κοινής γνώμης, πού ούτως ή άλλως έχει τα δίκια της, καθαιρώντας τον, αλλά και μη επιβραβεύοντάς τον με θέσεις όπως αυτές που βλέπουν το φως της δημοσιότητος.