Αδιέξοδο!

Η διαφοροποίηση στελεχών του κυβερνώντος κόμματος από τα όσα σκέπτεται κι αποφασίζει η κυβέρνηση είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και κείμενο μέσω του οποίου μέλη των κυβερνητικών και κομματικών οργάνων διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους γνωστοποιώντας -σε ποιον άραγε- ότι ελάχιστα κομμάτια του πάζλ των διαπραγματεύσεων και τις πραγματικές διαθέσεις της ηγεσίας, γνωρίζουν. Επισημαίνοντας παράλληλα, ότι τα πράγματα έχουν φτάσει στο μεταίχμιο και σε λίγο θα είναι αργά για όποια αναστρέψιμη πορεία της χώρας.

Ενδεχομένως έχουν δίκιο.

Προφανώς είναι ανενημέρωτοι, μπερδεμένοι

κι απογοητευμένοι διαπιστώνοντας ότι οι 100 πρώτες μέρες διακυβέρνησης δεν είναι ακριβώς αυτό που επιθυμούσαν. και είχαν υποσχεθεί προεκλογικά.

Όμως, υπάρχει ένα «όμως» που δείχνει να μην περιλαμβάνεται στο σύνολο του προβληματισμού τους -όχι τουλάχιστον στη θέση που του αρμόζει- Αυτό το «όμως» αφορά το..υπόλοιπο Ελλάδας.

Όλον αυτόν τον κόσμο που κοντεύει να πάθει παράκρουση περνώντας με την ταχύτητα του φωτός από τον πανικό στην εκλογίκευση κι από την αβεβαιότητα στην απάθεια αντιμετωπίζοντας όλα όσα καθημερινά τους συμβαίνουν.

Κάθε μέρα που περνάει πλέον οι Έλληνες αποκτούν νέα ταλέντα.

Αφού διέσχισαν με επιτυχία τους σκοτεινούς δρόμους των λογιστικών αναλύσεων, με ικανότητα πλέον και σε διορθωτικά σλάλομ επί των φορολογικών τους δηλώσεων και ικανοί όχι μόνο να παρακολουθούν αλλά συχνά και να διορθώνουν τους ανά την επικράτεια φοροτεχνικούς που έχουν φτάσει στα όρια τους με τις συνεχείς αλλαγές, υποδείξεις κι επαναπροσδιορισμούς νόμων και άρθρων, αισθάνονται έτοιμοι για νέους ορίζοντες.

Πολιτικοί αναλυτές, οικονομολόγοι κι όπως πάει η κατάσταση οσονουπω και μελλοντολόγοι...

Βουτιά στη γνώση με μια εσάνς ικανοποίησης κάθε φορά που άλλος ένας λογαριασμός έχει πληρωθεί.

Συνειδητοποιώντας επιτέλους ότι πραγματική ευτυχία είναι να έχεις πάει σουπερ μάρκετ να έχεις πληρώσει στεγαστικό, ΔΕΗ, το φροντιστήριο του παιδιού και γυρίζοντας σπίτι να έχεις κάνει την υπέρβαση αγοράζοντας ψωμί, γάλα και φρέσκα κεκάκια από τα ρέστα που περίσσεψαν.

Η καθημερινή προπόνηση προκειμένου να κατανοηθούν δηλώσεις και απαιτήσεις έδωσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία σε όλους να ξεσκονίσουν τα αγγλικά τους και σε μια πιο εμπνευσμένη μερίδα πολιτών που επιμένουν όχι μόνο να γνωρίζουν αλλά να έχουν και άποψη την ευκαιρία για εκμάθηση γαλλογερμανικών - εσχάτως και Κινεζικών- με ταχύρρυθμες διαδικασίες.

Κι αν κάποτε φτάσει η ευλογημένη στιγμή πού όλα αυτά τελειώσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος θα χρειαστεί να μελετήσουν με μεγάλη προσοχή όχι τον τρόπο και τις ντρίπλες μιας αέναης διαπραγμάτευσης, τις αντιπαραθέσεις, τις οικονομικές τρικλοποδιές και τα πολιτικά τερτίπια, αλλά κυρίως τον τρόπο που τούτος εδώ ο λαός άντεξε, πόσοι και με ποιο τρόπο άντεξαν ,που βρήκαν στήριγμα, πως συνέχιζαν να δουλεύουν να χαμογελούν στα παιδιά τους να χαϊδεύουν το χέρι του συντρόφου τους.

Δεν γνωρίζουμε αν στο άμεσο μέλλον μας συμβεί κάτι θετικό ή κάτι αρνητικό. Αν τελικά τα βγάλουμε πέρα ή γονατίσουμε κατάκοποι στη μέση του δρόμου. Αν το τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών των προσπαθειών θα βγάλει κάπου. Αυτό που σίγουρα ξέρουμε και που πρέπει να το μάθετε κι εσείς είναι ότι τα όρια μας ξεπεράστηκαν. Κι αυτό δεν έχει επιστροφή