Πόπη Τσαπανίδου: «Έχω ζήσει τα πάντα στο maximum»

Είναι Δευτέρα μεσημέρι, μόλις τέσσερις μέρες ύστερα από τον 15αύγουστο. Φτάνει στο ραντεβού μας με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Είναι απλή, άβαφη και φορά ένα αέρινο φόρεμα που προδίδει την διάθεση που έχει να συνεχίσει της διακοπές της. «Έτσι ακριβώς. Έκανα ένα μικρό διάλειμμα και συνεχίζω», μου λέει γελώντας, ενώ μόλις έχει επιστρέψει από μια ονειρεμένη εξόρμηση στην Πάρο και τις μικρές Κυκλάδες. Έχω απέναντί μου την Πόπη Τσαπανίδου.

Αλλά επίσης έχω απέναντί μου την Πόπη που είναι το ίδιο γοητευτική και ενδιαφέρουσα, χωρίς μακιγιάζ,

έντονες βλεφαρίδες και ψιλοτάκουνες  γόβες. Πάντα την είχα στο μυαλό μου ως μια δημοσιογράφο και παρουσιάστρια που εργάζεται 24 ώρες το 24ωρο, μια γυναίκα workaholic. «Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν ποτέ εργασιομανής. Απλά, η φύση της δουλειάς είναι τέτοια που δεν έχεις ωράριο. Στην τηλεόραση πρέπει να είσαι πάντα σε συναγερμό, ειδικά αν παρουσιάζεις μια ζωντανή ενημερωτική εκπομπή, που υπογράφεις και έχεις και μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων που συνεργάζεσαι και το μέλλον τους εξαρτάται από εσένα. Είναι μεγάλο το βάρος και η ευθύνη».

«Έπρεπε μόνη μου να βρω τα πατήματά μου σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον»

Σε ηλικία μόλις 16 ετών ξεκίνησε να γράφει τα πρώτα της κείμενα στην εφημερίδα «Μακεδονία». Το 1998 εργάστηκε στην τηλεόραση και πλέον μετρά πάνω από 20 χρόνια τηλεοπτικής παρουσίας.  Στην αξιόλογη πορεία της ως δημοσιογράφος και ρεπόρτερ έχει καλύψει σημαντικά γεγονότα.

«Έχω βρεθεί σε εμπόλεμες ζώνες, έχω κάνει πολλές συνεντεύξεις και θυμάμαι αρκετά περιπετειώδη περιστατικά που βίωσα σε αυτή τη δουλειά, όπως για παράδειγμα μια χρονιά στην Ξάνθη που εργαζόμουν ως ρεπόρτερ στο Mega και ανέβηκα σε στρατιωτικό ελικόπτερο, προκειμένου να καλύψουμε τις πλημμύρες. Κάποια στιγμή τα πράγματα δυσκόλεψαν πάρα πολύ και σχεδόν με τράβηξαν από το έδαφος για να ανέβω στο ελικόπτερο, διότι ο καιρός είχε χειροτερέψει και έπρεπε απογειωθούμε και να φύγουμε από το σημείο. Ακόμα μια συνάντηση που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν εκείνη με τον διπλωμάτη και πολιτικό Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε, ο οποίος την περίοδο 1985-1991 ήταν ο πανίσχυρος υπουργός εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης. Ήμουν μόλις 25 χρονών», περιγράφει στο People.

Όση ώρα την ακούω να μου περιγράφει τις στιγμές που έζησε μέσα από το ρεπορτάζ, φέρνω ασυναίσθητα αμέσως στο μυαλό μου την εικόνα ενός τολμηρού κοριτσιού, που παρ’ όλες της δυσκολίες που της έτυχαν σε πολύ τρυφερή ηλικία (έχασε τον σύζυγό της όταν ήταν 25 ετών και ήδη μητέρα τριών ανήλικων παιδιών), κατάφερε να ξεχωρίσει και να πετύχει.

«Όντως έμεινα πολύ μικρή μόνη, με τις ευθύνες τριών παιδιών. Η οικογένειά μου είχε τα απαραίτητα και πέρα από την απεριόριστη αγάπη και την απέραντη ψυχική και συναισθηματική στήριξη, δεν μπορούσαν να με στηρίξουν οικονομικά. Έπρεπε μόνη μου να βρω τα πατήματά μου σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπως είναι αυτό της δημοσιογραφίας. Ρίσκαρα, διότι πήγαινα στο άγνωστο, με σκοπό να ξεχωρίσω από την μάζα και να εξελιχθώ επαγγελματικά. Και όλο αυτό δεν έγινε για προσωπικό όφελος και ματαιοδοξία, αλλά και για να φροντίσω την οικογένειά μου. Αυτό ήταν το πρωταρχικό μου μέλημα. Η δική μου εμπειρία έδειξε πως μόνο όταν ρισκάρεις και δεν μένεις στάσιμος πας μπροστά».

«Ποτέ δεν είπα ψέματα στα παιδιά μου»

Τα τελευταία χρόνια είναι της μόδας το life coaching. Ο δικός της «life coacher» στα απρόοπτα και δυσάρεστα της ζωής, ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος, φίλος της οικογένειας, που χωρίς εκείνη να μπορεί να το καταλάβει τότε, ούσα πιτσιρίκα, της έδωσε πολύτιμα εφόδια για την μετέπειτα ζωή της.

«Ο δικός μου καθοδηγητής ήταν ένας καλοσυνάτος παππούς, φίλος της μητέρας μου, ο οποίος πέθανε σε ηλικία πάνω από εκατό ετών όταν εγώ ήμουν περίπου επτά. Αυτός λοιπόν ο παππούς, ταξίδευε συχνά στο Θιβέτ και όταν επέστρεφε μου έφερνε παιδικά βιβλία για yoga. Αυτά τα βιβλία με έμαθαν ασυναίσθητα να κάνω διαλογισμό, να φροντίζω το σώμα μου να βάζω στόχους και να ονειρεύομαι από μικρό παιδί. Εκείνη την εποχή δεν μπορούσα να τα καταλάβω και να τα συνειδητοποιήσω, αλλά στην πορεία της ζωής μου, ανακάλεσα πολλά πράγματα από τα ‘’σποράκια’’ που μου έδινε τότε αυτός ο οικογενειακός φίλος της μητέρας μου. Σποράκια γνώσης που χωρίς να το καταλαβαίνω, μου άνοιγαν τον ορίζοντα. Τα δύσκολα που έρχονται, πάντα τα παρομοιάζω με μια τρικυμία και εγώ να είμαι πάνω σε μια βάρκα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων, έχει μέσα του κάποια σωσίβια, τα οποία και θα πιάσει για να σωθεί από την τρικυμία. Απλά δεν ψάχνει να τα βρει. Τα βιβλιαράκια του παππού που μου έφερνε από το Θιβέτ, ήταν το δικό μου σωσίβιο. Ως μητέρα, αυτά τα σποράκια, έδωσα και εγώ στα δικά μου παιδιά, ώστε να τους αφαιρέσω το φόβο και να τους εξηγήσω πως στην ζωή μπορούν να καταφέρουν τα πάντα».

Δεδομένου πως ήταν μια νεαρή εργαζόμενη μητέρα τριών παιδιών, το καθημερινό της πρόγραμμα μέχρι και να ενηλικιωθούν ήταν αρκετά δύσκολο. «Τα παιδιά μου γνώριζαν πως η φύση της δουλειάς μου, απαιτούσε πολλές ώρες εκτός σπιτιού. Ποτέ δεν τους είπα ψέματα και δεν ήμουν από τις μαμάδες που προσποιούταν πως είναι ξεκούραστη και χαλαρή, ενώ ήταν κομμάτια. Προσπάθησα, όμως, πολύ να μην ακυρώνω πράγματα, τα οποία τους έταζα, όπως προσπάθησα πολύ να μην με έχουν και ως πρότυπο. Αυτό το πρότυπο της μάνας που πέφτει βαρύ στα κορίτσια. Σαφώς και περάσαμε και εμείς τις δυσκολίες στην επικοινωνία μας. Εδικά η μεγάλη μου κόρη, πέρασε ζόρικη εφηβεία, καθώς είχε βιώσει και την απώλεια του πατέρα της. Οι δίδυμες, με λυπήθηκαν λίγο».

Ουσιαστικά, η Πόπη μεγάλωσε κι εκείνη μαζί με τα παιδιά της και προσπαθούσε να συνδυάζει αρμονικά όλους του ρόλους: Εκείνον της μητέρας, της γυναίκας, της δημοσιογράφου. «Δεν θυσίασα κάτι από τα τρία, απλά αναγκαστικά κάποιο από τα τρία έμενε πίσω, αλλά στην πορεία ερχόταν ξανά μπροστά. Από την άλλη, πρέπει να σου πω ότι πάντα ήμουν μοναχικός άνθρωπος, δεν είχα πολλές παρέες. Ακόμα και τώρα δεν έχω πολλές παρέες. Οι κοντινοί μου άνθρωποι είναι μετρημένοι. Κάνω, όμως, καλή παρέα με τον εαυτό μου», λέει γελώντας.

Οι μοναχικοί άνθρωποι, συνήθως κρύβουν και ένα μυστήριο. Είναι αυτό που λέμε μυστήρια τρένα. «Γνωστούς έχουμε πολλούς. Για να πω, όμως, πως έχω έναν φίλο, θα πρέπει πρώτα να του έχω ανοίξει την ψυχή μου, να σεβαστώ απόλυτα τις αρχές και τις ιδέες του. Και στο λέω αυτό γιατί και εγώ έχω λίγο περίεργες ιδέες, μιας και οι απόψεις μου διαφέρουν αρκετά από εκείνες του μέσου όρου. Για να βρω λοιπόν ένα αντίστοιχο μυστήριο τρένο, δυσκολεύομαι λιγάκι. Αν το συναντήσω χαίρομαι πολύ. Αν όχι, είμαι και πάλι πλήρης», ξεκαθαρίζει.

«Πλέον οι περισσότεροι κάνουν ρεπορτάζ από το google και τα social media»

Όσο προχωράει η συζήτησή μας, αναρωτιέμαι αν αυτές τις περίεργες ιδέες, τις εφάρμοσε στην δουλειά της και στις εκπομπές που παρουσίαζε στην τηλεόραση. «Έχεις δει πολλούς στην τηλεόραση που σηκώνονται και φεύγουν από την θέση τους, ενώ όλα είναι μια χαρά; Απλά, δεν αντέχω την στασιμότητα. Θέλω να εξελίσσομαι. Και η εξέλιξη συμβαίνει όταν μια ομάδα ανθρώπων, κάνει κάτι παραπάνω. Όταν σε μια επαγγελματική συνθήκη δεν υπάρχουν τονωτικές ενέσεις, αισθάνομαι ότι πνίγομαι και κοροϊδεύω τον κόσμο. Γι αυτό και πάντα προσπαθούσα να κάνω το κάτι παραπάνω. Τα τελευταία 3-4 χρόνια σκεφτόμουν να σταματήσω να κάνω τηλεόραση.

Η τελευταία μου συνεργασία ήταν στην διεύθυνση του One. Στήσαμε κάτι από την αρχή και το αποτέλεσμα που βγήκε έχει διαφορά από τα υπόλοιπα κανάλια όσον αφορά την αισθητική. Αφού το κάναμε, αποχώρησα. Δεν με ενδιαφέρει να μείνω στην τηλεόραση και να κάνω κάτι που δεν θα μπορεί να γίνει όπως θέλω. Πλέον οι περισσότεροι κάνουν ρεπορτάζ από το Google και από τα social media. Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία. Δημοσιογραφία σημαίνει να βρίσκομαι στην πηγή του ρεπορτάζ. Γνωρίζω πως τα μέσα έχουν λιγοστέψει, όπως και τα χρήματα, αλλά εγώ τέτοιου είδους εκπομπή δεν επιθυμώ να κάνω. Γι αυτό και αποφάσισα να σταματήσω.

Και για να είμαι ξεκάθαρη: Την  τηλεόραση την έβλεπα πάντα ως δουλειά. Το κομμάτι της προβολής πάντα με καταπίεζε. Ήταν το χειρότερό μου να βάφομαι, να χτενίζομαι και να βγαίνω αλλιώς από ότι είμαι, διότι κανονικά είμαι αυτό που βλέπεις τώρα. Ακόμα και αυτή η διαδικασία της επιμέλειας της εικόνας μου έπεφτε πολύ βαριά. Αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη απέναντι στον κόσμο και θεωρώ πως πρέπει να είμαστε απλοί, προσιτοί και αληθινοί απέναντι στους τηλεθεατές ακόμα και με την εικόνα που βγάζουμε προς τα έξω».

Ύστερα από τη συνέντευξη που έδωσε τον Ιούλιο και στην οποία ανακοίνωσε πως δεν σκοπεύει να συνεχίσει στην τηλεόραση, την επόμενη μέρα όλα τα sites έγραφαν με πηχυαίους τίτλους πως «Η Τσαπανίδου εγκαταλείπει την δημοσιογραφία», «Τέλος η δημοσιογραφία για πασίγνωστη παρουσιάστρια». Όταν της το αναφέρω, κάνει μια παύση. «Δεν είπα ποτέ πως θα εγκαταλείψω για πάντα την δημοσιογραφία και πως δεν σκοπεύω να ξαναγυρίσω στην τηλεόραση. Απλά, αυτή την περίοδο αποφάσισα να ασχοληθώ με το κομμάτι του wellness, που ουσιαστικά είναι πράγματα που θα σε βοηθήσουν να βελτιώσεις την ποιότητα της ζωής σου. Αν στο μέλλον, υπάρξει κάτι που θα μπορεί να καλύψει τις δικές μου ανάγκες στην τηλεόραση, δεν είμαι αρνητική να το κάνω. Έχω σαν αρχή στην ζωή μου ότι ‘’Ποτέ μην λες ποτέ’’».

«Ο μεγάλος μου στόχος είναι να κάνω ένα φεστιβάλ Wellness στην Αθήνα»

Κρίνοντας από την εξωτερική της εμφάνιση, βλέπω μια γυναίκα που σίγουρα προσέχει το σώμα, τη διατροφή, αλλά και το μέσα της. Αυτό είναι με λίγα λόγια το wellness, με το οποίο πρόκειται να ασχοληθεί. «Ο μεγάλος μου στόχος είναι να κάνω ένα μεγάλο φεστιβάλ wellness και fitness που θα πραγματοποιηθεί σε κεντρικό σημείο της Αθήνας περί τα τέλη Μαίου με αρχές Ιουνίου του 2020. Θα διαρκέσει δυο ημέρες και θα έχει πολλές δραστηριότητες fitness, με όλα τα τελευταία trends της γυμναστικής.

Αυτά τα fitness festivals γίνονται στην Αμερική και είναι η πρώτη φορά που κάτι αντίστοιχο θα συμβεί στην Ελλάδα. Αυτό το διήμερο event θα κλείσει με μια μεγάλη συναυλία. Έχω ήδη ετοιμάσει το πρόγραμμα με τον συνέταιρό μου. Ο τίτλος του φεστιβάλ θα είναι «Well Greece» και πολύ σύντομα θα ανέβει και σχετικό site στο διαδίκτυο που ο κόσμος θα μπορεί να κάνει εγγραφές online και να ενημερωθεί για τα προγράμματα. Αυτό το φεστιβάλ είναι η μεγάλη μου αγάπη και ασχολούμαι με αυτό μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια», αποκαλύπτει στο People.

Σε αυτό το μοτίβο του wellness κινείται και η δική της καθημερινότητα που περιλαμβάνει γυμναστική και σωστή διατροφή. «Κάθε μέρα γυμνάζομαι. Αφιερώνω μια ώρα που θα κάνω είτε με ασκήσεις yoga, είτε αερόβια γυμναστική. Κάθε μέρα είμαι σε φάση ζεν. Μη σου πω και κάθε ώρα. Πλέον αισθάνομαι πολύ ζωντανή και πως υπάρχει ζωή που μπορώ να την ζήσω. Μέχρι τώρα δεν είχα ελεύθερο χρόνο για μένα. Ήμουν από το άγριο χάραμα στη δουλειά, μέχρι αργά το απόγευμα. Περίμενα τις διακοπές, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα ώστε να βρω λίγο χρόνο για τους δικούς μου ανθρώπους. Από τον Απρίλιο που δεν εργάζομαι στην τηλεόραση μέχρι και σήμερα, έχω κάνει πολλά πράγματα, έχω ταξιδέψει αρκετά και επισκέφτηκα και τις δίδυμες κόρες μου που πλέον ζουν και εργάζονται στην Ολλανδία. Η μεγάλη μου κόρη μένει στην Αθήνα και έχει συμβάλει σημαντικά στη δημιουργία του site μου, ipop.gr».

 «Στις καλές σχέσεις περνάς καλά χωρίς να προσπαθείς»

Οι δίδυμες κόρες της Πόπης, Ευτυχία και Μαρίνα, έχουν φύγει από την Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ η μεγάλη της κόρη, η Εύα, είναι στην Αθήνα και συνεργάζεται με τη μητέρα της. «Έχουμε πολύ ωραία σχέση με τα παιδιά μου και βλεπόμαστε αρκετά συχνά. Μάλιστα έχει συμβεί να δώσουμε και ραντεβού σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ώστε να κάνουμε μίνι διακοπές όλες μαζί. Πέρα από μαμά, πάντα προσπαθούσα να είμαι και φίλη τους. Συνήθως, εκείνες με έκοβαν! Ήμουν αυστηρή μαμά, γιατί φοβόμουν πολύ. Μάλιστα η μία από τις τρεις, μου λέει χαριτολογώντας «μαμά, μας έχεις κάνει πολύ φοβιτσιάρες». Σε γενικές γραμμές, υπήρχε πάντα αμοιβαία εμπιστοσύνη και απεριόριστη αγάπη», τονίζει.

Τα μάτια και το βλέμμα των ανθρώπων είναι ο καθρέφτης της ψυχής τους. Την παρατηρώ και αποφασίζω να σκεφτώ φωναχτά και να της πω ότι στα μάτια της έχουν αποτυπωθεί όλα όσα έχει περάσει στην ζωή της. Οι απώλειες, η θλίψη, η στεναχώρια. «Αν δεν κλάψεις, δεν μαθαίνεις να εκτιμάς», προσθέτει εκείνη.

Επίσης, η Πόπη διαισθάνομαι πως είναι από τις γυναίκες που παθιάζονται. Ούτε και αυτό κρύβεται εύκολα. «Έχω ζήσει τα πάντα στο maximum, αλλά και τα κεφάλαια της ζωής μου στο maximum. Μπαίνω πολύ μέσα στην σκηνές αυτών των κεφαλαίων και τις ζω στο 100%. Γι’ αυτό και δεν κοιτάω ποτέ πίσω όταν κλείνει ένα κεφάλαιο. Απεναντίας, ανυπομονώ για το τι θα συμβεί παρακάτω».

Τα τελευταία χρόνια, διανύει μια όμορφη προσωπική ζωή και με τον σύντροφό της, Νίκο Ιατρού, κάνουν πράγματα που εμπνέουν και τους δυο. «Είμαστε μια χαρά και ανάμεσά μας επικρατεί μια όμορφη κατάσταση. Με την σοφία των 52 χρόνων που έχω και ύστερα από όσα έχω ζήσει, θα σου πω όταν μια σχέση δεν πηγαίνει καλά, για να την φτιάξεις χρειάζονται δυο. Δεν φτάνει μόνο ο ένας. Οπότε, αν δεν υπάρχει διάθεση και από τους δυο πρέπει να τελειώσει. Στις καλές σχέσεις, περνάς καλά χωρίς να προσπαθείς», αρκείται να πει.

Ύστερα από 52 χρόνια ζωής, με πολλά σκαμπανεβάσματα, ανηφόρες, κατηφόρες, αλλά και όμορφες στιγμές, η μεγαλύτερη διδαχή που πήρε είναι μια: «Δεν αγαπάμε πολύ τον εαυτό μας. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, τότε μπορείς να προσφέρεις αγάπη σε όλο τον κόσμο. Το σημαντικό τελικά, είναι να ανακαλύψουμε τη δύναμη που έχουμε μέσα μας. Αυτή η δύναμη θα μας βοηθήσει να απολαύσουμε τη ζωή, αλλά και να φροντίσουμε τους ανθρώπους που μας χρειάζονται. Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνουμε. Να φροντίζουμε τους εαυτούς μας και όχι να τους μαστιγώνουμε. Να μάθουμε να προσφέρουμε. Η ζωή μου έχει μάθει πως όσο δίνω, προσφέρω και νοιάζομαι, τόσο παίρνω πίσω».

Φωτογραφίες: Στέφανος Παπαδόπουλος

Πηγή: People