Ο Χάρης Χριστόπουλος αφηγείται τη ζωή του στο People: Τα χρυσά εξώφυλλα του ’80 και η τηλεόραση του σήμερα

«Να δω τι θα πούμε» αναρωτιέται όση ώρα ο Χάρης Χριστόπουλος ετοιμάζει δύο φλιτζάνια τσάι στην κουζίνα του μοντέρνου loft που διατηρεί στο Γκάζι. Την ίδια απορία είχα κι εγώ πριν συναντηθούμε, γνωρίζοντας ότι η λαμπρή του πορεία είναι γνωστή. Στον φακό του έχουν ποζάρει κορυφαία μοντέλα του εξωτερικού και διάσημες Ελληνίδες, ενώ μετράει εκατοντάδες editorials. Αγαπάει το κάμπινγκ.

Εκείνος το ονομάζει «γκλάμινγκ», εξηγώντας το γιατί: «Είναι το γκλάμορους κάμπινγκ. Αν και η αλήθεια είναι πως η μεγαλύτερή μου λατρεία

είναι να κοιμάμαι στο χώμα. Ούτε καν σε κρεβάτι πια. Έχω φτάσει σε αυτό το σημείο της αφαίρεσης. Αν είμαι μάλιστα κουρασμένος, μπορώ να κοιμηθώ και στην πλατεία Ομονοίας, Αύγουστο μήνα, στις 12.00 το μεσημέρι.

Επειδή λοιπόν είμαι πρακτικός άνθρωπος, κυκλοφορώ μόνιμα με ωτοασπίδες και μάσκα. Μου έμεινε συνήθεια από την εποχή των 80s, που ταξίδευα πολύ συχνά με το αεροπλάνο. Δεν τις αποχωρίζομαι ποτέ. Έχω πολλές ωτοασπίδες και συνέχεια αγοράζω καινούριες, πιο high tech. Αλλά και πολλές μάσκες. Είναι το αγαπημένο μου αξεσουάρ. Έχω και μαξιλάρι φουσκωτό με ύφασμα. Αυτά τα προμηθεύομαι από ένα ειδικό μαγαζί του εξωτερικού. Οι φίλοι μου έχουν να το λένε. Πάμε σε ταβέρνα, τρώω λίγο και πάω και κοιμάμαι στο πάτωμα, κάτω από το τραπέζι. Ανάμεσα στα πόδια τους. Περπατάνε ταβερνιάρηδες, κόσμος κι εγώ είμαι κάτω και κοιμάται. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι μπορώ να κοιμάμαι στο πάτωμα ενός εστιατορίου εν ώρα αιχμής». Τελικά συνειδητοποιώ ότι είναι πολλά αυτά που δεν ξέρουμε για τον Χάρη Χριστόπουλο…

«Στις διακοπές μου ζωγράφιζα, έστρωνα μια κουβέρτα και πουλούσα τα σκίτσα μου στους περαστικούς»

Καθόμαστε στο γραφείο, μου προσφέρει μερικά μπισκότα και ξεκινάμε μια αναδρομή στο παρελθόν. Γρήγορα συνειδητοποιώ ότι είναι ένας συλλέκτης εμπειριών, πρόθυμος να τις μοιραστεί με τον συνομιλητή του. «Το πρώτο ταξίδι μόνος μου το έκανα στα 14. Σηκώθηκα ένα καλοκαίρι και έφυγα για τρεις μήνες δουλεύοντας ως σερβιτόρος και κάνοντας διακοπές στα νησιά. Βρέθηκα στην Αμοργό, την Ίο, τη Σαντορίνη. Το θεώρησα πολύ φυσιολογικό γιατί ήταν κάτι που το έκανε κι ο αδελφός μου, που ήταν μεγαλύτερος».

Λίγα χρόνια αργότερα, στα 17, γνώρισε στην Αμοργό δύο φωτογράφους που έμελλε να τον κάνουν να αγαπήσει την τέχνη του φακού. «Έβγαζαν φανταστικές φωτογραφίες. Βλέποντάς τους άρχισε να ξυπνάει μέσα μου αυτό το πάθος. Πήγα, πήρα μια φωτογραφική και έβαλα σε τάξη τις εικόνες που είχα στο μυαλό μου. Αφότου τελείωσα το Λύκειο έζησα στην Αμοργό δύο χρόνια, ώσπου κάποια στιγμή πήρα την απόφαση να επιστρέψω στην Αθήνα για να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη φωτογραφία».

Πριν καταλήξει στην απόφαση να γίνει φωτογράφος περιπλανήθηκε αρκετά, σκεπτόμενος να ακολουθήσει κάποιους άλλους δρόμους.

«Ζωγράφιζα από 8 χρόνων. Είχα πάρει μέρος σε πανελλήνιους μαθητικούς διαγωνισμούς και είχα κερδίσει βραβεία. Μου ήταν πολύ εύκολο να σκιτσάρω ό,τι έβλεπε το μάτι μου. Μάλιστα μια περίοδο ήθελα να γίνω και ζωγράφος. Στα νησιά δε, που πήγαινα για διακοπές, ζωγράφιζα. Ένα καΐκι, ένα γλάρο, ένα κοριτσάκι, ένα βουνό. Κάποιες φορές τα έδινα σε τουριστικά μαγαζιά, ενώ άλλες έστρωνα μια κουβέρτα και τα πουλούσα στους περαστικούς».

Κάτι όμως που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς για τον Χάρη είναι ότι είχε περάσει από το μυαλό του και η σκέψη να γίνει παπάς. «Όταν ήμουν 19 χρόνων, ήθελα να ζήσω στην επαρχία και να γίνω κληρικός. Σκεφτόμουν ότι για να ζήσω στην επαρχία έπρεπε να βρω ένα βασικό επάγγελμα. Κι έτσι μου ήρθε στο μυαλό αυτό. Και να σου πω κάτι; Θα ήμουν πολύ καλός γιατί πιστεύω βαθιά στην αγάπη. Στη ζωή μου έχω κάνει παρέα με κληρικούς, μοναχούς αλλά και μητροπολίτες. Φιλοσοφούσαμε για την αγάπη, την καλοσύνη και τον χριστιανισμό. Έχω πάει και στο Άγιο Όρος δύο φορές και μου αρέσει πολύ. Βέβαια είναι και σκληρό. Οι άνθρωποι που μονάζουν και απαρνιούνται τα εγκόσμια είναι…  αλλουνού παπά ευαγγέλιο» δηλώνει γελώντας και καταλήγει: «Εγώ δεν θα μπορούσα να απαρνηθώ τα εγκόσμια γιατί λατρεύω τη ζωή και την ομορφιά».

«Δεν πόθησα ποτέ το χρήμα»

Στην Αθήνα ένας γνωστός του τον φέρνει σε επαφή με τον φωτογράφο Τάκη Διαμαντόπουλο και σύντομα γίνεται βοηθός του. «Δούλευε τότε για το περιοδικό Γυναίκα. Θέλω να σου πω βέβαια ότι οι άνθρωποι δεν ήθελαν βοήθεια, αλλά εγώ τους είπα “Θα κάθομαι όσο θέλετε αμισθί”. Αν αγαπάς κάτι, δεν σκέφτεσαι τα λεφτά. Χρήματα έβγαζα τον χειμώνα από άλλες χειρωνακτικές εργασίες» εξηγεί. Τολμάει να φύγει στο εξωτερικό, όπου δουλεύει μαζί με κορυφαία ονόματα του χώρου. Το καλοκαίρι του 1992, ενώ βρίσκεται στην Ελλάδα για διακοπές, δέχεται μια πρόταση από το περιοδικό Marie Claire.

«Μόλις είχε ανοίξει και μου έκαναν πρόταση αποκλειστικής συνεργασίας. Ήταν αρκετά δελεαστικό. Εκείνη την περίοδο είχα αρχίσει να δουλεύω στη Νέα Υόρκη, αλλά έκανα δύο φωτογραφίσεις τον μήνα. Το μεγαλύτερο διάστημα έκανα assisting για να βγάζω τα προς το ζην. Ωστόσο, θέλω να σου πω ότι τόσα χρόνια ως βοηθός δίπλα σε σπουδαίους ανθρώπους εξελίχθηκα χωρίς να το αντιληφθώ».

Μιλώντας για τα νούμερα μιας χρυσής εποχής για τον Τύπο καθώς και για τα γυμνά εξώφυλλα του Playboy αποκαλύπτει:

«Η Λάσκαρη είχε πάρει πολλά λεφτά για το εξώφυλλο του Playboy. Νομίζω περίπου πέντε εκατομμύρια δραχμές. Θέλω να σου πω ότι εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε photoshop με τη μορφή που υπάρχει σήμερα, ωστόσο γινόταν με έναν διαφορετικό τρόπο. Γινόταν photoshop χειροποίητο. Οι αδελφοί Διαμαντόπουλοι, ο Ντίνος και ο Τάκης, είχαν μια τεχνοτροπία που την υιοθέτησαν από τον πατέρα τους, αλλά την εξέλιξαν στο έπακρο. Τύπωναν τις φωτογραφίες και μετά έπαιρναν το ξυράφι. Έξυναν τις ρυτίδες και λέπταιναν τη μέση. Αυτό έκανα κι εγώ. Αφού τελειώναμε, φωτογραφίζαμε ξανά την ήδη υπάρχουσα φωτογραφία και τη στέλναμε.

Ήταν τόσο περίτεχνα φτιαγμένη που δεν φαινόταν». Παραδέχεται ότι η σχέση του με το χρήμα δεν ήταν ποτέ καλή, ενώ εξηγεί γιατί νιώθει ένας από τους πιο τυχερούς ανθρώπους στον κόσμο. «Κατάφερα να κάνω το αχαλίνωτο πάθος μου επάγγελμα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί με πλήρωναν καθώς και το ότι είναι όντως επάγγελμα. Αυτό αγγίζει τα όρια της ευτυχίας. Θυμάμαι τις χρυσές εποχές έκανα τέσσερα editorials την ημέρα. Μου έδιναν λεφτά κάθε μήνα και έλεγα “Tι είναι αυτά; Για εμένα;”. Ποτέ στη ζωή μου δεν πόθησα το χρήμα. Ίσα ίσα που ντρέπομαι να κρατάω χρήματα. Ντρέπομαι ακόμα και να τα μετρήσω για να πληρώσω κάποιον. Πάντα τα έχω έτοιμα από το σπίτι σε μια τσέπη. Η εικόνα μου να πιάνω χρήματα και να τα μετράω με ξενίζει. Με κάνει να αισθάνομαι άβολα».

«Πέρσι ήμουν η πρώτη επιλογή για το GNTM»

Το 2009 το ευρύ τηλεοπτικό κοινό τον γνωρίζει μέσα από τη συμμετοχή του στην κριτική επιτροπή του πρώτου GNTM. «Ακόμα και τώρα με βλέπουν πιτσιρίκια και λένε “O Χριστόπουλος από το GNTM”. Δεν λέει κανένας από το My Style Rocks ούτε από το Ελλάδα Έχεις Ταλέντο. Πέρσι ήμουν η πρώτη επιλογή για το GNTM. Το είχα συζητήσει με τον παραγωγό και του λέω πρέπει να το κάνουμε ξανά. Όλος ο κόσμος το θέλει, το ζητάει, με βλέπουν και το θυμούνται ακόμα.

Όταν λοιπόν ξεκίνησαν τις διαδικασίες, με πήραν κατευθείαν τηλέφωνο. Εγώ μόλις είχα κλείσει με άλλο κανάλι και δεν μπορούσα να το κάνω. Δεν έκατσε η συγκυρία και έπρεπε να βρουν άλλο φωτογράφο. Θα ήθελα πολύ να το κάνω, θα είχε πολλή πλάκα. Έχει χιούμορ με την υπάρχουσα ομάδα, αλλά επειδή το παρακολουθώ, πιστεύω ότι θα το απογείωνα. Για εμένα η μόδα είναι πολύ αστεία. Θυμάμαι μια φορά στα γυρίσματα του GNTM μας είχαν πιάσει τα γέλια. Τότε η Καγιά μού είπε “Έλα, σταμάτα, όλο βλακείες λες. Είναι σοβαρή η δουλειά που κάνουμε” και γύρισα και της απάντησα “Ρε συ Βικάκι, από πότε η μόδα είναι σοβαρή;”. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για έναν τεράστιο κλάδο με μεγάλη ιστορία. Η μόδα είναι ένα φαινόμενο. Ωστόσο εγώ την έβλεπα πάντα πολύ αστεία γιατί έχω γελάσει πολύ στη ζωή μου μ’ αυτήν».

«Θέλω πολύ να κάνουμε ένα παιδί με την Ανίτα»

Πέρσι τον Σεπτέμβριο ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας με τη σύντροφό του, Anita Brand, μετά από 15 χρόνια σχέσης. «Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τη μέρα που παντρευτήκαμε. Με την Άννα μοιάζουμε πολύ. Εχθές το βράδυ είχαμε μια μεγάλη συζήτηση για αυτό το θέμα. Συχνά πυκνά καθόμαστε αντίκρυ και κάνουμε την αυτοκριτική μας. “Πώς το βλέπεις; Γιατί είμαστε μαζί; Τι θέλεις από εμένα; Τι δεν σου αρέσει; Τι σ’ αρέσει;”. Μπορεί μια συγκεκριμένη περίοδο να είσαι στενoχωρημένος με κάτι, να έχεις περισσότερο άγχος και αυτό να βγαίνει στη σχέση. Μπορεί να είσαι τόσο απορροφημένος και σιωπηλός που, για παράδειγμα, να μην τρως μαζί με τον άλλο. Εκεί χρειάζεται να του εξηγήσεις.

Πολλά ζευγάρια δεν εξηγούν τι συμβαίνει όταν έχουν νεύρα ή είναι απορροφημένοι, με αποτέλεσμα ο άλλος να παρεξηγεί την κατάσταση».

Μιλώντας για τη ζωή και τα όνειρα εξομολογείται: «Νιώθω σαν να έχει παγώσει ο χρόνος. Είναι τρελό αυτό. Στη ζωή μου δεν κάνω πλέον όνειρα και στεναχωριέμαι γι’ αυτό. Μπορεί να φταίει η κρίση του μεσήλικα που περνάω εδώ και δύο τρία χρόνια. Αισθάνομαι σαν να έχω ζήσει πολλές ζωές και πλέον δεν με εντυπωσιάζει τίποτα. Ξέρεις όμως τι είναι αυτό που με κάνει να ελπίζω; Ο έρωτάς μου για την Αννίτα.

Δεν θέλω να πάθω τίποτα κακό γιατί θέλω να την προσέχω. Καμιά φορά συζητάμε και μου λέει “Έτσι και φύγεις πρώτος, δεν θα σ’ το συγχωρήσω ποτέ”. Ο μεγάλος μου στόχος, λοιπόν, είναι να είμαι καλά για να τη βλέπω ευτυχισμένη». Επιθυμεί άραγε να μεγαλώσει η οικογένειά τους; «Τώρα πια θέλω πολύ να κάνουμε παιδί. Την παρακαλάω, αλλά δεν έχει χρόνο. Έχουμε πει ότι πολύ σύντομα θα κάνουμε. Και είναι υπέροχο γιατί θα είναι αυτή η δουλειά μου από εδώ και πέρα. Επάγγελμα γονιός. Τα παιδιά θέλουν δύο πράγματα για να ζήσουν: αγάπη και χρόνο. Εγώ έχω και από τα δύο. Γονεϊκή αγάπη που δεν με αξίωσε ο Θεός να τη δώσω κάπου και χρόνο όσο δεν μπορείς να φανταστείς».

Φωτογραφίες: Νίκος Μαλιάκος

Πηγή: People