«Μια μικρή εκδοχή φαντάσματος»: Αποθέωση για το νέο άλμπουμ του Nick Cave με τους Bad Seeds

!Αν κοιτάξει κάποιος κάτω από την ανάρτηση του άλμπουμ τους στο Youtube, θα δει ένα σχόλιο ενός Ιρλανδού που αναφέρει ότι στην Ιρλανδία βάζουν το επίθεμα -een στο τέλος των λέξεων για να δηλώσουμε ότι είναι μικρές γέννες, μικρότερες εκδοχές άλλων πραγμάτων. Κι αυτό είναι το Ghosteen του Nick Cave και των Bad Seeds, του νέου άλμπουμ της μπάντας που κυκλοφόρησε σήμερα.

Τρία χρόνια μετά το 2016 και τέσσερα μετά τον σοκαριστικό

χαμό του γιου του, ο Nick Cave φαίνεται να αποδέχεται τον εαυτό του ως ένα έφηβο φάντασμα (Ghost Teen) ή ως μια εκδοχή φαντάσματος (Ghost-een κατά τον Ιρλανδό φίλο). Προς επίρρωσιν της πρώτης επιλογής, τα τραγούδια χωρίζονται σε δύο μέρη. Στο πρώτο είναι τα Παιδιά και στο δεύτερο οι Γονείς. Κι οι Γονείς αγκαλιάζουν τα Παιδιά. Και τα Παιδιά εξατμίζονται στο πρώτο σφιχταγκάλιασμα.

Σε αυτό το διάστημα από το πρώτο άλμπουμ, ο Nick Cave έγινε ένα με το κοινό του, ένα με τους ανθρώπους που ήθελαν να ακολουθούν τα χνάρια της ψυχής του και ανέπτυξε έναν πρωτόγνωρο δίαυλο επικοινωνίας μαζί τους μέσα από το σάιτ του Red Right Hand Files.

Ηχητικά το Ghosteen είναι ένα φασματοσκοπικό πρελούδιο, ένα παραμυθιακό τοπίο γεμάτο σκοτεινιά, μια περιδιάβαση πάνω από τα σύννεφα. Κλισέ διαπιστώσεις. Το Ghosteen όμως μας ισοπεδώνει όλους, μας εξομοιώνει με την ομορφιά του Cave και των Seeds.Κι αν αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για τονNick Cave, αυτή η αόρατη αγκαλιά του με τα κοράκια του Πόε, ο ακροατής δε μπορεί παρά να σβήσει κάθε προσδοκία, κάθε προηγούμενη του επαφή με τη μουσική του Cave, κάθε σχήμα για την καλλιτεχνική του παρουσία, και να αφεθεί σε αυτό το καθ΄έξιν και κατά φαντασίαν πρωτόγνωρο.

Με κάποιο τρόπο όλα τα φανταστικά, φαντασιακά, φασματικά, φαντασμαγορικά ενώνονται μεταξύ τους. «Ένας τρελός άντρας με οδύνη, κλέφτης σε κάθε του πλευρά, και όλοι κρεμασμένοι σ΄ένα δέντρο» λέει ένας στίχος αυτής της αδιάλειπτης νεραϊδολογίας και αποτελεί την αυτοαναφορικότητα του Cave, μία από τις πολλές (και) σε αυτόν τον δίσκο. Στο Ghosteen τα ντραμς και οι ηλεκτρονικές πινελιές έχουν σαφώς μειωμένη θέση σε σχέση με τα δύο προηγούμενα άλμπουμ, με τα synths να έχουν μεγαλύτερο μερίδιο. Σε κάποια σημεία διαπλέκεται μια μελωδία που θυμίζει τις υπερβάσεις της ψυχής στον κομφουκιανισμό. Είναι η μουσική που θες να συνοδεύει το κοσμικό ταξίδι της ψυχής σου στο κρύο του διαστήματος.

Κι αν για τη μελωδία μπορούν να ειπωθούν τα παραπάνω, για τους στίχους η δική μου αίσθηση είναι ότι εμφανίστηκε ένα βιβλίο του Τόλκιν από το πουθενά, μια νέα αλληγορία για τη Μέση Γη, ένα νέο μανιφέστο Ξωτικών, Ανθρώπων και Νάνων. Έτσι ακούγονται οι λέξεις πίσω από τη μελωδία.

Διόλου άδικα όλοι κάνουν λόγο για το καλύτερο άλμπουμ του Nick Cave και των Bad Seeds!