Πού έχει δίκιο ο Σόιμπλε

Η πρώτη διευθέτηση του χρέους είναι αναμφίβολα ένα σημαντικό βήμα για την ελληνική οικονομία στην προσπάθεια να αναδιαρθρώσει ένα συρφετό υποχρεώσεων που την πνίγουν και την οδηγούν σε φαύλο κύκλο. Η ελπίδα είναι ότι το περιβάλλον θα ξεκαθαρίσει σε κάποιο βαθμό και οι προσδοκίες θα ενισχυθούν μέσα από την διαδικασία που ξεκίνησε γιατί οι επενδυτές θα αποκτήσουν ορατότητα.

Ομως βραχυπρόθεσμα αυτό θα σημάνει περισσότερες επιβαρύνσεις τόσο για τα τοκοχρεολύσια με τα σταθερά επιτόκια όσο και για τις τράπεζες που

κατέχουν ομόλογα. Ταυτόχρονα τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα,αν δεν είναι 3,5%, θα είναι 2,5% θα διατηρήσουν σε συναγερμό μια κοινωνία που καλείται να ζει φτωχότερα και να αποδίδει περισσότερους φόρους.

Οσο λοιπόν και αν ο Σόιμπλε είναι δυσβάσταχτος έχει δίκιο, ότι τώρα, άμεσα, δεν θα μας λύσει το πρόβλημα η αναδιάρθρωση του χρέους, γιατί προφανώς δεν πρόκειται να αλλάξουν πολλά. Θα πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί και να μπορούμε να ξαναβάλουμε την οικονομία μας μπροστά.

Είναι βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός θα έχει γίνει σοφότερος σε σχέση με 2 χρόνια πριν. Και αυτό γιατί όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβαν ότι το πρώτο πράγμα είναι να δουλεύει η οικονομία και ότι η διαχείριση από την στιγμή που έγιναν κυβέρνηση είχε πολλές αρνητικές επιπτώσεις.

Τώρα με την ώρα της αλήθειας κατάματα, την ευθύνη της κυβέρνησης και τα αντεστραμμένα γκάλοπ καλούνται να παίξουν το χαρτί της ανάπτυξης στον βαθμό που θα μπορέσουν να ανακινήσουν συνολικά τον μηχανισμό μιας οικονομίας η οποία έφαγε ανάποδο τιμόνι το 2015.

Ομως η δυνατότητα να μπορέσουν να το πετύχουν δεν είναι απεριόριστη, ο χρόνος θα είναι πιεστικός και πολλά θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι να μπει το 2018.Εκεί θα αρχίσει η νέα συζήτηση για το τι θα γίνει μετά την ολοκλήρωση του γ μνημονίου.

Κοροϊδευόμαστε αν θέλουμε να λέμε ότι μετά το 2018 δεν θα υπάρξει νέο μνημόνιο. Ούτε η χώρα θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί μόνη της από τις αγορές ειδικά με τα κόστη χρηματοδότησης που θα διαμορφωθούν, ούτε πρόκειται να αλλάξει κάτι με το μνημονιακό πλαίσιο της οικονομίας το οποίο αυτό θα είναι για τα επόμενα χρόνια. Φαίνεται μάλιστα ότι η υπόθεση των δημοσίων υπαλλήλων και μάλιστα δια χειρός ΔΝΤ ,θα είναι αυτή που θα μπει στον κόφτη για να κλείσει η β' αξιολόγηση.

Οσον αφορά τις συντάξεις και τις προσωπικές διαφορές ας όψεται ο πρώην υπουργός Εργασίας, για να μην μιλήσουμε για τις εισφορές των επαγγελματιών. Και αυτό είναι η wild card του 2017.