Μπορούν τα «κίτρινα γιλέκα» να ξεσηκωθούν και στη Βρετανία για το brexit;

Αυτό που ξεκίνησε ως μια τυπική διαδήλωση ενάντια στους φόρους καυσίμων απειλεί να γίνει η μεγαλύτερη και πιο βίαιη διαδήλωση στους δρόμους της Γαλλίας, από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Κάποιοι μπορεί να λένε ότι αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί στη Βρετανία. Δεν θα ήμουν τόσο σίγουρος.

Οι Γάλλοι, βέβαια, έχουν μακρά παράδοση

να κάνουν τις διαμαρτυρίες τους στους δρόμους. Υπήρξαν μια ντουζίνα ή περίπου τόσα σημαντικά επεισόδια κοινωνικών αναταραχών, μετά τις μεγάλες ταραχές του 2005. Δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα καίγονται κάθε χρόνο. Το σημερινό κύμα διαδηλώσεων ξεκίνησε από μια ομάδα στο Facebook, προκειμένου τα μέλη της να διαμαρτυρηθούν για την αύξηση του φόρου στα καύσιμα κατά 7,6 λεπτά του ευρώ ανά λίτρο (0,09 δολάρια ανά λίτρο), προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η περιβαλλοντική ατζέντα του Προέδρου Emmanuel Macron. Η αντιπαράθεση για τον φόρο επεκτάθηκε στη διεύρυνση της δυσαρέσκειας για το βιοτικό επίπεδο και με έναν πρόεδρο ο οποίος συχνά φαίνεται αλαζονικός και ξεκομμένος από την κοινωνία.

Ακόμα χειρότερα, τα μέτρα του φάνηκαν να έχουν ως αποτέλεσμα να προσβάλλουν αυτό που πολλοί θεωρούν ως την καρδιά της Γαλλίας - τις πόλεις και τα χωριά της. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, με υποστήριξη τόσο από την αριστερά όσο και από την άκρα δεξιά, έφεραν τα γιλέκα ασφαλείας υψηλής ορατότητας που είναι το σύμβολο των διαδηλωτών. Οι εξεγερμένοι συναντήθηκαν με τους άλλους διαδηλωτές, με καταστροφικές συνέπειες.

Στη Βρετανία, η λαϊκή δυσαρέσκεια εκφράζεται γενικά πολύ λιγότερο βίαια. Οι μη δημοφιλείς πολιτικές δοκιμάζονται στα μέσα ενημέρωσης και μέσω κοινοβουλευτικών ερωτήσεων. Ορισμένοι υφίστανται επιθέσεις από τα ταμπλόιντς. Οι περισσότεροι δεν επιβιώνουν πολιτικά. Μερικές φορές ένας υπουργός πρέπει να θυσιάζεται για να κάνει τα πράγματα σωστά. Κάθε νέα δημοσκόπησηείναι και μια ένδειξη σχετικά με την κατεύθυνση της κοινής γνώμης. Γενικά, είναι μια αρκετά ευαίσθητη δημοκρατία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εξεγέρσεις του Λονδίνου του 2011, όταν η αστυνομία χρειάστηκε τέσσερις ημέρες για να ανακτήσει τον έλεγχο των τμημάτων της πρωτεύουσας (υπήρχαν μικρότερες ταραχές σε άλλα μέρη), προκάλεσαν έκπληξη σε όλους. Οι κοινωνιολόγοι εξακολουθούν να συζητούν τις υποκείμενες αιτίες της βίας, αλλά μεγάλο μέρος της αναταραχής αποδίδεται στην άσκοπη εγκληματικότητα. Ένα πολύ «βρετανικό» πράγμα συνέβη αμέσως μετά: Οι κάτοικοι της περιοχής κινητοποίησαν έναν στρατό εθελοντών με σακούλες και σκούπες για να καθαρίσουν το χάος. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούσαν τις κοινωνικές πλατφόρμες μέσων μαζικής ενημέρωσης που είχαν χρησιμοποιήσει κι οι διαδηλωτές.