Τσάντα μαιευτηρίου: Τι δεν πρέπει να λείπει!

Λοιπόν πολλά άρθρα θα βρείτε με αυτό το θέμα αλλά επειδή τα έχω σχετικά πρόσφατα και επειδή έτσι δε θα σας τα έχουν γράψει και πει για κοπιάστε.

Πρώτον η τσάντα μαιευτηρίου μου είχε γίνει λίγο βραχνάς. Δηλαδή την έκανα τελευταία στιγμή κοντά στον 9ο αν και τα πράγματα τα μάζευα από τον προηγούμενο μήνα. Εννοείται ρώτησα φίλες μου που ‘χαν γεννήσει και γκούγκλαρα για να δω μην έχω παραλείψει κάτι.

Από τα πρώτα πράγματα που αγόρασα ήταν νυχτικό και πιτζάμες! Πήρα και τα δυο αλλά τελικά φόρεσα μόνο το σετάκι με τις πιτζάμες διότι αυτό βόλευε στο θηλασμό.

Η ζέστη

ήταν ανυπόφορη μέσα στο νοσοκομείο και δεν χρειαζόταν η χοντρή ρόμπα. Γέννησα Μάρτιο και έξω χιόνιζε, μέσα όμως Σαχάρα.

Μετά είχα πάρει ένα σουτιέν θηλασμού. Δεν το φόρεσα ποτέ. Πήγε στ´ αζήτητα μαζί με τα επιθέματα στήθους. Πήρα και άπειρα λες και θα άνοιγαν βρύσες και θα γέμιζα τα πάντα με γάλα που μεταξύ μας τις πρώτες μέρες είχα ελάχιστο.

Είχα αγοράσει και μια ειδική κρέμα για τις θηλές αλλά δεν γνώριζα και πήρα μια κρέμα που έπρεπε να πλένεσαι για να θηλάσεις οπότε ήταν πολύ κουραστικό.

Ευτυχώς το νοσοκομείο σου παρέχει πολλά πράγματα, έτσι μου έδωσε και τη σωστή κρέμα που ήταν απαραίτητη.

Σερβιέτες σος! Αν και σου παρέχει το μαιευτήριο εγώ χρειάστηκα και τις δικές μου! Άνετα επίσης εσώρουχα εννοείται βαμβακερά.

Θα χρειαστείς σίγουρα καθαριστικό υγιεινής ευαίσθητης περιοχής απλά προσοχή όχι αρώματα κτλ. Εγώ τελικά χρησιμοποίησα αυτό που μου έδωσαν με χαμομήλι.

Σαμπουάν και λοιπά είδη μπάνιου επίσης απαραίτητα. Κουβάλησα και πετσέτες αλλά ήταν υπερβολικό. Έφτιαξα και ένα νεσεσέρ με κρέμες και κάποια καλλυντικά ανάθεμα και αν έβαλα τίποτα.

Αλήθεια κάτι η κούραση, κάτι τα συνεχή φώτα, κάτι η όλη αγωνία δεν έχεις μυαλό για τίποτα. Ευτυχώς που γέννησα με μέτρα για τον κόβιντ και δεν είχα επισκέψεις να με δουν τερατίνα.

Ό,τι άλλο πήρα για ψυχαγωγία (βιβλίο, tablet, netflix) εεε και αυτά ίδια τύχη είχαν. Ασχολήθηκα ελάχιστα. Από ρούχα είχα αυτά που μπήκα και ένα άνετο σετ για να βγω.

Φυσικά είχα τις γυαλαμπούκες μου και όχι τους φακούς μου. Ααα μην ξεχάσω τις παντόφλες και τις σαγιονάρες για το μπάνιο, αν και σιγά τα σουλάτσα. Σερνόμουν και ήμουν κυρίως ξάπλα.

Τώρα για το μωράκι χρειάστηκε μόνο το σετ ρούχων που θα το βγάζαμε έξω, το ειδικό καθισματάκι και είχα πάρει και πάνες μια, δυο που δε χρειάστηκαν.

Το σπίτι με το μαιευτήριο ήταν πολύ κοντά. Γέννησα σε ιδιωτικό μαιευτήριο και έτσι είχε αναλάβει τα πάντα για το μωρό. Η κολλητή μου που γέννησε σε δημόσιο έπρεπε να πάρει τα πάντα.

Από κει και πέρα μη νομίζετε, ένα χάος. Ναι μεν άντε να πάω σπιτάκι μου απ´ την άλλη τι θα κάνω μ´ αυτό το ανθρωπάκι…

Οπότε η τσάντα μαιευτηρίου, λυπάμαι που θα γίνω κοινωνός κακών μαντάτων αλλά είναι το μικρότερο άγχος που θα έχετε με το που γεννήσετε…

Άντε μ ´ένα, βασικά με κανέναν πόνο!

Μια ματιά ακόμα:

Mom shaming, η νέα μάστιγα ή αλλιώς “Οι νέες μανούλες τα κάνετε όλα λάθος”