Spear of Destiny

"Εχμ, Ναζί…γεμίζω τα όπλα και ξανάρχομαι!"

Ο Μάιος του 1992 δεν ήταν ένας συνηθισμένος μήνας για τον κόσμο των video games. Η ιστορία γράφεται ανεξίτηλα, και η συγκεκριμένη της παράγραφος θα αναφέρει για πάντα και θα μαθαίνει στις γενιές που θα έρθουν ότι την άνοιξη εκείνης της χρονιάς, απλά γεννήθηκαν τα μοντέρνα FPS. Οι John Carmack, John

Romero, Adrian Carmack και Tom Hall, ιδρυτικά μέλη της id Software, χάρισαν στον κόσμο το game που έμελλε να αποτελέσει την βάση για ένα ολόκληρο νέο είδος, το παιχνίδι που όρισε τους βασικούς κανόνες για τους τίτλους που θα ακολουθούσαν. Μιλάμε φυσικά για το θρυλικό πλέον Wolfenstein 3D.

Μπορεί το Doom της επόμενης χρονιάς να είναι το επιστέγασμα της προσπάθειας των αμερικανών και το πρώτο συγκλονιστικό First-Person Shooter που "απογείωσε" το είδος κάνοντάς το διάσημο, όμως το Wolfenstein 3D θα είναι για πάντα ο θεμέλιος λίθος και το παιχνίδι που οι πιο αφοσιωμένοι λάτρεις των FPS θα έχουν για πάντα στην καρδιά τους.

Αυτή η -λίγο συγκινητική- εισαγωγή ήταν απαραίτητη για να θέσουμε τη δημιουργία που θα μελετήσουμε στο παρόν review στην σωστή της βάση. Η σχετική επιτυχία του Wolfenstein 3D (μέσω του δημοφιλούς τότε shareware μοντέλου), ώθησε την id Software στο να εκμεταλλευτεί περαιτέρω το "κοίτασμα χρυσού" που είχε ανακαλύψει, τόσο γράφοντας ιστορία στα επόμενα χρόνια με τα Doom και Quake, όσο και συνεχίζοντας να μακελεύει το τρίτο Ράιχ μερικούς μήνες αργότερα με το Spear of Destiny. Να αναφέρουμε πως ο ιστορικός αυτός τίτλος είναι διαθέσιμος από το 2007 και μέσω Steam, για όλους τους παλαίουρες και όχι μόνο.

Φέρτε μου τον Blazkowicz!
Το Spear of Destiny ουσιαστικά αποτελεί το prequel του προκατόχου του και πρωταγωνιστής είναι φυσικά και πάλι ο William "B.J." Blazkowicz, ο Αμερικάνο-πολωνός πρώην λοχίας των Rangers του Αμερικανικού Στρατού και νυν κορυφαίος μυστικός πράκτορας του -και καλά- Γραφείου Μυστικών Δράσεων των Η.Π.Α. (United States Office of Secret Actions). Όπως είχαμε ήδη μάθει παίζοντας τον πρώτο τίτλο της σειράς, ο B.J. αποτελεί την φονική απάντηση των συμμάχων σε όσα σχέδια των Ναζί περιλαμβάνουν αποκρυφισμό και άλλα ...περίεργα μυστικιστικά σκηνικά.

Στο Spear of Destiny, το οποίο περιγράφει γεγονότα πριν από αυτά του Wolfenstein 3D, οι Ναζί έχουν κλέψει από τις Βερσαλλίες την μαγική Ιερά Λόγχη. Η τελευταία ήταν το όπλο με το οποία είχαν τρυπήσει τα πλευρά του Ιησού Χριστού όσο υπέφερε πάνω στον σταυρό και θρυλείται πως όποιος την έχει στην κατοχή του γίνεται ανίκητος. Φυσικά το σχέδιο του Χίτλερ δεν είναι να την εκθέσει απλά σε κάποιο μουσείο στο Βερολίνο. Έτσι, ο ατρόμητος Blazkowicz επιστρέφει (ή μάλλον πάει για πρώτη φορά) στο κάστρο Wolfenstein όπου θα αναλάβει και πάλι να εξολοθρεύσει τις ορδές των αγριεμένων ανδρών των SS, να ...χαλάσει την σούπα στον Χίτλερ και να ανακτήσει το αρχαίο τεχνούργημα Spear of Destiny!

Το κάστρο σας περιμένει
Το παιχνίδι περιλαμβάνει 21 συνολικά επίπεδα, από τα οποία πρέπει ουσιαστικά να ολοκληρώσετε τα 19 για να κερδίσετε. Τα δύο levels που απομένουν είναι μυστικές bonus πίστες για τις οποίες αποκτάτε πρόσβαση μέσω των υπολοίπων. Η δομή του είναι κάπως διαφορετική από το Wolfenstein 3D με τις δύο τριλογίες των δέκα levels σε κάθε επεισόδιο (οκτώ βασικά levels, ένα κρυφό και ένα boss fight) και βασικά είναι αρκετά πιο μικρό σε διάρκεια. Εδώ ουσιαστικά οι περιοχές που επισκέπτεστε χωρίζονται σε τέσσερα περιβάλλοντα, τα "Tunnels", "Dungeons", "Castle", και "Ramparts", με ένα boss fight να σηματοδοτεί το τέλος της καθεμιάς.

Πάμε όπως ξέρουμε
Το gameplay του Spear of Destiny δεν έχει καμία ουσιαστική διαφορά από αυτό του Wolfenstein 3D, γεγονός που είναι και καλό και κακό, ανάλογα με τα γούστα! Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο νέο στοιχείο που θα έδινε το κάτι παραπάνω σε αυτό το prequel και όλα μοιάζουν σαν να έχουμε απλά ένα expansion του αρχικού τίτλου. Αυτό δεν είναι και ότι καλύτερο από τη μία. Από την άλλη όμως, η id Software μας παραδίδει περισσότερο από αυτό το εντυπωσιακό, πωρωτικό και ολοκαίνουριο τότε είδος παιχνιδιού που έκανε πολλούς να "κολλήσουν" με τις ώρες στις οθόνες τους!

Όπως καταλαβαίνετε, έχουμε και πάλι ένα πρωτόλειο FPS στα χνάρια του Wolfenstein 3D, με την ίδια ψευδό-τρισδιάστατη (σχεδόν μαγική όμως τότε) προοπτική πρώτου προσώπου που χάρισε μια πρωτόγνωρη αίσθηση αμεσότητας στον παίκτη. Από εκεί και πέρα, αυτό που κάνετε πρακτικά είναι να τριγυρνάτε στους χώρους του κάθε level ψάχνοντας κάρτες-κλειδιά, εντοπίζοντας νέα δωμάτια, βρίσκοντας health packs, αναζητώντας την έξοδο και φυσικά γαζώνοντας με πολλή ...αγάπη τους δύσμοιρους Ναζί!

Το Spear of Destiny είναι αφιερωμένο σε όσους αναφώνησαν στο φινάλε του Wolfenstein 3D: "Adolf Hitler, auf wiedersehen!"

Give more Wolfenstein to the people
Η ομοιότητα στους δύο τίτλους σημαίνει ότι το Spear of Destiny κουβαλάει -πέρα από τα προφανή προτερήματα- και τα διάφορα ελαττώματα του προκατόχου του. Και πάλι υπάρχουν επαναλαμβανόμενα πιξελιασμένα μοτίβα στους τοίχους που σχεδόν ζαλίζουν μετά από κάποια ώρα, οδηγώντας πολλές φορές σε εκνευρισμούς του τύπου: "και τώρα πού στο π... να πάω;" Επίσης όσοι ψάχνετε κάποια διαφοροποίηση στους εχθρούς μάλλον θα απογοητευθείτε, καθώς έχουμε πάνω-κάτω τους συνηθισμένους Ναζί, άντρες των SS, σκύλους, μεταλλαγμένους του Herr Doktor Schabbs κτλ. Τα ίδια ισχύουν και για το οπλοστάσιο του παιχνιδιού, που παρέμεινε στάσιμο.

Ακόμα και έτσι, το Spear of Destiny προσφέρει ένα εξαιρετικό πακέτο δράσης που εκείνη την εποχή δεν πιστεύω να χάλασε κανέναν. Μην ξεχνάτε ότι τότε δεν είχαμε 5-6 FPS κάθε μήνα... βασικά δεν είχαμε καθόλου FPS κάθε μήνα! Για αυτό τον λόγο η δημιουργία της id Software είναι πιο αθώα και συγχωρείται η "αμαρτία" της εξόφθαλμης ομοιότητας.

Έτσι, όσοι λατρέψαμε το Wolfenstein 3D, είχαμε ένα νέο λόγο να λιώσουμε και πάλι με τις ώρες στις οθόνες μας! Όλα τα αναμενόμενα συστατικά είναι παρόντα, το άνετο μοτίβο του χειρισμού (που πάντως πλέον έχει ξεπεραστεί μακράν), το "χάσιμο" στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του κάστρου, το πιστολίδι με τους κάθε είδους Ναζί, η βία και η καφρίλα και φυσικά η νέα τότε FPS αισθητική. Βέβαια, για όσους είναι νεότεροι, να πούμε πως το game αυτό είναι ο προπάππους των σημερινών όπως πχ. το Call of Duty και μάλλον όσοι δεν το χάρηκαν τότε, ίσως τώρα να το βρουν τουλάχιστον μονότονο. Πάντως για ιστορικούς λόγους, πρέπει ο κάθε FPS φίλος που σέβεται τον εαυτό του να το δοκιμάσει.

Say hello to my little friend
Το Spear of Destiny περιλαμβάνει όπως είπαμε τα ίδια όπλα με το Wolfenstein 3D. Επιστρέφουν μεταξύ άλλων το βασικό melee μαχαίρι, το machine gun και φυσικά το απολαυστικό chain gun, ιδανικό για γαζώματα και παρόμοιες "διορθωτικές" εργασίες. Ίσως λίγο αρνητικό είναι το γεγονός πως το πολύ ισχυρό chain gun γίνεται διαθέσιμο αρκετά νωρίς στο παιχνίδι, χαλώντας κάπως την αίσθηση της σταδιακής εξέλιξης.

Πάντως, εφόσον το έργο το έχουμε ξαναδεί, μπορεί να μην ήθελαν οι developers να μας κουράσουν και μας δίνουν γρήγορα τη δυνατότητα να το διασκεδάσουμε προσφέροντάς μας το πλέον αγαπημένο όπλο. Να πούμε βεβαίως πως δεν λείπουν ούτε εδώ τα εντυπωσιακά kills με την χρήση βαρελιών που εκρήγνυνται, ακόμα ένας μηχανισμός που καρά-αντιγράφηκε από όλα τα games τους είδους.

Αφεντικό, ο Blazkowicz!
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του Spear of Destiny, όπως και στον προκάτοχό του, είναι τα bosses που πολεμάτε. Αν υπάρχει κάποια σημαντική διαφοροποίηση στο παιχνίδι βρίσκεται εδώ (και στα αναρριχώμενα φυτά που καλύπτουν τους τοίχους και την οθόνη σε κάποια levels!) και θα λέγαμε πως ορισμένα τουλάχιστον bosses είναι ακόμα πιο συναρπαστικά από αυτά του Wolfenstein 3D.

Από τον αγροίκο Barnacle Wilhelm, τον αλλόκοτο Übermutant μέχρι και την κόλαση (ω, ναι) και τον βιβλικό Angel of Death, τα boss fights που μας χαρίζει η id Software αποτελούν το επιστέγασμα των προσπαθειών σας, τον απώτερο λόγο για να "βγάλετε" το παιχνίδι. Περιττό φυσικά να πούμε πως το γενικότερο στήσιμο του παιχνιδιού με τα boss fights και τα όλα του, είναι το old school αυτών που σήμερα ονομάζουμε old school.

Alles gut!
Φτάνοντας στον τεχνικό τομέα, μπορούμε απλά να σας παραπέμψουμε στο review του Wolfenstein 3D, αφού οι αλλαγές είναι πραγματικά απειροελάχιστες. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν ισχύει ούτε αυτό γιατί μάλλον οι αλλαγές είναι μηδαμινές! Πέρα από κάποια διαφορετικά pixels και έναν μόνο νέο εχθρό (με νέα animations δηλαδή) τα περιβάλλοντα, τα εφέ και ο σχεδιασμός είναι βγαλμένα από το πρώτο game.

Κοινώς, έχουμε και πάλι την χρήση της μηχανής γραφικών ray casting, η οποία δημιουργεί μια υποτιθέμενη αναπαραγωγή τρισδιάστατων γραφικών, μιμούμενη το βάθος. Βέβαια με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να κριθεί το αποτέλεσμα καθώς είναι ξεπερασμένο, αλλά για την εποχή του ο τεχνικός τομέας ήταν πρωτοποριακός και δεν είχε προηγούμενο.

Τα ίδια έχουμε και στον ήχο, όπου επιστρέφουν τόσο το χαρακτηριστικό MIDI soundtrack (που για κάποιο λόγο όμως δημιουργεί "σωστή" ατμόσφαιρα) όσο και όλο το πακέτο ηχητικών εφέ του Wolfenstein 3D. Θα μπορούσαν βέβαια να μπουν κάποιες νέες κραυγές στο ρεπερτόριο των Γερμανών έτσι για την πώρωση, η να βελτιωθούν ορισμένοι λίγο άκυροι ήχοι (αυτό που ακούγεται όταν ακουμπάτε σε τοίχο), αλλά όπως και να έχει η δουλειά γίνεται και με το παραπάνω.

FPS από τα παλιά
Το Spear of Destiny δεν είναι το sequel (ή μάλλον prequel) που έχουμε κατά νου την σήμερον ημέρα. Ουσιαστικά δεν προσφέρει και πολλά νέα στοιχεία στο Wolfenstein 3D, παρά λειτουργεί σαν μια παράταση της πώρωσης του original τίτλου. Υπό αυτή την έννοια πάντως, τα καταφέρνει περίφημα!

Πλέον αποτελεί βέβαια ένα μουσειακό κομμάτι, αλλά δεν ξεχνάμε πως κουβαλάει στις πλάτες του το όνομα του παιχνιδιού που δημιούργησε το είδος που λατρεύουν εκατομμύρια παίκτες σε ολόκληρο τον κόσμο. Η id Software τότε έγραφε ιστορία στα FPS και όσοι την έζησαν σίγουρα θα νοσταλγήσουν την εποχή που πρεσβεύει το Spear of Destiny.

Θετικά:
- Διατηρεί όλα τα καλά του Wolfenstein 3D
- Εντυπωσιακά νέα bosses
- Αποτελεί κομμάτι της ιστορίας των FPS
- Τρελό old school σενάριο

Αρνητικά:
- Μοιάζει με expansion του Wolfenstein 3D, μικρότερο σε διάρκεια
- Δεν έχει διορθώσει κανένα ελάττωμα του προκατόχου του
- Πλέον είναι ξεπερασμένο

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 7
Gameplay: 8
Αντοχή: 7
Γενικά: 7.7

Η συνέχεια του ιστορικού Wolfenstein 3D παραδίδει μερικές ακόμα δόσεις από την συνταγή που γέννησε ένα είδος!

Γρηγόρης Βούλγαρης