Wolfenstein II: The New Colossus Review

Αλήθεια, το ξέρετε ότι η σειρά Wolfenstein έχει τις αρχές της πίσω στο 1981; Μόλις το 1992 όμως έγινε δημοφιλής, καθώς εκείνο το sequel ήταν ένα από τα πρώτα παιχνίδια που μπήκαν στα χωράφια του 3D, και μάλιστα με το «φτωχό» hardware της εποχής. Το 2014 έγινε ένα επιτυχημένο reboot της σειράς, αλλά ακόμα πιο εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι εδώ και 25 χρόνια πρωταγωνιστής έχει παραμείνει ο ίδιος χαρακτήρας!

Υπόθεση

Το Wolfenstein II: The New Colossus

συνεχίζει την ιστορία του Wolfenstein: The New Order (θυμηθείτε το review του εδώ) και κατ’επέκταση του The Old Blood). Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο όπου ο Άξονας έχει κερδίσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και οι Σύμμαχοι πληρώνουν καθημερινά το τίμημα της ήττας, όχι μόνο οι στρατιώτες αλλά και οι πολίτες, σε φάση Man in the High Castle. Το παιχνίδι εξελίσσεται στην υπό γερμανική κατοχή πλέον Αμερική. Εσείς αναλαμβάνετε ξανά το ρόλο του William Joseph Blazkowicz, με σκοπό να βοηθήσετε την Αντίσταση να ανασυνταχθεί, να οργανωθεί και να συνεχίσει τον αγώνα για απελευθέρωση. Νέοι χαρακτήρες έρχονται στην υπόθεση, ενώ θα λάβετε μέρος και σε interactive flashbacks που δείχνουν σκηνές από το παρελθόν του Blazkowicz, κυρίως από την παιδική του ηλικία, ώστε να γνωρίσετε καλύτερα τον χαρακτήρα. Πάντως αν και το παιχνίδι προσπαθεί να δώσει έναν «βαρύ» τόνο στην υπόθεση, το καταφέρνει μόνο μέχρι κάποιο βαθμό. Αυτό γιατί τόσο οι διάλογοι των χαρακτήρων όσο και οι σκέψεις του Blazkowicz έχουν αρκετή δόση στερεοτύπου.

Gameplay

Όπως σε κάθε περίπτωση που κάτι δουλεύει καλά, έτσι κι εδώ η Bethesda πρόσεξε πολύ να μην πειράξει τον βασικό μηχανισμό του gameplay, και απλά να βελτιώσει τα σημεία όπου υπήρχε τέτοιο περιθώριο. Έτσι έχουμε έναν τρόπο χειρισμού αντάξιο των κατ’εξοχήν πολεμικών shooters. Μπορείτε να περπατάτε σκυφτοί, να τρέχετε και να κάνετε slide κάτω από εμπόδια, και γενικά να εκμεταλλεύεστε τις stealth δυνατότητες του παιχνιδιού για να ολοκληρώνετε τις αποστολές με εναλλακτικούς τρόπους. Τα stealth takedowns είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά, πλησιάζοντας τους εχθρούς και… κατακρεουργώντας τους με τσεκούρι! Αν σας αντιληφθούν θα χτυπήσει ο συναγερμός, καλώντας ενισχύσεις, όμως αυτό ίσως δεν είναι τόσο κακό, αφού το gunplay είναι… όλα τα λεφτά.

Όπλα υπάρχουν διάφορα, αρκετά ώστε να υπάρχει σωστή διαφοροποίηση, αλλά όχι τόσα ώστε να μην ξέρετε τι να πρωτοδιαλέξετε. Εκτός από τα συμβατικά (πιστόλι, αυτόματο, κτλ.) έχουμε και ένα με ριπές ηλεκτρισμού, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορείτε προσωρινά να μαζεύετε βαρέα όπλα, ακόμα και λέιζερ! Κάτι που δυστυχώς δεν βλέπουμε συχνά, και ευτυχώς υπάρχει εδώ, είναι η δυνατότητα να κρατάτε δύο όπλα ταυτόχρονα, και μάλιστα διαφορετικού είδους στο κάθε χέρι. Έτσι μπορείτε να πυροβολείτε με ένα κάθε φορά, ανάλογα με το trigger που πατάτε, ή και με τα δύο μαζί. Όλα τα όπλα έχουν επίσης τη δυνατότητα αναβάθμισης, με 3 upgrades το καθένα, τα οποία ενεργοποιείτε όλα ή μεμονωμένα, κατ’επιλογή. Δυστυχώς τα upgrades τα βρίσκετε μόνο διάσπαρτα στις αποστολές, και όχι επενδύοντας XP.

Κάπου εδώ φτάνουμε στον αγαπημένο μου νέο μηχανισμό του gameplay. Κάποιοι ισχυροί εχθροί μπορούν να σας κάνουν knockdown, όμως αντίθετα από τα περισσότερα shooters, όταν γίνεται αυτό, εσείς μπορείτε να συνεχίσετε όχι μόνο να πυροβολείτε αλλά και να στοχεύετε όσο βρίσκεστε πεσμένοι, ώστε να μην είστε αβοήθητοι μέχρι να σηκωθείτε! Επιπλέον φοράτε μία ειδική στολή / πανοπλία, που σας προσφέρει όχι μόνο έξτρα προστασία από επιθέσεις και ραδιενέργεια, αλλά και τη δυνατότητα να καταστρέφετε καταπακτές στο έδαφος, ώστε να μετακινείστε κρυφά μέσα από αεραγωγούς. Ολοκληρώνοντας κάποιους επιπλέον στόχους, όπως π.χ. να σκοτώσετε έναν minimum αριθμό εχθρών με συγκεκριμένο όπλο, κερδίζετε perks, δηλαδή πρόσθετες ικανότητες για stealth, στρατηγική, κτλ. Γενικά η δράση είναι δυνατή, εντυπωσιακή και απολαυστική, σε σημείο που, συγκριτικά, το stealth μάλλον αποδυναμώνει παρά ενισχύει το παιχνίδι!

Γραφικά & ήχος

Όπως καταλαβαίνει κάποιος, η γερμανική επιρροή είναι βαριά σε έναν τέτοιο κόσμο, ειδικά όσον αφορά το περίφημο… german engineering. Έτσι μπορείτε να περιμένετε εκτενές steampunk σε όλες τις πτυχές, με τις εχθρικές βάσεις ειδικά να είναι επιβλητικά συνονθυλεύματα μετάλλου και περίπλοκων μηχανών. Έκπληξη μας έκαναν και οι κατεστραμμένες πόλεις από τον πόλεμο, που έχουν παραμείνει γεμάτες ερείπια και ραδιενέργεια. Έτσι θυμίζουν λιγότερο τυπικά βομβαρδισμένα τοπία, και περισσότερο… τα Capital Wastelands του Fallout! Γενικά πάντως έχει δοθεί περισσότερη προσοχή στην ποιότητα των όπλων, της μάχης και των χαρακτήρων, με τα περιβάλλοντα να είναι μεν λεπτομερή αλλά όχι ιδιαίτερα… high-end.

Ο ήχος είναι ένα κυριολεκτικό… «κοντσέρτο για πολυβόλα», αφού κάθε εφέ εκφράζει μοναδικά τους διαφορετικούς τύπου όπλων, αλλά και τον αντίκτυπο τους σε κάθε επιφάνεια, είτε πρόκειται για μέταλλο είτε για ανθρώπους. Οι διάλογοι όπως είπαμε έχουν ένα μικρό overdose από Hollywood στα κείμενα, αλλά οι ερμηνείες είναι σαγηνευτικές, ειδικά για τους νέους χαρακτήρες της υπόθεσης. Δεν αναγνωρίσαμε κάποιο «τρανταχτό» όνομα στο cast, αλλά όπως έχει αποδειχτεί πολλάκις, αυτό μπορεί να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά από μία ομάδα καταξιωμένων σταρ που βαριούνται να μιλήσουν. Αυτή είναι μία τέτοια περίπτωση!

Hour of the… Wolfenstein

Το Wolfenstein II: The New Colossus δεν επιφυλάσσει ιδιαίτερες εκπλήξεις. Αν σας άρεσε το προηγούμενο παιχνίδι, και γενικά το «εναλλακτικό σύμπαν» όπου η έκβαση του Β’ΠΠ είναι διαφορετική, τότε θα λατρέψετε το νέο τίτλο της Bethesda. Ακόμα και καθαρά ως shooter όμως, είναι μία από τις κορυφαίες επιλογές του 2017, και αυτό το λέμε έχοντας υπ’όψη τα νέα Destiny και CoD!

Ανάπτυξη: MachineGames Έκδοση: Bethesda Διάθεση: IGE

The post Wolfenstein II: The New Colossus Review appeared first on gameslife!.