Νόστος. Χωρίς άλγος

02:47 4/5/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Εβλεπα και δεν έβλεπα, με το μεγάφωνο κλειστό, πλάνα από μια μαυρόασπρη (ή ασπρόμαυρη;) ταινία με τη Βλαχοπούλου, και πώς γυρνάει το μυαλό αλλάζοντας στροφές στον χρόνο, πήγα και θυμήθηκα απ’ τις πρώτες φορές που είδα τη Ρένα στο θέατρο. Ηταν στο θέατρο Ακροπόλ (πως γράφεται το Ακροπόλ γιατί μου το βγάζει κόκκινο;), ήμασταν στη σχολή, μάλλον το είχαμε σκάσει με την Αννα και τρυπώσαμε αφού

είχε αρχίσει επιθεώρηση, ούτε που θυμάμαι τον τίτλο. Πάντως κάτι θα είχε σχέση με λουλούδια γιατί ο επιχειρηματίας Μπουρνέλης με τ’ όνομα, πίστευε ακράδαντα πως ο τίτλος του θεάματος για να είναι πιασάρικος πρέπει να έχει οπωσδήποτε λουλούδια. Πολλά λουλούδια κι αν είχε και γυναίκες ακόμα καλύτερα όπως ας πούμε «Γυναίκες και λουλούδια», «Τριαντάφυλλα για σας», «Βιολέτες και ζουμπούλια», γενικά του ρόδου τα εννιάμερα της ντάλιας τα σαράντα.

Το νούμερο λοιπόν της Ρένας, για να επανέλθω, στο οποίο παρεμπιπτόντως έσκιζε, είχε και πρόλογο.

Τα παιδιά του μπαλέτου ντυμένα κατά τη γνώμη τους κλέφτες, δηλαδή τ’ αγόρια με μαύρα κολάν, ριγέ μπλούζες, κομμένο στον λαιμό χαμόγελο, μάσκα λαμέ και καβουράκι πούλια, τα δε κορίτσια πάλι ριγέ, σουτιέν όμως, και μίνι φούστες που τότε πρωτοέκαναν την εμφάνισή τους και τρέλαναν κόσμο και ντουνιά.

Μάλιστα το θέατρο Βέμπο ο άλλος ναός της επιθεώρησης, που δεν τραβούσε κανένα ζόρι με τα λουλούδια και τα κηπευτικά, το μίνι το είχε αναβιβάσει στον τίτλο.

Ηταν άνοιξη του ’67 παραμονές εκλογών που απ’ ό,τι φαινόταν ο Γεώργιος Παπανδρέου θα έβγαινε με τα τσαρούχια, και ο θεατρώνης βάφτισε την επιθεώρηση «Μίνι-Μίνι και μποτάκια και το Μάη αραπάκια» ότι και καλά ο λαός θα μαύριζε τη Δεξιά.

Αντ’ αυτού πριν τον Μάη, ήρθε όπως πάντα, ο Απρίλης συγκεκριμένα και ακόμα πιο συγκεκριμένα η 21η Απριλίου που μας έφερε τη χούντα η οποία και μας μαύρισε όλους στο ξύλο. Πίσω στη Ρένα πάλι και με το μπαλετάκι που έκανε την εισαγωγή χορεύοντας και απαγγέλλοντας ρυθμικά σπρεκ-χορ (ομαδική απαγγελία) το εξής:

«Και μ’ ένα κόλπο έξυπνο

Και διά τρόπου υπούλου,

Το σπίτι θα ληστέψουμε

Της Ρένας Βλαχοπούλου».

Τζουμ η ορχήστρα κι έβγαινε στη σκάλα η Ρένα, χειροκρότημα, χαμός.

Δεν ξέρω γιατί το είχαμε βρει με την Αννα τόσο αστείο το τετράστιχο, αλλά μόλις μπαίναμε στη σχολή κατεβαίνοντας ένα – ένα τα σκαλιά για το εντευκτήριο (λες και ήτανε η σκάλα του Ακροπόλ) ψιθυρίζαμε εν χορώ, και πολύ απειλητικά προς όλους τους συμμαθητές το..

«Και μ’ ένα κόλπο έξυπνο

και διά τρόπου υπούλου»…

Νομίζω αυτό το «υπούλου» μας ξετρέλανε, για κάποιον ανεξήγητο λόγο το βρίσκαμε ιδιοφυές. Αλλα χρόνια άλλα ήθη. Αλλα έθιμα.

Τώρα πια δεν παίζουνε επιθεωρήσεις, ούτε στο Ακροπόλ (πάλι κόκκινο μου το βγάζει) ούτε στο Βέμπο.

Οι κακεντρεχείς λένε ότι το είδος ανηφόρησε τη Σταδίου, κατά Σύνταγμα μεριά. Γράφουν στα σόσιαλ πως το θέατρο είναι στη μεγάλη αίθουσα του Κοινοβουλίου.

Εκεί παίζεται τώρα η μεγάλη επιθεώρηση.

Μάλιστα µου είπαν πως συχνά λίγο πριν αρχίσει τον εξάψαλμο η Ζωή για το ξυλόλιο, ξυλένιο και διμεθυλβενζόλιο κάποιοι από διπλανό κόμμα της ψιθυρίζουν απειλητικά:

«Και μ’ ένα κόλπο έξυπνο

Και διά τρόπου υπούλου

Δεύτερο κόμμα στη Βουλή

Ζωή Κωνσταντοπούλου».

Ο Φάμελλος, να σκάσει του ‘ρχεται.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords