Συγκλονίζουν οι ιστορίες των ορφανών (απο το AIDS) παιδιών

Στην Νότια Αφρική υπάρχουν εκατοντάδες παιδιά που ζουν μια άθλια ζωή στους δρόμους. Είναι τα ορφανά του AIDS, παιδιά που έχασαν τους γονείς  τους από τον ιό και τον ρόλο των γονιών τον έχουν αναλάβει οι γιαγιάδες…

Μια νύχτα του 2003 η Agnes Dlamini, «πετάχτηκε» από τον  ύπνο της όταν άκουσε το κλάμα του εγγονού της που ήταν ακόμη βρέφος, καθώς η κόρη της και μητέρα του μωρού μόλις είχε πεθάνει μετά από μία μακροχρόνια ασθένεια.

Όταν η Dlamini πήγε να δει τι συμβαίνει αντίκρισε το βρέφος να κλαίει αβοήθητο ενώ ήταν

ακόμη πάνω στο άψυχο σώμα της μητέρας του, αδυνατισμένο προσπαθώντας να πιπιλίσει το στήθος της.

Τώρα η Dlamini ξέρει ότι η τραγωδία της οφείλεται στα αποτυχημένα αποτελέσματα της Νότιας Αφρικής να αντιμετωπίσει την εξάπλωση του ιού HIV. Όμως τότε δεν είχε ιδέα. Εκείνη την εποχή  ο πρόεδρος της χώρας Thabo Mbeki που αρνούνταν να συσχετίσει τον ιό HIV με το AIDS. O υπουργός Υγείας που ήταν υπεύθυνος για την προάσπιση της μονάδας για θεραπεία από τον ιό HIV δεν παρείχε αντιρετροϊκά φάρμακα που είναι ειδικά για την περίπτωση καθώς δεν ήταν διαθέσιμα μέχρι το 2004, ενώ ήταν δύσκολο να αποκτηθούν και πολλά χρόνια μετά από αυτό.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 η κληρονομία αυτής της άρνησης του Πρωθυπουργού είναι 3,37 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 17 ετών να είναι ορφανά από τον ένα ή και τους δύο γονείς.  Τα περισσότερα παιδιά είναι ορφανά ενώ σε ποσοστό 64% την φροντίδα του έχουν αναλάβει οι γιαγιάδες.

Ωστόσο λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας, είναι πολύ δύσκολο οι γιαγιάδες να προειδοποιήσουν τα εγγόνια τους για τον ιό HIV.

Η 81χρόνη Dlamini αναφέρει: « Δεν έχω τις σωστές λέξεις για να συμβουλέψω τα εγγόνια μου, η εγγονή μου γελάει μαζί μου όταν προσπαθώ να το κάνω».