Ο Έλληνας ήρωας του Μαραθωνίου της Βοστώνης

Με αφορμή το χθεσινό θλιβερό περιστατικό στην Βοστώνη, δίνεται η ευκαιρία να επαναφέρουμε στη μνήμη του Έλληνα αναγνώστη ή να του γνωρίσουμε την ελάχιστα διαδεδομένη ιστορία ενός Κυπρίου, ο οποίος το 1946 ανακηρύχθηκε νικητής του Μαραθωνίου της πόλης, γεννώντας με το απίστευτο κατόρθωμά του τον παγκόσμιο θαυμασμό.

Το όνομα του Στυλιανού Κυριακίδη δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στους Έλληνες. Κι αυτό παρότι μετά τη νίκη του στο Μαραθώνιο της Βοστώνης ο κόσμος που τον υποδέχθηκε στην Ελλάδα

Λίγα χρόνια πριν ο γεννημένος στην Πάφο Κυριακίδης είχε κατακτήσει την 11η θέση στην Ολυμπιάδα του 1936 στο Βερολίνο. Η πρώτη του συμμετοχή στον μεγάλο Μαραθώνιο της Βοστώνης δεν είχε στεφθεί από επιτυχία, αφού, λόγω των πληγών που του προκάλεσαν τα καινούργια παπούτσια που φορούσε, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει.

Όμως, ούτε οι άσχημες αναμνήσεις του, ούτε η πείνα και οι κακουχίες από τα σκληρά χρόνια της κατοχής τον απέτρεψαν από το να αποδεχθεί την πρόσκληση των διοργανωτών και να συμμετάσχει στον Αγώνα του 1946. Κι αυτό, έστω και εάν αναγκάσθηκε να πουλήσει έπιπλα και ηλεκτρικές συσκευές για να αγοράσει το πανάκριβο εισιτήριο του πηγαιμού. Έστω και εάν δεν ήταν βέβαιος για τον τρόπο που θα εξασφάλιζε τα χρήματα για την επιστροφή του και ακόμα και εάν χρειάστηκε να υπογράψει υπεύθυνη δήλωση, ώστε να κάμψει τις αντιστάσεις των γιατρών που πίστευαν ότι ήταν υπερβολικά αδύναμος και κοκαλιάρης για να τρέξει και να συμμετάσχει τελικά με δική του ευθύνη.

Το αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό. Ξεπερνώντας στα τελευταία χιλιόμετρα τον θρύλο του αγωνίσματος, Johnny Kelley, αρνούμενος να κοιτάξει πίσω του και υπό τις παροτρύνσεις ομογενών που τον έσπρωχναν να νικήσει για την χώρα και την οικογένειά του, σόκαρε τον κόσμο κατακτώντας την πρώτη θέση.

Και ήταν τόση η συγκίνηση και ο θαυμασμός που προκάλεσε το επίτευγμά του, που στο άκουσμα της έκκλησής του να βοηθηθεί ο ταλαιπωρημένος λαός των Ελλήνων και όχι αυτός ο ίδιος, ήταν πολλοί οι Αμερικανοί και ομογενείς που ανταποκρίθηκαν, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το «πακέτο Κυριακίδη», αποτελούμενο από πλοία γεμάτα τρόφιμα και ρουχισμό, εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια και προορισμό την εξαθλιωμένη μεταπολεμική Ελλάδα που ζούσε πια στη δίνη του εμφυλίου.

Το άγαλμα του Κυριακίδη με τίτλο «Το πνεύμα του Μαραθώνα» κοσμεί την Βοστώνη στο όριο του πρώτου μιλίου στο Hopkinton και φιλοτεχνήθηκε με αφορμή την 60η επέτειο του θριάμβου του. Τα λόγια του ανθρώπου που νικήθηκε, του Johnny Kelley («Πώς θα μπορούσα να κερδίσω ποτέ έναν τέτοιον αθλητή; Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για μια ολόκληρη πατρίδα») εξακολουθούν, μετά από τόσα χρόνια, να ακούγονται συγκλονιστικά.

Εκεί λοιπόν, στην Βοστώνη, την πόλη των ΗΠΑ που θυμίζει περισσότερο από κάθε άλλη Ευρώπη, όπου χθες το ιστορικότερο και σημαντικότερο αθλητικό αγώνισμα βάφτηκε με αίμα, το ανδραγάθημα του Κυριακίδη παραμένει ολοζώντανο. Και σε μια εποχή που το αίτημα για αλτρουισμό, «αυτοθυσία» και κοινωνική προσφορά έχει καταστεί εκ νέου επίκαιρο όσο τότε είναι καλό να θυμόμαστε κι εμείς, πάνω από όλα εμείς, ότι υπήρχαν και υπάρχουν και τέτοια παραδείγματα Ελλήνων…