Ο Μπαρόζο παρουσιάζει την “ΟΝΕ 2″. Χωρίς την Ελλάδα

Ξεκίνησε στις Βρυξέλλες (12.15) η συνέντευξη του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο, στην οποία ο Πορτογάλος πολιτικός παρουσιάζει το προσχέδιο των προτάσεών του, για την ατζέντα πάνω στην οποία θα κληθούν να συζητήσουν για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεβρίου, οι ηγέτες της ηπείρου μας.

Κωδικοποιημένα, οι βασικοί άξονες της πρότασης Μπαρόζο αφορούν: Τον τρόπο κεντρικής εποπτείας των τραπεζών, τον ενιαίο οικονομικό προϋπολογισμό της ευρωζώνης καθώς και την ευρύτερη πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης.

Ουσιαστικά, το σχέδιο Μπαρόζο αφορά τον οδικό χάρτη για να οδηγηθούμε στην… ΟΝΕ 2, και οι πρώτες ενδείξεις για το που πηγαίνουν τα πράγματα είχαν διαφανεί από τη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου, εκεί όπου ο Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Μόντι, είχαν επιδείξει κοινή γραμμή έναντι της Γερμανίας, παρουσιάζοντας τη δική τους “αφήγηση” για το κοινό μέλλον της Ευρώπης.

Σε ό, τι αφορά στην Ελλάδα, αλλά και σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες οι οποίες βρίσκονται σε “πρόγραμμα προσαρμογής”, η ένταξή τους στο νέο σχήμα θα γίνει μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων αυτών.

Για την Αθήνα πάντως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν κρύβει την ικανοποίησή της από τις εξελίξεις στο Eurogroup, και θεωρεί ότι οι όποιες αμφιβολίες ή αμφισβητήσεις διατυπώνονται, όπως για παράδειγμα για την επιτυχία ή όχι της διαδικασίας επαναγοράς του ελληνικού χρέους, προέρχονται από τους… γνωστούς-αγνώστους, οι οποίοι υπονομεύουν διαρκώς την πολιτική βούληση της ηγεσίας της Ευρώπης να στηρίξει το κοινό νόμισμα.

Μια βούληση απολύτως δεσμευτική, σύμφωνα με τη σχετική αίσθηση που υπάρχει στις τάξεις της Κομισιόν.

Σύμφωνα πάντως με τη γερμανική εφημερίδα “Welt”, η πρόταση Μπαρόζο προβλέπει ουσιαστικά αλλαγή στις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ευρύτερες εξουσίες για τις Βρυξέλλες, εκτιμώντας ότι μονάχα έτσι θα έχει πραγματική υπόσταση μια Νομισματική Ένωση.

Το σχέδιο του Ζοζέ Μπαρόζο, από τη στιγμή που θα εγκριθεί, θα έχει διάρκεια εφαρμογής τουλάχιστον για την προσεχή δεκαετία, και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ιδέες για την αντιμετώπιση κρίσεων και πρόνοιες για δημοψηφίσματα για μεγάλα θέματα, ενώ δεν παραλείπει να προσμετρήσει το κλίμα ευρωσκεπτικισμού που διαμορφώνεται στην ήπειρο.