Ο ALPHA είναι μόνο η αρχή…

Τα γεγονότα μέσα και έξω από τον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 98,9 μοιάζουν με δέντρο μπροστά στο μεγάλο δάσος της ολοκληρωτικής κατάρρευσης των εργασιακών δικαιωμάτων στην Ελλάδα της Τρόικας.

Γράφει η Άννα Ξένου

Οι εργοδοτικές πρακτικές του 2012 ουδεμία σχέση έχουν με εκείνες των προηγούμενων ετών και ο λόγος είναι προφανής. Ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν δεν είχε τολμήσει κυβέρνηση να αφήσει τόσο απροκάλυπτα εκτεθειμένους τους εργαζόμενους στις διαθέσεις

των εργοδοτών. Με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης και των απαιτήσεων των δανειστών μας, εξαϋλώνονται τα εργασιακά δικαιώματα, σα να είναι υπεύθυνοι όσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα για την κακοδαιμονία της Χώρας. Τους δημόσιους υπαλλήλους φρόντισαν να τους απαξιώσουν επαρκώς στα μάτια της «κοινής γνώμης».

Όταν πριν από λίγα χρόνια οι ειδικοί εισήγαγαν στο λεξιλόγιό μας τον όρο flexicurity, αναφερόμενοι στις ελαστικές μορφές εργασίας, ώστε να υπάρχει minimum εργασιακής ασφάλειας, σε κάποιους φαινόταν εξωπραγματικό, σε άλλους όμως έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου. Σταδιακά η εργασία αντικαταστάθηκε από την απασχόληση – ένα φεγγάρι μάλιστα μετονομάστηκε και το αρμόδιο υπουργείο αναλόγως. Μετά περάσαμε στην ημιαπασχόληση και τώρα στην ανεργία.

Οι τεχνικοί του Alpha 98,9 έκαναν κάτι, επί δεκαετίες, αυτονόητο. Προσπάθησαν να απεργήσουν για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους και την επαναπρόσληψη των 4 συναδέλφων τους. Όπως έκαναν λίγο καιρό νωρίτερα οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργία, οι εργαζόμενοι στο ALTER και τόσοι άλλοι, λιγότερο προβεβλημένοι. Λίγο παλαιότερα, θα ήταν δύσκολο να στηθεί απεργοσπαστικός μηχανισμός, όχι γιατί δεν θα το επιχειρούσαν οι εργοδότες, αλλά γιατί δε θα έβρισκαν πρόθυμους συμμάχους. Όμως, επειδή «ο φόβος φυλάει τα έρημα», κι αυτό ακόμη, το 2012 καθίσταται δυνατόν.

Το μήνυμα είναι σαφές: Όποιος κινείται, απολύεται! Η πολιτική «ευπρέπεια» του σήμερα δεν επιτρέπει τη μετατροπή της απεργίας σε ιδιώνυμο αδίκημα. Πού ζούμε άλλωστε, στην εποχή του 1929! Όμως, αυτό πια δεν είναι απαραίτητο. Η πολιτική πρακτική, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η υπογραφή ατομικών συμβάσεων, η φτώχια , τα στρατευμένα ΜΜΕ και ο μπαμπούλας της δραχμής, λειτουργούν καταλυτικά στον ψυχισμό του σύγχρονου Έλληνα εργαζόμενου. Βιωματικά, μαθαίνουμε αποτελεσματικότερα!

Ούτε ελαστικότητα υπάρχει, ούτε ασφάλεια. Υπάρχει σκέτη δουλεία! Κι αν αρνηθούμε να εξαθλιωθούμε οικειοθελώς, τότε θα μας «βοηθήσουν», με τις ελεύθερες ζώνες διακίνησης και τις στρατιές αλλοδαπών εργατών στο εγχώριο σκλαβοπάζαρο των 200 ευρώ ! Κι αμα θέλουμε!!! Γιατί πίσω από εμάς θα περιμένουν ουρά οι δυστυχείς του κόσμου.

Ο φόβος! Για τους ειδικούς είναι ένα από τα οκτώ βασικά συναισθήματα. Η μεγαλύτερη απειλή για το είδος και τον πολιτισμό μας είναι ο φόβος. Το γνωρίζουν καλά όσοι εκπονούν τα σχέδια του μέλλοντος. Στο φόβο βασίζονται για να μουδιάσουν τη σκέψη και την ηθική μας.

Σκεφτείτε πόσα πολλά αποδεχθήκαμε, υπομείναμε, αλλάξαμε επειδή φοβηθήκαμε τα χειρότερα. Ή καλύτερα, πόσα ΔΕΝ αλλ