Η Κατερίνα Γράβου γράφει: Θα σώσουμε την Ελλάδα όσοι τολμήσουμε… να πούμε όχι

Σε επικοινωνιακό παιχνίδι θρίλερ με φόντο τα εργασιακά φαίνεται ότι εξελίσσεται η διαπραγμάτευση με την Τρόικα. Γιατί ποια άλλη εξήγηση να δώσουν οι εργαζόμενοι όταν τη μια διαρρέεται ότι βαδίζουμε σε καλό δρόμο και λίγο αργότερα κατηφείς οι πολιτικοί αρχηγοί της συγκυβέρνησης παραδέχονται ότι η συμφωνία σκάλωσε, ενώ και ο Υπ. Οικονομικών τρώει πόρτα από τους πιστωτές μας.

Δήθεν συμφωνίες και δήθεν διαφωνίες σε έναν κόσμο όμως με πραγματικές απολύσεις και πραγματικά ανθρώπινα δράματα. Ποιός νοιάζεται όμως; Σίγουρα όχι

εκείνοι που υπαγόρευσαν στην Τρόικα χαρτί και καλαμάρι τα μέτρα παγίδευσης των εργαζομένων για να σωθεί, δήθεν πάλι, η χαμένη από χρόνια ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προιόντων. Στην πραγματικότητα για να περάσουν μέτρα που εδώ και χρόνια συναντούσαν τη σθεναρή αντίσταση των εργαζομένων.

Για ποια αντίσταση όμως να μιλάμε τώρα, όταν χιλιάδες οικογένειες ζουν στα όρια της εξαθλίωσης, όταν απογοητευμένοι οι πολίτες κλείνουν την τηλεόραση, αν δεν την έχουν βάλει ενέχυρο, γιατί βαρέθηκαν να ακούν τις κοκορομαχίες των πολιτικών, όταν ακόμη και η συμμετοχή σε μια απεργία μπαίνει στην άκρη για να μη χαθεί το πολύτιμο μεροκάματο.

Μέτρα από τους λίγους για τους πολλούς. Μέτρα που στόχο έχουν να κάμψουν κάθε προοπτική για έναν άλλο δρόμο. Μέτρα που δεν καίνε το λίπος που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, αλλά τσακίζουν το μυαλό και θολώνουν τα μάτια και την κρίση.

Τσάκισε η πλατη του έλληνα εργαζόμενου από τα ασήκωτα πακέτα μέτρων. Κι όμως ακόμη δεν ήρθε το όχι. Όχι το κατευθυνόμενο από κόμματα ή συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά το λαικό, το πηγαίο, το αληθινό, το βροντερό. Το όχι των ανθρώπων που κατάλαβαν επιτέλουν ότι τους κοροιδεύουν. Το όχι του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου, η πλειοψηφία του οποίου με την παντελή απουσία του σήμερα από το προσκήνιο επιβεβαιώνει το λάθος που έκαναν οι ελληνες να τους ανεβάσουν στο πρώτο σκαλί του βάθρου.

Θα σώσουμε την Ελλάδα όσοι τολμήσουμε να κόψουμε κι άλλο τους μισθούς, τις συντάξεις, να αυξήσουμε κι άλλο την ανεργία. Αυτό μας είπαν, αλλά δεν το παραδέχονται.

Θα σώσουμε την Ελλάδα, κύριοι της Τρόικα, ντόπιοι και ξένοι, όχι όμως με το δικό σας όχι, αλλά με το δικό μας. Ίσως δεν ήρθε ακόμη η ώρα. Οταν έρθει όμως θα το καταλάβετε, γιατί ο δρόμος τότε δεν θα έχει γυρισμό.