Ο Γιάννης Βασιλακόπουλος γράφει: Ο Φώτης Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ στο «σπιράλ του θανάτου»

Πόσο θα αντέξει αυτή η έξωθεν  υπαγορευμένη κυβερνητική τριμερής; Όλοι μπορούν να υποθέσουν πως ελάχιστη ζωή έχει ακόμη, να στοιχηματίσουν ποιος από τους τρεις ετέρους θα χρεωθεί και ποιος θα «πιστωθεί» την πτώση της. Η οποία δεν θα οφείλεται βεβαίως στην επαναστατική διάθεση του ενός από τους τρεις ετέρους αλλά στην εξ’ αρχής σαθρή βάση της.

Έχω την καλή διάθεση να πιστέψω για παράδειγμα πως ο Φώτης Κουβέλης

θέλει να σταθεί ανάχωμα στην  επισημοποίηση της κατοχής που θεμελίωσε, με την υπογραφή του,- και τώρα δίνει ρέστα υποκρισίας-  ο Ευάγγελος Βενιζέλος και θέλει να εγγυηθεί – θα τον αφήσουμε, άραγε; – ο Αντώνης Σαμαράς.

Αδυνατώ όμως να το πιστέψω. Οι «γάμοι» που εξελίσσονται αυτόν τον καιρό, με τον Θόδωρο Πάγκαλο να «ερωτοτροπεί» δημόσια με τον Αντώνη Σαμαρά, όλο το παλιό, σάπιο ΠΑΣΟΚ των ενόχων να θέλει να συνταχθεί με τον πρώην πρόεδρο της Πολιτικής Άνοιξης και η ζύμωση ανάμεσα σε αργυρώνητους δημοσιογράφους, με στόχο να πνίξουν τις ελεύθερες φωνές, με απομακρύνουν από την «καλή διάθεση» απέναντι στη στρατηγική του προέδρου της ΔΗΜ. ΑΡ. Η κυβέρνηση είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα καταρρεύσει ανάμεσα στο ψέμα που διακίνησε, στο αίμα που προκάλεσε, στην κατοχή που αν ο Εφιάλτης Γιώργος Παπανδρέου θεσμοθέτησε, ο Σαμαράς περιφρούρησε.

Δεν παλεύει για την σωτηρία της κοινωνίας ο Φώτης Κουβέλης. Βλέπει απλά πως τοποθετείται αυτός και το κόμμα του – που τελικά δημιουργήθηκε μόνον για να ενσαρκώσει την απαραίτητη «τσόντα» των εξελίξεων – στο «σπιράλ του θανάτου» της Ελληνικής κοινωνίας, ως δήμιος.  Για αυτό και παλεύει να σώσει την δική του αριστερή πρόφαση…