Τελευταίος γύρος

Του ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Τα όσα διαδραματίζονται στους κόλπους της ΕΕ και της Ευρωζώνης θυμίζουν έναν στίβο και το… καμπανάκι που χτυπάει ο κριτής, για να ενημερώσει θεατές και αγωνιζόμενους ότι έφθασε η ώρα γα τον τελευταίο γύρο. Πλέον καταγράφονται τρία είδη συμπεριφορών από τους Ευρωπαίους ηγέτες των προηγούμενων τριών δεκαετιών, που υποδηλώνουν ότι έχουμε μπει στον τελευταίο γύρο μετάλλαξης της ΕΕ.
Οι παλιοί, αυτοί δηλαδή που έκαναν πράξη το ευρωπαϊκό όραμα και δημιούργησαν την ΕΟΚ, μόνο που δεν καταθέτουν… μήνυση στους

σημερινούς ηγέτες για τις εμμονές τους σε πολιτικές ύφεσης και λιτότητας ή για την αδράνεια που επιδεικνύουν κάποιοι άλλοι, τη στιγμή που το οικοδόμημα ταρακουνιέται συθέμελα. Πρόσφατο παράδειγμα οι δηλώσεις του πρώην σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου (1974-1982), Χ. Σμιτ: «Η κρίση δεν θα ήταν τόσο σοβαρή, εάν υπήρχε έστω κι ένας (ηγέτης) στην Ευρώπη που να είχε μία συνολική θέαση της καμιά εικοσαριάς προβλημάτων που ενσκήπτουν. Όμως δεν έχουμε τούτη τη στιγμή μία προσωπικότητα τέτοιου κύρους», είπε ο Γερμανός «αδειάζοντας» άπαντες, πρωθυπουργούς, προέδρους και βασιλείς, που ηγούνται των χωρών τους στην ΕΕ.
Ακολουθούν οι… προηγούμενοι ηγέτες, εκείνοι δηλαδή που έφυγαν νωρίς και πριν ξεσπάσει η κρίση. Αυτοί δεν χρησιμοποιούν βαριές εκφράσεις, αλλά θέτουν ξεκάθαρα θέμα δημοκρατικής νομιμοποίησης των όσων εξελίσσονται στην ΕΕ. Για παράδειγμα ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τ. Μπλερ, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι «ανησυχεί βαθιά» για το ενδεχόμενο η χώρα του να επιλέξει με δημοψήφισμα να εγκαταλείψει την ΕΕ και ότι η κρίση στην Ευρωζώνη θα οδηγήσει σε μεγάλη πολιτική αλλαγή, ενώ πρόσθεσε: «Αν μεταφερθούν και άλλες εξουσίες στην ΕΕ, τότε θα πρέπει να ενισχυθεί και η δημοκρατική της νομιμότητα». Οι άνθρωποι δεν θα συμφωνήσουν με την κατάργηση του έθνους-κράτους, εκτίμησε ο Τ. Μπλερ.
Και ερχόμαστε στους σημερινούς ηγέτες… Ο Ευ. Βενιζέλος κατά τη συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο του Ισραήλ, Σ. Πέρες, έσπευσε να δηλώσει: «…ο κ. Πέρες αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι η ανακύκλωση της διεθνούς οικονομικής κρίσης μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσα από μεγάλες θεσμικές και πολιτικές αλλαγές. Μέσα από ένα σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, οικονομικής και πολιτικής». Τελικά γιατί οι σημερινοί ηγέτες δεν αντιλαμβάνονται αυτό που φωνάζουν οι προκάτοχοί τους; Ότι το τέλος της Ευρωζώνης πλησιάζει και ότι το… καμπανάκι θα χτυπήσει μόνο μία φορά.