Οι κερδοσκόποι

Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Η ένταση των ημερών δεν επιτρέπει αυταπάτες. Αμέσως μετά τον Δεκαπενταύγουστο η κυβέρνηση θα κληθεί να νομοθετήσει μέτρα που σε καμία περίπτωση δεν θα μας πάνε μπροστά (σ.σ. τουλάχιστον εισοδηματικά), αλλά σε πρώτη φάση θα ανακόψουν την ύφεση και θα θεμελιώσουν τις βάσεις της επανάκαμψης. Τα ερωτήματα είναι δύο: α) αν με τη μείωση, έστω και ενός ευρώ από μισθούς και συντάξεις, μπορεί να επιτευχθεί αναστροφή του κλίματος και β) αν οι πολίτες ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία

για να «διορθώσει» κι άλλο τις απολαβές τους ή για να τις βελτιώσει.
Ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσει «αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος» και σε αυτό θα μείνουμε διαπιστώνοντας ότι στους δύο μήνες κοντά που κυβερνά, λέει ελάχιστα και πράττει πολλά.
Ήδη έκανε μεγάλες μειώσεις στους μισθούς των κυβερνητικών παραγόντων και των βουλευτών. Ενεργοποίησε σχέδιo-«σκούπα» για τους λαθρομετανάστες. Προχωρά στην εφαρμογή του μέτρου συμψηφισμού των οφειλών και στη διοικητική μεταρρύθμιση-συγχώνευση των κρατικών υπηρεσιών.
Αναντίρρητα, έχουν ληφθεί ουσιαστικά μέτρα αναφορικά με το στοίχημα της επαναλειτουργίας του Κράτους και της δημόσιας ασφάλειας. Όμως, το ζητούμενο είναι η Οικονομία κι όχι μόνο η πραγματική Οικονομία, αλλά η αποτροπή των κερδοσκοπικών παιχνιδιών σε βάρος της χώρας, που επηρεάζουν άμεσα την καθημερινότητα όλων μας, καθώς σπέρνουν τρόμο στην αγορά αποστραγγίζοντάς την από ρευστότητα.
Σε αντίθεση με εκείνους που λένε ότι πρέπει η κυβέρνηση να δώσει ώθηση στην εμπορική δραστηριότητα, τον αγροτικό τομέα, τα δημόσια έργα και τη ναυτιλία προχωρώντας άμεσα στην αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων, πιστεύω ότι παράλληλα οφείλει να «απεγκλωβίσει» τον τόπο από τα «κοράκια» του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου».
Και για να συμβεί αυτό, οφείλει πρωτίστως να τιμωρήσει και διασύρει διεθνώς όσους από την Ελλάδα συνεργάστηκαν μαζί τους τα προηγούμενα 2,5 χρόνια. Πρόκειται για γνωστά πρόσωπα, τα ονόματα των οποίων φιγουράρουν στα χαρτιά που έχει μπροστά του ο οικονομικός εισαγγελέας, Γρηγόρης Πεπόνης. Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να ανοίξει το μάτι και να «πιάσει» το νεύμα από την πολιτική αρχή. Κι αυτό το νεύμα ακόμη δεν έχει έλθει. Αν οι κερδοσκόποι καταλάβουν ότι στην Ελλάδα ανοίγουν κελιά για τους «αεριτζήδες» των spreads και των CDS, τότε θα στρέψουν αλλού το ενδιαφέρον τους. Αν όχι, θα συνεχίσουν με μεγαλύτερη ένταση, όπως κάνουν τώρα διακινώντας σενάρια περί εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη και κατάρρευσης της κυβέρνησης.
Τελικά, η πολιτική εξουσία αξίζει να ρίχνει και καμιά ματιά στους αντιεξουσιαστές φιλόσοφους του 19ου αιώνα, όπως στον Πωλ Λαφάργκ, που έγραφε στο βιβλίο του για τη «Θρησκεία του Κεφαλαίου»: «Όταν το κεφάλαιο ρίχνεται σε μια περιοχή, είναι σαν ένας σίφουνας που περνά, συνθλίβοντας και συντρίβοντας ανθρώπους, ζώα και πράγματα».