«Ρήξη με την πολιτική που υποτάσσει ολόκληρες γενιές»

Συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Τσουκαλά, στον Γιάννη Σπ. Παργινό

«Πρέπει να υπάρξει κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιούνται με δημόσιο χρήμα»

«Η παραφιλολογία περί συνύπαρξής μας με τη ΝΔ φανερώνει τον απόλυτο πανικό της κυβέρνησης μπροστά στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ»

Υπέρ μιας ισότιμης θέσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εθνικά αξιοπρεπούς σχέσης με τους εταίρους μας τάσσεται ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ,

Δημήτρης Τσουκαλάς, και αποκηρύσσει πλήρως την επέλαση των δανειστών, των πάσης φύσεως ραντιέρηδων και της δικτατορίας των αγορών που επιβλήθηκε στην Ελλάδα με την πολιτική των μνημονίων. Ως πρώην τραπεζικός επισημαίνει πως πρέπει να υπάρξει κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιούνται με δημόσιο χρήμα. Παράλληλα, θεωρεί αναγκαία μια αναδιάρθρωση-κούρεμα του ιδιωτικού χρέους των νοικοκυριών προς τις τράπεζες με απαγόρευση κατάσχεσης πρώτης κατοικίας, προκειμένου να υπάρξει κοινωνική γαλήνη, που αποτελεί προϋπόθεση για κάθε μορφή ανάπτυξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία… Ως έμπειρος πρώην τραπεζικός, πώς θεωρείτε ότι θα χρηματοδοτήσει την επανεκκίνηση μιας πλήρως βαλτωμένης οικονομίας;

Η κεντρική θέση του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά το τραπεζικό σύστημα συνοψίζεται στη θέση ότι οι τράπεζες (τουλάχιστον αυτές που έχουν δημόσιο χαρακτήρα) θα πρέπει να συγκροτούν κατά βάση ένα δημόσιο σύστημα που να αποταμιεύει πόρους, να τους κατευθύνει στην παραγωγική σφαίρα και να τους διαχειρίζεται σε επίπεδο οικονομίας συνολικά.

Συνεπώς, άμεσος στόχος είναι η αναμόρφωση των κριτηρίων και των όρων λειτουργίας των τραπεζών, ώστε αυτές να καταστούν μοχλός ανάπτυξης, στήριξης της πραγματικής οικονομίας και της στοχευμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Πιο συγκεκριμένα, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για «επανεκκίνηση» της οικονομίας με μοχλό το τραπεζικό σύστημα συνοψίζονται ως εξής:

α) Στην με κάθε πρόσφορο τρόπο εγγύηση των καταθέσεων και ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών και της οικονομίας.

β) Στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με την έκδοση κοινών μετά ψήφου μετοχών, ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του ελληνικού Δημοσίου και των Ελλήνων φορολογουμένων, καθώς και ο κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιούνται με δημόσιο χρήμα. Για να διαμορφωθεί και να λειτουργήσει ένα αποτελεσματικό σύστημα ελέγχου απαιτείται ουσιαστικός διάλογος με τους εμπλεκόμενους φορείς.

γ) Στην αναδιάρθρωση-κούρεμα του ιδιωτικού χρέους των νοικοκυριών προς τις τράπεζες, με απαγόρευση κατάσχεσης πρώτης κατοικίας και αναπροσαρμογή των μηνιαίων δόσεων, ώστε να μην υπερβαίνουν το 30% του μηνιαίου εισοδήματος του οφειλέτη.

δ) Στην αναμόρφωση του «Τειρεσία» με ειδικές ρυθμίσεις συνυπολογισμού των ειδικών συνθηκών που δημιούργησε η κρίση και η πιστωτική ασφυξία.

ε) Στην ανάπτυξη ολοκληρωμένης δέσμης υπηρεσιών για μικρές επιχειρήσεις, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νέες παραγωγικές επιχειρήσεις, μορφές συνεταιριστικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι εξαιρετικά σημαντικοί κίνδυνοι που προκύπτουν από την εσωτερική δυναμική αστάθεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος, γι’ αυτό όλες οι παραπάνω θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, για να αποκτήσουν κοινωνική δυναμική και πολιτικό βάρος, πρέπει να περάσουν από το προγραμματικό επίπεδο στη συνείδηση του λαού και να αποτελέσουν πολιτικό εξοπλισμό των ανθρώπων του μόχθου.

Σε μια Ελλάδα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης, η εθνική οικονομική πολιτική υπόκειται και σε σαφείς κοινοτικές δεσμεύσεις. Πώς θα αντιμετωπίσει τις όποιες αντιδράσεις των εταίρων μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

Σε ποιες δεσμεύσεις αναφέρεστε; Είναι δυνατόν να υποτάσσεται το συμφέρον της χώρας και του λαού στα κελεύσματα μιας οικονομικής πολιτικής όπου η ουσία της είναι η συστημική απορρύθμιση μέσω του ακραίου καπιταλισμού, συνοδευόμενη από χαμηλούς ρυθμούς συσσώρευσης κεφαλαίου, καθώς και διαχείριση της ανεργίας και της φτώχειας; Οι «κοινοτικές δεσμεύσεις», στις οποίες αναφέρεστε, θεωρώ ότι είναι μια επιθετική πολιτική που αποσαθρώνει την κοινωνική συνοχή.

Ποια ήταν η απάντηση της ευρωζώνης στην ελληνική κρίση; Η επέλαση των δανειστών, των πάσης φύσεως ραντιέρηδων, της δικτατορίας των αγορών και η επιλογή εισαγωγής συστημικής αστάθειας με τη συνταγή της «εσωτερικής υποτίμησης» και με ορατή πλέον τη δημιουργία Ευρώπης δύο ταχυτήτων, ως πραγματικότητα και δομικό στοιχείο της ευρωζώνης.

Μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετώπιζε τις σχέσεις με τους εταίρους στη βάση της αποκατάστασης της τρωθείσας ισοτιμίας. Θα έθετε το πρόβλημα στην πανευρωπαϊκή του διάσταση, σε μια προσπάθεια αλλαγής των στρατηγικών επιλογών των εταίρων.

Κομβικό σημείο της οικονομικής σας πολιτικής είναι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους… Πώς σκέφτεστε να το διεκδικήσετε, πώς θα το πετύχετε και με ποιους συμμάχους;

Η κρίση χρέους είναι μια επιθετική πολιτική που μετατρέπει την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε κρίση δημόσιου χρέους μέσω του μηχανισμού διάσωσης των αποκαλούμενων «συστημικών» τραπεζών. Η αστοχία του χρηματοπιστωτικού συστήματος «κοινωνικοποιείται» και φορτώνουν τη χρεοκοπία του στις πλάτες του λαού. Το δημόσιο χρέος με τη σειρά του μεταφέρεται με τα κρατικά ομόλογα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, εγκαθιδρύοντας έτσι έναν φαύλο κύκλο περικοπών, ύφεσης, υστέρησης εσόδων, νέων περικοπών, μεγαλύτερης ύφεσης κ.ο.κ. που μεταφράζεται σε αύξηση της ανεργίας, μείωση της ζήτησης και εμβάθυνση της υφεσιακής διαδικασίας. Η διαδικασία αυτή δεν είναι μια ελληνική ιδιομορφία, αφορά όλη την Ευρώπη και κυρίως τις χώρες του Νότου που θα αποτελέσουν και τους εν δυνάμει συμμάχους μας, σε μια διαδικασία πραγματικής και σκληρής διαπραγμάτευσης. Εχουμε πολλές φορές επισημάνει ότι η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται επί της ουσίας με τους δανειστές, ακολουθεί απλώς τα κελεύσματά τους και διερμηνεύει τη θέληση και τα συμφέροντά τους.

Ο πρόεδρός σας, Αλέξης Τσίπρας, ξεκαθάρισε ότι δεν θα προβείτε σε μονομερείς πράξεις, εάν δεν σας εξαναγκάσουν. Τι εννοούσε, αλήθεια;

Δεν επιδέχεται εξήγηση αυτό που λέτε, είναι ηλίου φαεινότερο. Δεν θα επιδιώξουμε όξυνση των σχέσεών μας με τους εταίρους. Όμως, όπως ήδη ανέφερα, δεν είναι δυνατόν να υπονομεύεται το μέλλον και να υποτάσσεται το συμφέρον της χώρας και του λαού στα κελεύσματα μιας καταστροφικής και, εντέλει, λανθασμένης οικονομικής πολιτικής.

Σε ενδεχόμενη μονομερή αναδιάρθρωση -σε περίπτωση που μια επίμονη άρνηση των δανειστών σάς εξαναγκάσει σε αυτήν- πώς θα αντιμετωπίσετε έναν πιθανό οικονομικό αποκλεισμό;

Πάντα με τον λαό στο πλάι μας, με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, θα επιτελέσουμε το πατριωτικό μας καθήκον. Όμως, ο βαθμός διεθνοποίησης της οικονομίας και η συνάρθρωση των ευρωπαϊκών κρατών στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, που εξελίσσεται πέρα από τις επιμέρους θελήσεις και κοντόφθαλμες πολιτικές, καθιστά την επιλογή πολιτικών αποκλεισμού ασύμφορες, μη ρεαλιστικές και από άποψη προοπτικής αντιπαραγωγικές…

Κυκλοφορεί έντονα η παραφιλολογία μιας πιθανής κυβερνητικής συνύπαρξης ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Δημοκρατίας… Θα ήταν κάτι τέτοιο δυνατό και σε ποια περίπτωση;

Πρόκειται για σχέδιο εντασσόμενο στη γενικότερη προσπάθεια που αποπειράται να εμφανίσει τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ ως χώρους που μπορούν να συνυπάρξουν, στην εμπέδωση της κατεύθυνσης του «όλοι ίδιοι είναι» ή «τι παραπάνω μπορούν να κάνουν αυτοί» και στη δημιουργία κλίματος απογοήτευσης και απάθειας των πολιτών.

Η προσπάθεια αυτή ξεκινά από τα χαλκεία γνωστού εκδοτικού συγκροτήματος της διαπλοκής που σε πρόσφατη δημοσκόπηση «ανακάλυψε» ότι το 40% των ψηφοφόρων «θέλει κυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό το σχέδιο δεν είναι τίποτε άλλο από μια παραλλαγή της θεωρίας των δύο άκρων και θα έχει την ίδια τύχη με αυτήν. Όλη αυτή η παραφιλολογία φανερώνει τον απόλυτο πανικό της κυβέρνησης μπροστά στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και τη διαφαινόμενη αυτοδυναμία του στις επόμενες εκλογές.

The post «Ρήξη με την πολιτική που υποτάσσει ολόκληρες γενιές» appeared first on Paraskhnio.gr.