«Οι μικρομεσαίοι αρχίζουν να διαλύονται»

Συνέντευξη στην Εύη Κολιού

Μετά από 63 ολόκληρα χρόνια η ελληνική ταινία «Υπάρχει και Φιλότιμο» είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η αγαπημένη ταινία, που πάντα κάνει τον θεατή να γελάσει με τον γραφικό πολιτικό που «σκάβει τον λάκκο» του μαζί με τους κατοίκους ενός ξεχασμένου χωριού, ανεβαίνει από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης. Τον ρόλο του αξέχαστου του Μαυρογιαλούρου έχει αναλάβει να ενσαρκώσει ο Γιώργος Παρτσαλάκης.
Τονίζοντας ότι η πολιτική τού σήμερα φτάνει στα όρια του χυδαίου με αποκορύφωμα το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης,

ο Γιώργος Παρτσαλάκης μιλάει για την προσφορά της τέχνης στο κοινωνικό σύνολο, ενώ δεν παύει να θλίβεται από την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα την ανάδειξη της Χρυσής Αυγής στην πολιτική σκηνή της χώρας. Ενα ακόμη αγκάθι για τον ίδιο είναι ότι το κράτος αφήνει τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες να διαλύονται, γεγονός που έπληξε και τον ίδιο.

-Το «Υπάρχει και φιλότιμο» μιλάει για τη ζωή ενός Ελληνα πολιτικού. Πόσο μοιάζει το τότε με το σήμερα;
Τώρα τα πράγματα είναι χειρότερα, πιο χυδαία, πιο πρόστυχα, θα έλεγα. Ο Μαυρογιαλούρος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος νομίζει ότι κυβερνά και ότι προσφέρει στη χώρα και στην πατρίδα μέχρι που μετακινείται από τις πολυθρόνες του γραφείου του και βγαίνει στην περιφέρεια για να βγάλει έναν λόγο. Εκεί διαπιστώνει -από μία σύμπτωση- την αθλιότητα και τη φρίκη που υπάρχει στην περιφέρεια, την αδυναμία των ανθρώπων να φάνε φαγητό, να βρουν γιατρό, να έχουν ένα δρόμο να περπατήσουν, να κινηθεί το αυτοκίνητο κ.λπ. Διαπιστώνει, λοιπόν, ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα, διότι αυτό δεν είναι κράτος, άρα έχει το φιλότιμο και την αξιοπρέπεια να παραιτηθεί.

-Εχουν φιλότιμο οι δικοί μας πολιτικοί;
Τώρα, το κακό είναι ότι χάθηκε και το φιλότιμο. Εγώ δεν πιστεύω στη φυγή. Οταν διαπιστώνεις δηλαδή το κακό, να μην το αντιμετωπίζεις και να φεύγεις. Τουλάχιστον, όμως, αυτός που εγκαταλείπει έχει φιλότιμο και δηλώνει ότι «σε αυτό το χάος εγώ δεν μπορώ να επιβιώσω, δεν μπορώ να προσφέρω». Αν είχαν φιλότιμο πολλοί από αυτούς που μας κυβερνούν, θα είχαν τουλάχιστον την ευαισθησία και την ανθρωπιά να μας πουν ότι απέτυχαν και να αφήσουν τη θέση τους ώστε να έρθει κάποιος άλλος για να βοηθήσει τον τόπο.

-Εσείς θα πολιτευόσασταν ποτέ; Θα μετείχατε στα κοινά;
Στα κοινά συμμετέχω με τον τρόπο που μπορώ. Δηλαδή, το θέατρο και η τέχνη είναι πολισμός. Αυτή είναι μία ισχυρή μορφή πολιτικής, διότι οικονομία, πολιτική και κοινωνία δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς πολιτισμό. Ο πολιτισμός προηγείται της πολιτικής. Οι πολιτικοί μας, όμως, αποφάσισαν ότι πολιτισμός δεν υφίσταται πια στην Ελλάδα ούτε τους αφορά, αλλά τους ενδιαφέρουν μόνο οι αριθμοί και τα ποσά. Γι’ αυτόν τον λόγο έχουν ισοπεδώσει τον πολισμό. Επομένως, από αυτό το «μετερίζι», που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Κίρκος, εγώ προσπαθώ να δώσω το στίγμα μου όσο πιο τίμια μπορώ, άρα κάνω μία πολιτική πράξη που έχει σχέση με τα κοινά. Απευθύνομαι στους Ελληνες με τη δουλειά μου. Δεν είναι απαραίτητο να μπουν 10 εκατομμύρια Ελληνες στη Βουλή, γιατί θεωρούμε ότι είμαστε όλοι άξιοι να υπηρετήσουμε τον λαό. Αυτό το κακό έχει συμβεί. Νομίζουμε ότι όλοι είναι άξιοι.

-Πώς αισθανθήκατε με το «μαύρο» στην κρατική τηλεόραση; Εχετε εργαστεί ποτέ εκεί;
Είχα εργαστεί από το 1976 ως ηθοποιός κάνοντας το «Θέατρο της Δευτέρας», αλλά και στο ραδιόφωνο. Εχω δουλέψει πάρα πολύ στην ΕΡΤ. Ενιωσα πραγματικά ότι δεν αξίζει η Ελλάδα αυτή την αντιμετώπιση από τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι την υπηρετούν. Δεν μπορεί ένα κράτος, ένα έθνος, να μην εκπέμπει σήμα. Αυτό είναι αγριευτικό. Είναι σαν να έσβησε η χώρα από τον χάρτη, γιατί αυτά τα μέσα πια παίζουν καθοριστικό ρόλο. Μία χώρα ξαφνικά εξαφανίστηκε από τον χάρτη. Ηταν μία εγκληματική πράξη φασιστικού περιεχομένου με τον τρόπο που έγινε. Ανεξάρτητα από το αν ο δημόσιος τομέας, που μέσα σε αυτόν είναι και η ΕΡΤ, δεν πάσχει, δεν υποφέρει. Αλλά μπαίνει και ένα ερώτημα εδώ: «Αυτόν τον δημόσιο τομέα ποιος άραγε τον έφτιαξε και τον έστησε και τον έκανε έτσι όπως είναι σήμερα;». Οι ίδιοι τον έκαναν για να υπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Τώρα τα υπηρετούν με το να το διαλύσουν. Οπωσδήποτε το κράτος χρειάζεται ανασυγκρότηση, αλλά όχι με τέτοιες φασιστικές συμπεριφορές, γιατί μπαίνουμε σε επικίνδυνους δρόμους.

-Πώς είναι τα πράγματα στον κλάδο σας; Ετοιμάζεται κάτι για την τηλεόραση;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει εργασία πια στην τηλεόραση για το 85% των Ελλήνων ηθοποιών, οι οποίοι είναι άνεργοι σε σχέση με τα τηλεοπτικά μέσα. Υπάρχει και το θέατρο που δεν μπορεί να στο απαγορεύσει κανείς, όποια κυβέρνηση και να έρθει.

-Ποια είναι η άποψή σας για τη Χρυσή Αυγή;
Είμαι 61 ετών έζησα μια χούντα επτά ετών. Τότε ήμουν στα 20 μου χρόνια και έζησα σε όλο του το μεγαλείο αυτόν τον εφιάλτη. Το τρίτο καρκίνωμα μετά τη χούντα και τον εμφύλιο είναι αυτό που εμφανίζεται τώρα. Εύχομαι και ελπίζω κάποιος να το ξεριζώσει και να μην εξελιχθεί σε ολικό καρκίνο, γιατί αυτό θα είναι πραγματικά επικίνδυνο.

Είχα κάνει κάποτε ένα μαγαζί, αλλά το έκλεισα…

-Είχατε στραφεί εσείς επιχειρηματικά και κάπου αλλού. Θα το ξανακάνατε;
Είχα κάνει κάποτε ένα μαγαζί. Το έκλεισα κάποια στιγμή και τελείωσα με αυτή την ιστορία. Το είχα κάνει από μεράκι, το κράτησα έξι με επτά χρόνια, αλλά με κούρασε στη συνέχεια.

-Το κράτος δεν βοηθάει τους επιχειρηματίες;
Οχι, δεν νομίζω ότι βοηθάει, γιατί ο στόχος είναι να διαλυθούν τα πάντα. Ολοι οι μικρομεσαίοι αρχίζουν να διαλύονται και να εξαφανίζονται. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχουν πλέον στο μυαλό τους. Μάλλον πάνε να την ξεπουλήσουν αυτήν τη χώρα. Είναι επικίνδυνο να λες ότι είναι ανθέλληνες και γι’ αυτό δεν το λέω, απλά δεν έχουν υπόψη τους τι σημαίνει Ελληνας.