Οι επενδύσεις, όπλο για την καταπολέμηση της ανεργίας

H βασικότερη αλλαγή που θέλει να φέρει ο επενδυτικός νόμος είναι η επαναφορά του κλίματος ασφάλειας και σταθερότητας προς τους επενδυτές. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το νομικό και θεσμικό μας πλαίσιο όσο το κλίμα, πάνω στο οποίο πάμε να βασίσουμε την προσέλκυση ξένων και ελληνικών επενδύσεων.

Γιατί, αν ανατρέξουμε στην ελληνική ιστορία, θα δούμε ότι στο παρελθόν είχαμε πολύ πετυχημένα παραδείγματα νομικών πλαισίων. Όταν, μάλιστα, αυτό συνδυαζόταν με την πολιτική βούληση, πετυχαίναμε πραγματικά να προσελκύσουμε επενδύσεις. Αναφέρομαι στις ρυθμίσεις του

Συντάγματος του 1952, που όριζε ότι ένας εφάπαξ εκδιδόμενος νόμος για κάθε στρατηγική επένδυση, ορίζει το πλαίσιο πάνω στο οποίο αυτό, λειτουργεί. Και αυτό το εργαλείο χρησιμοποίησαν οι κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή και πετύχαμε ρυθμούς ανάπτυξης, που έφτασαν το 7% ετησίως στις δεκαετίες του 1950 και του 1960.

Όταν, λοιπόν, θέτουμε ως πολιτική και εθνική προτεραιότητα την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, μπορούμε να πετύχουμε. Και μπορούμε να πετύχουμε όχι μόνο από την ψήφιση ρυθμίσεων μέσα σ’ αυτή την Αίθουσα, αλλά μπορούμε να το πετύχουμε, όταν εκφράσουμε αυτή τη βούληση στην ίδια την κοινωνία και στην αγορά.
Ο νόμος δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εργαλείο. Οι επιπτώσεις, όμως, αυτών που προβλέπει έρχονται και υλοποιούνται μόνο με την εφαρμογή του, τη σωστή εφαρμογή του, την έγκυρη εφαρμογή του. Κανείς επενδυτής δε δείχνει εμπιστοσύνη σε μία χώρα, όταν η ίδια η χώρα από μόνη της δεν εμπιστεύεται το θεσμικό της πλαίσιο και έχουμε δει να ψηφίζουμε νόμους, οι οποίοι τελικά να κρίνονται ατελέσφοροι, μη λειτουργικοί και μη εφαρμόσιμοι.

Κανένας επενδυτής, όμως, δεν μπορεί να έλθει στη χώρα να επενδύσει όταν σε κάθε προσπάθειά του βλέπει αντιδράσεις, οι οποίες πολλές φορές φτάνουν στις ενέργειες που καλύπτονται πίσω από κουκούλες. Κανείς επενδυτής δεν βάζει εύκολα τα λεφτά του σε μία χώρα, όταν βλέπει πολιτικές δυνάμεις να χαρακτηρίζουν τον οποιοδήποτε διεθνή επενδυτή ως διεθνές «λαμόγιο» και, παράλληλα, να ισχυρίζονται δημοσίως ότι όταν και εφόσον καταλάβουν την εξουσία, αναλάβουν τη διακυβέρνηση, θα διώξουν αυτές τις επενδύσεις, θα επανακρατικοποιήσουν τις αποκρατικοποιημένες εταιρείες, θα αλλάξουν το θεσμικό πλαίσιο προς το δυσμενέστερο για τον οποιονδήποτε επενδυτή έχει έλθει και έχει κάνει αυτήν τη στρατηγική επένδυση στη χώρα, που δημιουργεί ΑΕΠ, θέσεις εργασίας και ανάπτυξη.

Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Αυτό, δηλαδή τη δημιουργία ενός επενδυτικού κλίματος δεν μπορεί, να το πετύχει από μόνη της μια κυβέρνηση. Πρέπει να το πετύχει το σύνολο της κοινωνίας, για να μπορέσουμε να πούμε ότι δίνουμε στους νέους μας μία δυνατότητα για καλύτερο αύριο, για να πούμε στα νέα παιδιά, που σήμερα μεταναστεύουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης ή της Ασίας ή της Ωκεανίας, ότι εδώ μπορείτε να βρείτε την εργασία που θα σας ανταμείβει, ότι εδώ η επιχειρηματική σας πρόταση μπορεί να υλοποιηθεί, ότι εδώ η χώρα αυτή διαθέτει ένα έμψυχο δυναμικό, το καλύτερο που είχε ποτέ στην ιστορία της, το πιο καλά μορφωμένο, το οποίο μπορεί να αποτελέσει το βασικό εργαλείο μαζί με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και το γεωφυσικό της πλούτο ως πηγή για περαιτέρω έσοδα, αλλά και πηγή για ανάπτυξη και ευημερία.

Οι ιδεολογικές αγκυλώσεις εμποδίζουν, η στρεβλή λογική γύρω από τις ιδιωτικές επενδύσεις θα σας αποτρέπει. Εγώ θα προκαλέσω, όμως, όλους ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές να είναι μαζί στην υλοποίηση του, γιατί αυτό θα απαντήσει στην επενδυτική καχεξία της χώρας και θα απαντήσει η σωστή υλοποίησή του και στο μεγάλο πρόβλημα της κοινωνίας μας και αυτό είναι της μεγάλης, δυσθεώρητης και κοινωνικά απαράδεκτης ανεργίας.