Λόγια χωρίς μυρωδιά

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Η αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή για το έγκλημα σε βάρος της οικονομίας, που διέσυρε τη χώρα διεθνώς, απαξίωσε κοινωνικοοικονομικά το έθνος και μας έβαλε σε τέτοιον πολυετή μπελά, με βρίσκει πλήρως αντίθετο.
Όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει στο «Π», προκαλώντας μάλιστα και την εισαγγελική παρέμβαση, ιδίως στην περίπτωση των δηλώσεων του Π. Ρουμελιώτη, η υπόθεση έπρεπε να εξεταστεί σε βάθος από τη Δικαιοσύνη, οι εισαγγελείς να «παραμερίσουν» τις καταθέσεις των κληθέντων σε βάρος πολιτικών προσώπων

και αφού ολοκληρώσουν τις δικές τους έρευνες, τότε να τη διαβιβάσουν.
Αν δεν μπορούσαν, λόγω του όγκου δουλειάς και των πενιχρών μέσων που διαθέτουν, ας ζητούσαν από τον Άρειο Πάγο πρόσθετη βοήθεια. Άλλωστε, οι επικεφαλής του δικαστικού κλάδου συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό την περασμένη εβδομάδα συζητώντας και αυτό το θέμα.
Θα αναφερθώ σε μια παράμετρο που ναι μεν ανεδείχθη τις προηγούμενες εβδομάδες, αλλά αμέσως πέρασε στην αφάνεια. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, προ μηνός περίπου, είχε επανακαταθέσει ερώτηση στον υπουργό Οικονομικών ζητώντας τους πίνακες με τις αγοραπωλησίες ομολόγων που έγιναν στη δευτερογενή αγορά την περίοδο 2008-2012 και, παράλληλα, τα ονόματα των κατόχων τους. Τη συγκεκριμένη ερώτηση την κατέθεσε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2011 στον τότε υπουργό Οικονομικών, Β. Βενιζέλο, αλλά ουδέποτε έλαβε απάντηση. Όπως με διαβεβαίωσε, θα έστελνε αμέσως τα στοιχεία αυτά στους οικονομικούς εισαγγελείς, όταν θα τα έπαιρνε από τους κ. Στουρνάρα και Σταϊκούρα.
Άρα, οι εισαγγελείς όχι μόνο δεν θα οδηγούνταν στα τυφλά, αλλά θα είχαν μπροστά τους, παράλληλα με τους μάρτυρες, και τους πίνακες με τους κατόχους των ομολόγων, τα δισεκατομμύρια που παίχτηκαν και τις δηλώσεις όλων εκείνων των πρώην κυβερνητικών παραγόντων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι κατά καιρούς επηρέαζαν άμεσα τα spreads και την αγορά των CDS (ασφαλίστρων έναντι κινδύνου χρεοκοπίας).
Ήδη, ο Συνασπισμός και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ερίζουν για το ποιος θα ζητήσει πρώτος τη σύσταση Εξεταστικής. Φανταστείτε τι έχει να γίνει σε μια επτακομματική Βουλή, όταν ξεκινήσει τις εργασίες της η Επιτροπή. Ουδείς θα αναζητήσει την ουσία, παρά μόνον τις πρόσκαιρες εντυπώσεις, όπως συμβαίνει πάντα, όπως συνέβη ακόμη και στο Ειδικό Δικαστήριο, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου απαλλάχθηκε επειδή «οι πρωθυπουργοί δεν πάνε φυλακή», ο Δημήτρης Τσοβόλας έφτιαξε κόμμα ονομάζοντάς το συμβολικά ΔΗΚΚΙ, ο Γιώργος Πέτσος χάθηκε από την επικαιρότητα και ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης έγινε ευρωβουλευτής και τη γλίτωσε.
Αν συνεχιζόταν η έρευνα, η δικογραφία θα είχε «δέσει» για τα καλά. Τώρα, πλέον, τη θέση της δουλειάς των εισαγγελέων θα καταλάβει ο μεστός αθλιοτήτων λόγος διαφόρων πολιτικάντηδων. Κι όπως έλεγε ο Αλεξάντερ Σολζενίτσυν σε εκείνη την αξεπέραστη ομιλία του, όταν έλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1970: «Τα λόγια σβήνουν και κυλάνε σαν νερό, χωρίς γεύση, χωρίς χρώμα, χωρίς μυρωδιά. Φεύγουν χωρίς ν’ αφήσουν ίχνη».