Η γιαγιά και τα εγγόνια

Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης είναι ο άγιος και προστάτης των φτωχών… Η μεσαία τάξη είχε ποτέ άγιο-προστάτη; Όχι… Τώρα, όμως, έχει!
Ο κ. πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, δήλωσε ότι είναι με τη μεσαία τάξη, όχι ότι προέρχεται από αυτήν, αλλά είναι δίπλα της και τη στηρίζει… Ποια μεσαία τάξη; Δεν σας ενημέρωσε κανένας ότι πλέον δεν υπάρχει τέτοια τάξη; Ότι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και με τη βοήθεια τελευταία της ΔΗΜΑΡ,

καταφέρατε να τη διαλύσετε;
Αυτά είπατε και στον κ. Κουβέλη, ότι δηλαδή είστε ο προστάτης της μεσαίας τάξης, και ανακουφίστηκε ο άνθρωπος και πήγε ήσυχος στο πάρτι που έκανε ο βουλευτής του για την εορτή του. Έριξε και τους χορούς του, είμαι της Γερακίνας γιος, το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας και άλλα τέτοια τραγούδια που χορεύουν οι αριστεροί, οι οποίοι όμως τελευταία ψηφίζουν αυτά που τους υπαγορεύουν οι δεξιοί…
Πέρασαν κι άλλοι αριστεροί και σοσιαλιστές από το πάρτι και χόρεψαν και γλέντησαν! Απουσίασε ο κ. Λοβέρδος, όχι γιατί δεν ήθελε, αλλά πονούσε το πόδι του! Είχε τις προάλλες μία σύγκρουση με τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος τον πάτησε στο πόδι και ο γιατρός διέγνωσε ρήξη συν-δέσμων και του σύστησε να παραμείνει λίγες ημέρες ακίνητος στο κρεβάτι…
Στο κρεβάτι του πόνου, ο κ. Λοβέρδος σκέφτηκε: Αφού έχει δημιουργηθεί η ρήξη των συν-δέσμων δεν φεύγω τώρα από το κόμμα, μήπως αργότερα μου ρίξει κλωτσιά ο Ευάγγελος και μου σπάσει τελείως τα πόδια; Έτσι, λοιπόν, αποφάσισε να φύγει από το ΠΑΣΟΚ και να δημιουργήσει έναν νέο πολιτικό φορέα και, μάλιστα, να τον ονομάσει ΡΙΚΚΣΥ, εις ανάμνηση της ρήξης… Πλήξη, κ. Λοβέρδε μου, πλήξη… Σας περιμέναμε καλύτερο, στο δημιουργικό κομμάτι μιας διαφήμισης…
Έχουμε δει τελευταία μία διαφήμιση στην TV, στην οποία μια γριά ρίχνει την οδοντοστοιχία της στην εφημερίδα κάποιου, με σκοπό να του την πάρει, και την πάει στο σπίτι για να τη διαβάσει ο γιος της…
Προχθές μου διηγήθηκε ένας γνωστός το εξής: Μία γιαγιά ήρθε στην Αθήνα για να κρατά τα εγγόνια της, προκειμένου να βοηθήσει τα παιδιά της, γιατί έχουν μείνει άνεργα… Ένα βράδυ στο σπίτι δεν υπήρχε τίποτα, ούτε γάλα για τα παιδιά, ούτε μια φέτα ψωμί… Απελπισία! Φόρεσε το παλτό της η γιαγιά και βγήκε έξω… Φυσούσε δυνατά και έβρεχε, μα δεν την ένοιαζε… Προχώρησε γρήγορα και έφτασε στην ταβέρνα τρία τετράγωνα από το σπίτι, μπήκε μέσα και είδε μια μεγάλη παρέα που έτρωγε, έπινε και γέλαγε… Στη μέση του τραπεζιού υπήρχε μια μεγάλη πιατέλα με παϊδάκια… Έβγαλε η γιαγιά την οδοντοστοιχία της, την πέταξε πάνω στο τραπέζι, αναστατώθηκε η παρέα, άρπαξε το φαγητό και έφυγε τρέχοντας… Και χαμογελώντας είπε «μαζί θα τα φάμε σήμερα»!
Κοίταξε στον ουρανό και μουρμούρισε: «Πότε, θεέ μου, θα σταματήσει να φυσά και να βρέχει, να μπορέσουν να προσγειωθούν τα ελικόπτερα να τους μαζέψουν; Δεν αντέχουμε άλλο, θα πεθάνουμε από την πείνα!»